در روزهای اخیر، مکتوبی بر روی شبکه‌های اجتماعی منتشر شده که نشان می‌دهد «کمیسیون تصفیه صفوف» طالبان در حال مواجه با مشکلات جدی در روند کاری خود است و هم‌اکنون هیأت تدقیق را موظف و مأمور کرده تا سوابق جنگی “جهادی” افراد را دوباره به طور دقیق بررسی کند.
در این مکتوب پنج ماده‌ای، به مقامات محلی طالبان در ولایات کشور هشدار داده شده است که در روند تدقیق سوابق جنگی افراد، مداخله نکنند و به استقلالیت کمیسیون احترام بگذارند. برای معاون والی که در حقیقت نماینده و مسئول ولایتی کمیسیون تصفیه صفوف در ولایات است، شرایط سختی برای تثبیت سوابق جنگی افراد وضع شده است.
منابع مختلف تأیید می‌کنند که تا به حال نزدیک به ۶۰۰ هزار نفر، فورمه تثبیت سوابق “جهادی” را اخذ کرده‌اند و ادعا می‌کنند که در بیست سال جنگ با دولت و نیروهای بین‌المللی و ناتو، در صف طالبان جنگیده‌اند.
این مسئله از آن جهت دارای اهمیت ویژه است که منابع رسمی تا قبل از سقوط نظام جمهوری، تعداد جنگجویان طالبان را بین ۴۰ تا ۵۰ هزار نفر تخمین می‌زدند که در مقایسه با ثبت نام ۶۰۰ هزار نفری که حالا صحبت از آن است، گیج‌کننده و پرسش برانگیز است.
در دوره جنگ بیست ساله، طالبان برای تضعیف حکومت قانونی افغانستان و نفوذ لایه ایی در محلات، بی هیچ پیش شرطی و با آغوش باز، دزدان حرفه ایی، مافیای مواد مخدر، باندهای سازمان یافته آدم ربا، آدم کشان شناخته شده تعقیب حکومت و حتی تروریستان خارجی را هم در صفوف خود جای داده و برای شان هویت «مجاهد» قائل شده بودند.
به نظر می رسد که طالبان با چالش‌ها و رقابت‌های به وجود آمده‌ی درون‌گروهی دست و پنجه نرم می کند و سعی دارد، با تقلید از الگوهای ایدئولوژیک موجود در منطقه، با هر قیمتی شکل ساختار کنونی را حفظ کند. ولی همزمان، نیز تلاش می کند تا وفادارترین افراد را در سطوح مختلف حاکمیتی، به ویژه در رده های میانی و پایینی، نگهدارد.
در این میان، قندهار که مرکز قدرت طالبان به شمار می‌آید، سعی می کند تا با تسریع روند کار «هیأت تدقیق» در دل کمیسیون تصفیه صفوف، هرگونه تلاش برای سبوتاژ فرمان‌های آتی «امیرالمومنین» و شاخ شدن افراد را در مقابل سیاست های کلان این گروه حاکم را، در نطفه خنثی کند.
