April 16, 2024

بر اساس گزارش ها، «کمیسیون رسیدگی به شکایات و تخلفات رسانه ایی طالبان» فعالیت شبکه های تلویزیونی دو حزب جهادی را متوقف کرد. تلویزیون «نور» متعلق به حزب جمعیت اسلامی و تلویزیون «بریا» مربوط حزب اسلامی می باشد. طالبان دلیل تعطیلی این دو رسانه را عدم رعایت «اصول ژورنالیزم و مراعات نکردن ارزش های ملی و اسلامی» اعلام کرد. این دو رسانه که در دوره نظام جمهوری و بر اساس قانون رسانه های حکومت وقت، بین سالهای ۲۰۰۷ و ۲۰۱۹ ایجاد شده اند، برنامه های عمدتاً ایدئوژیک و مذهبی پخش می کردند.

جسد تیرباران شده ای یک افسر ارتش سوریه به نام «یزن موسی سلطانی» که به «زین» تنها دختر بشار اسد، عشق می‌ورزید، در کنار جاده‌ای در جنوب سوریه پیدا شده است. این عشق غیرقابل تصور بود. سلطانی با انتشار بی باکانه ویدیوهایی در شبکه‌های اجتماعی، اعلام کرده بود که آماده هر کاری برای ازدواج با زین «عشق خود» بوده و حتی ادعا کرده بود که در خواب «حافظ اسد»، پدرکلان زین، را دیده و قول ازدواج نواسه اش را به او داده بود. اما این داستان عاشقانه به تراژدی تبدیل گردید. سلطانی، که به نقض قوانین و مقررات ارتش سوریه متهم شده بود، ناگهان ناپدید شد. برادرش اعلام کرد که او توسط دستگاه‌های امنیتی حکومت دستگیر شده است. این داستان نه تنها داستان عاشقانه‌ای است که جانفشانی‌ها، مرگ و ناپدید شدن را در بر دارد، بلکه آینه ی است که نشان می‌دهد چگونه عشق و وسوسه می‌تواند به یک پایان تلخ و تراژیک برسد، خصوصاً در میان دامنه‌های قدرت و سیاست.

یکی از پیچیده ترین مفاهیم درطولِ 25 قرن تاریخِ اندیشه ی فلسفی؛ بحث آزادی است. درواقع تاریخ سیاسی بشر کوششی مداوم جهت تحقق آزادی بوده است. گفته می شود “آزادی” اکسیژنِ تاریخ است و تاریخ با آزادی نفس می کشد، قابل تأمل این است: در عین حال که همۀ انسان ها می خواهند آزاد باشند؛ بیشترین چیزی که زیر پا گذاشته می شود “آزادی” ست. خیلی چیزها را در موردِ آزادی نمی دانیم در واقع تعداد سوالات ما در این بحث بسیار بیشتراز پاسخ های روشنِ ما است، حتی هنوز نمی دانیم آیا آزادی غایت است، اگرآزادی بدست بیاید پرسشِ آزادی پایان می یابد یا خیر؟ دربارۀ آزادی زن افغانستان مایلم اینطورتصویربدهم؛ اگرسال ها بعد فردی سَری به سال 1403 بزند واین متن را بخواند، باید بداند که در این برهه زمانی، آزادی برای زنان افغانستان “دروغی بزرگ” بیش نبود. ما جمهوریت را با تمامِ اندیشه های وارداتی و نگاهِ ابزاری اش؛ پشت سر گذاشتیم ووارد مرحله ای به مراتب دشوار تر شدیم.. اکنون “آزادی” برای ما تلاشی متناسب با مفهومِ رنجِ استثمار است. به لطفِ سیاستمداران و روشنفکرانِ اهل تعامل؟! اکنون ما بدونِ اینکه حتی تصویرِ واضحی از استقلال داشته باشیم؛ می کوشیم پویایی خود را حفظ کنیم و واژۀ خوش آهنگِ “آزادی” را درخاطر داشته باشیم. قدرت گرفتنِ مجدد طالبان درافغانستان و همزمان زیر پا شدنِ “آزادی” آزادیخواهانِ جهان را واردِ یک شوکِ عمیق کرد؛ در واقع آمریکا با ترک افغانستان سیلی محکمی به تمامِ آزادی خواهان جهان زد و گفت: ببینید.. این منافع، قدرت و نظامی گری و ارتش است که در عمل حرف اول را میزند نه ارزش های والا و نگاهِ برابری طلبانۀ انسانی. در این انحرافِ منافعِ قدرتِ غالبِ جهانی در برابرِ افغانستانِ جهان سومی، اما سنگین ترین بار و رنج، روی دوش زنان افغانستان افتاد.تأسف بار است اکنونی که فمنیست های جهان در مقابل “نابرابری های نهفته” در قوانین شان می ایستند یا بحثِ “مُزد در برابر کارخانگی” را مطرح می کنند؛ از “حقِ سقطِ جنین” قانونی دفاع می کنند یا “مطالعاتِ استعمارزدایی” را روی دست دارند. زنانِ افغانستان با تجربۀ این نظامِ سرکوب گر تاریک ترین روزهای تاریخ شان را تجربه می کنند. “آزادی” در فلسفه بحث “آزادی” در فلسفه بسیار دامنه دار و وسیع است، در اینجا نگاهی گذرا درعین حال مسئولانه به آزادی در فلسفه می اندازیم. “جدال برای آزادی زندگی را معنا می دهد” از نظرِ “هگل” تلاش برای بدست آوردنش را پایانی نیست، انسان همواره پی معناست یعنی قرار است این تلاش برای ما لذت بخش و امیدوار کننده باشد، یعنی جدال پایان نمی یابد، جامعۀ استعماری، قبل از انقلاب، در حینِ انقلاب وبعد از انقلاب جدال برای آزادی را ادامه می دهد. “روسو” اما انسان را در بند می داند اینجا دیگر با بحث جدال و معنا دهی رو به رو نیستیم با نگاهی مثبت در مفهومِ جدال، رو به رو نیستیم بلکه بند هایی بما تحمیل شده است آنهم در همه جا! “انسان آزاد آفریده شده است اما همه جا در بند است” انسان آزادی که در بند است! بند هایی نا گسستنی که انسان را تا مرز بردگی می کشاند چه بسا به قعرِ بردگی ببرد و انسان با بند هایش از عمق ها بیرون آید و دوباره بر اثر چرخش تاریخ به بردۀ مُدرن تبدیل شود.آزادیِ روسو بیشتر از بند ها صحبت میکند تا ازرهایی. انگاراین یک تحمیل است که ما هر زمان که به “آزادی” می اندیشیم بصورتِ خودکار موانع را بخاطر می آوریم “آزادی ما؛ آزادی دیگران است” این البته تعریفی است که رنگِ اندیشه های مارکسیستی دارد، وقتی با این تعریف رو به رو می شویم درواقع احساس می کنیم این تعریف، به تعاریفِ دیگر شکل خاصی میدهد؛ گمان میکنم روزالوگزامبورگ با پیشکش کردنِ این جمله کمک بزرگی به بشریت کرده است. رابطه ی آزادی و ترس مادامی که انسان بخاطر ترس از عقوبتِ الهی، مجازات توسط قانون، قضاوت شدن، زنجیر های پایش، تخیل یا هراس های پنهان در ناخودآگاه اش کاری را انجام ندهد یا بخاطرِ موارد نام برده شده مجبورن کاری را انجام دهد. آزاد نیست. انسان در هراس؛ آزاد نیست. ترس و هراس آزادی انسان را نه تنها محدود که به کُلی از بین میبرد. روی دیگرش البته این است که آزادی، ترس را مهار می کند. آزادی که در دل اش آگاهی داشته باشد دیگر خوب تر از خوب است. صحبت در مورد اینکه ما باید آزادی را کسب کنیم یا آزادی چیزی است که بما داده می شود، دشوار است. این نتیجه گیری ارتباط مستقیمی با عواملی چون جنسیت، جغرافیا،میزانِ قدرتِ رسانه ها، مفهومِ رنج، امکاناتِ در دست داشته، میزانِ آگاهی جمعی، گذشته ی تاریخی و دور نمای ما برای آینده دارد. در بسا موارد که آزادی به ارزانی، بصورتِ وارداتی همانندِ “دموکراسی آمریکایی” که در افغانستان در واقع به زور به مردم خورانده شد؛ به مردم ارزانی شود؛ پاسخی جز تهوع و بالا آوردن ندارد. میزانِ آگاهی جمعی برای پذیرش آزادی، درک و هضم اش بسیار مهم است. اما آزادی حتی اگر به ضرر ارزش های بنیادین در یک جامعه باشد باز هم در یک آن “ترس” را مهار می کند. آزادی می تواند مفهوم ترس را برای مدتی در یک جامعه حتی ببلعد. این مهم است که آزادی به کجا می کشد و چه حاصلی خواهد داشت؟ به لاوبالی گری، فسادِ اخلاقی و سیاسی و اقتصادی، فورانِ خلاقیت و دانش و آگاهی، ندانم کاری، گیجی…. اگر آزادی و ترس را بصورت موازی در کنار هم قرار دهیم، آزادی ناکام می شود و ترس دما دم قدرت اش را به رُخ میکشد. تعاملاتِ روشنفکران افغانستان بر ضدِ آزادی ترسیمِ افقِ آزادی در آینده ای نزدیک برای زنان افغانستان چیزی شبیه به محال است، جامعه با زور تفنگ یا عقب نشینی تاکتیکی؟! عقبگردِ مخوفی کرده است. افرادِ آدمکش، بنیاد گرا، افراطی و خطرناک؛ حالا شده اند دولت و حکومت، بی برو برگرد و چانه زنی؛ این دولت غیر مشروع است و بنیادش را درنظامِ قدرت جهانی سرمایه داری و سلسله مراتبی گذاشته است که متعارف و قابل سنجش با سنجه های تعاریفِ علم سیاست نیست. این نظام نه تنها رد و غیر قابل قبول است که با علاوه شدنِ هر روز بر عمرش، به افغانستان

برشنا، شرکت برق‌رسانی افغانستان، اعلام کرده است که سطح تولید برق در بندهای نغلو، سروبی و ماهی‌پر در شرق کابل، به طور چشمگیری، افزایش یافته است. به گفته این شرکت، این افزایش تولید برق به دلیل بارندگی های اخیر در کشور است. به گزارش رادیو و تلویزیون ملی زیر کنترل طالبان، در ۲۴ ساعت گذشته، میزان تولید برق در این سه بند به یک هزار و ۳۶۰ میگاوات افزوده شده است. همزمان با این بارش‌ها، به جای آرامش و رونق اقتصادی، برای بسیاری از ولایات کشور، آسیب‌های جانی و مالی را به همراه داشته است. به نقل از منابع رسمی، به اثر آبخیزی و سیلاب‌های اخیر، دستکم ۳۰ نفر جان خود را از دست داده‌اند و ده‌ها نفر دیگر مجروح شده‌اند. این تلاطمات طبیعی، نشانه‌ های از امید و تلخی را، با هم به مردم افغانستان ارائه می‌دهد.