افزایش غلظت دی‌اکسیدکاربن و تأثیرات آن بر گردش اقیانوس‌ها و آب و هوای زمین
افزایش غلظت دی‌اکسیدکاربن در جو، ناشی از فعالیت‌های انسانی، منجر به افزایش دمای جهانی هوا و اقیانوس‌ها شده است. این گرم شدن اقیانوس‌ها و ذوب شدن یخ‌های خشکی می‌تواند به شدت بر گردش اقیانوس که مسئول حرکت گرما در اطراف سیاره توسط جریان‌ها است، تأثیر بگذارد. آب گرم‌تر چگالی کمتری دارد و پایین رفتن آن سخت‌تر است. اقیانوس نقش حیاتی در تنظیم دمای زمین دارد. دی‌اکسیدکاربن را از جو جذب و چرخه آب را تقویت می‌کند. یکی از مهم‌ترین کارکردهای اقیانوس، انتقال گرما به دور زمین از طریق جریان‌هاست. جریان‌های اقیانوس اطلس نقشی کلیدی در آب و هوای جهان ایفا می‌کنند و حرکت آب به شمال و جنوب در سراسر این اقیانوس، به دلیل تغییرات اقلیمی ممکن است ضعیف شود و مشکلاتی را به همراه داشته باشد. باد و چرخش زمین، جریان‌های سطحی بزرگ‌مقیاسی در اقیانوس ایجاد می‌کنند. این جریان‌های گرم و سریع در امتداد لبه‌های غربی حوضه‌های اقیانوسی، گرما را از استوا به سمت قطب‌های شمال و جنوب منتقل می‌کنند. یکی از این جریان‌ها، جریان گلف استریم است که در امتداد سواحل شرقی امریکای شمالی حرکت کرده و آب‌های گرم را از مناطق استوایی به سمت اروپا می‌برد. این جریان‌های گرم و گرمایی که در جو آزاد می‌کنند، دلیل اصلی این است که اروپا آب و هوای معتدل‌تری نسبت به شمال شرقی امریکا و کانادا تجربه می‌کند. به عنوان مثال، نیویارک سیتی و مادرید اسپانیا در یک فاصله تقریباً برابر از استوا قرار دارند، اما آب و هوای مادرید بسیار معتدل‌تر است. تفاوت در چگالی باعث می‌شود جریان‌های اقیانوسی آهسته در اعماق اقیانوس حرکت کنند. چگالی جرم یک جسم در واحد حجم آن است. هم دما و هم شوری بر چگالی آب تأثیر می‌گذارند. آب سرد چگال‌تر از آب گرم و آب شور چگال‌تر از آب شیرین است. بنابراین، جریان‌های عمیق معمولاً از آب سرد و شور تشکیل می‌شوند که از سطح فاصله می‌گیرند و به عمق می‌روند. این تغییرات در گردش اقیانوس می‌تواند تأثیرات عمیقی بر آب و هوای جهانی داشته باشد و نشان‌دهنده اهمیت فوری مقابله با تغییرات اقلیمی است.
