June 29, 2024

Farsi, اخبار, افغانستان, تیتر چهارم

کاهش نفوذ اسلام‌آباد بر کابل؛ بازتاب‌های منطقه‌ای و پیامدهای امنیتی

محمدرضا بهرامی، سفیر پیشین ایران در کابل، اظهار داشت که نفوذ اسلام‌آباد بر طالبان کاهش یافته است. وی اشاره کرد که اعلام عملیات «عزم استحکام» توسط پاکستان، نشانه‌ای از این کاهش نفوذ است. بهرامی این موضوع را روز پنج‌شنبه، ۷ سرطان، در پیامی در برگه ایکس اعلام کرد. به گفته او، «برنامه ضد تروریستی» اخیر پاکستان پس از سفر شهباز شریف، نخست‌وزیر این کشور، به چین اعلام شد. وی توضیح داد که این مسئله نشان‌دهنده کاهش نفوذ پاکستان بر طالبان و افزایش منافع چین در منطقه در مقایسه با آمریکا است. همچنین، این موضوع نیاز پاکستان به شراکت «ضد تروریسم» با اسلام‌آباد و کاهش نگرانی‌های امنیتی آمریکا در منطقه را برجسته می‌کند. در همین حال، مولانا فضل‌الرحمان، رهبر حزب جمعیت علمای اسلام پاکستان، روز گذشته از اجرای عملیات «عزم استحکام» توسط دولت پاکستان انتقاد کرد. گفتنی است که دولت پاکستان روز شنبه اعلام کرد که عملیات نظامی «عزم استحکام» برای «مبارزه با تروریسم» آغاز خواهد شد. در سه سال گذشته، روابط کابل و اسلام‌آباد تحولات متعددی را تجربه کرده است. با بازگشت طالبان به قدرت در افغانستان در آگوست ۲۰۲۱، رابطه بین دو کشور تحت تأثیر تغییرات سیاسی عمده‌ای قرار گرفت. پاکستان، که پیشینه‌ای از حمایت از طالبان دارد، در ابتدا با استقبال از این تغییرات به دنبال بهره‌برداری از نفوذ خود بر طالبان بود. اما به مرور زمان، به نظر می‌رسد که این نفوذ کاهش یافته است. عوامل مختلفی در کاهش نفوذ پاکستان بر طالبان نقش داشته‌اند. یکی از این عوامل، تلاش طالبان برای ایجاد روابط مستقل با سایر قدرت‌های منطقه‌ای و بین‌المللی است. به‌ویژه، طالبان به دنبال برقراری روابط نزدیک‌تر با چین و روسیه بوده است، که این امر نفوذ سنتی پاکستان را به چالش کشیده است. علاوه بر این، تحرکات تروریستی در مرزهای مشترک افغانستان و پاکستان و افزایش حملات گروه‌های مسلح در خاک پاکستان، منجر به تشدید نگرانی‌های امنیتی اسلام‌آباد شده است. پاکستان به ناچار به اقدامات سخت‌گیرانه‌تری علیه گروه‌های تروریستی دست زده است، که این اقدامات نیز به تنش‌های بیشتر با طالبان منجر شده است. در نتیجه، روابط کابل و اسلام‌آباد در این دوره، پر از چالش‌ها و تنش‌ها بوده است، با این حال، هر دو کشور به‌دنبال حفظ و تقویت روابط خود در برابر فشارهای داخلی و خارجی بوده‌اند.

Farsi, اخبار, افغانستان, تیتر پنجم

شکایت از کمبود امکانات صحی؛ روایت‌های زنان باردار بدخشانی از چشم در چشم شدن با مرگ

بدخشان، ولایتی در شمال شرق افغانستان، با طبیعتی بکر و مناظر زیبا شناخته می‌شود. اما در پس این زیبایی‌ها، واقعیتی تلخ از کمبود امکانات صحی وجود دارد که زنان باردار را در معرض خطرات جدی قرار داده است. این گزارش به بررسی وضعیت امکانات صحی در بدخشان، به ویژه برای زنان باردار، و روایت‌های چندین زن از این ولایت می‌پردازد. بدخشان دارای ۲۷ ولسوالی است که بیشتر کوهستانی هستند. براساس آمارها در حکومت گذشته، در تمام ولایت بدخشان ۳۱ مرکز صحی، ۱۵ مرکز جامع صحی، ۶۶ مرکز صحی کوچک، ۲۲ تیم سیار صحی، ۲۹ باب آشیانه صحی، دو شفاخانه متوسط و یک شفاخانه بزرگ وجود داشت. اما روشن نیست که اکنون چه تعداد از این مراکز درمانی خدمات فعال صحی دارند. فیض‌آباد، مرکز ولایت بدخشان، دارای چندین بیمارستان و کلینیک است. یکی از مهم‌ترین بیمارستان‌های دولتی این ولایت، شفاخانه شهید استاد ربانی است. اما این مراکز به دلیل کمبود تجهیزات، دارو و پرسنل متخصص نمی‌توانند نیازهای مردم این منطقه را برآورده کنند. خدیجه، زنی باردار از فیض‌آباد، می‌گوید: “برای یک معاینه ساده باید ساعت‌ها در صف انتظار بمانیم و گاهی اوقات حتی با وجود همه تلاش‌هایمان، نمی‌توانیم به موقع به دکتر دسترسی پیدا کنیم.” یک داکتر از شفاخانه شهید استاد ربانی که نخواست نامش فاش شود، اظهار داشت: “ما با کمبود شدید تجهیزات و دارو مواجه هستیم. بسیاری از بیماران نیاز به جراحی‌های عاجل دارند، اما به دلیل نبود امکانات نمی‌توانیم به آنها کمک کنیم.” داکتر دیگری افزود: “ما تلاش می‌کنیم تا بهترین خدمات را ارائه دهیم، اما واقعیت این است که امکانات ما بسیار محدود است و این مسئله جان بسیاری از بیماران را به خطر انداخته است.” وضعیت در ولسوالی‌های دورافتاده مانند اشکاشم، واخان، شهربزرگ و راغستان حتی وخیم‌تر است. بسیاری از این مناطق تنها یک یا دو کلینیک کوچک دارند که با کمبود شدید امکانات مواجه‌اند. لیلا، زنی باردار از اشکاشم، می‌گوید: “در هنگام زایمان، به دلیل نبود امکانات و پرسنل متخصص، مجبور شدیم ساعت‌ها با مشکل دست و پنجه نرم کنیم. یکی از دوستانم به دلیل همین کمبودها جان خود را از دست داد.” راه‌های صعب العبور نیز یکی از مشکلات اساسی دسترسی به خدمات صحی در بدخشان است. زینب، زنی باردار از واخان، می‌گوید: “در منطقه ما تنها یک کلینیک کوچک وجود دارد که آن هم فقط یک داکتر دارد. وقتی وقت زایمانم نزدیک شد، به دلیل بارش برف سنگین نمی‌توانستم به فیض‌آباد بروم. بالاخره در خانه با کمک زنان محلی زایمان کردم. خدا را شکر که هم من و هم فرزندم سالم ماندیم.” مریم، زنی باردار از شهربزرگ، می‌گوید: “در منطقه ما، زنان بسیاری به دلیل نبود امکانات صحی مناسب در هنگام زایمان جان خود را از دست می‌دهند. من خودم چند ماه پیش زایمان کردم و به دلیل نبود امکانات، فرزندم را از دست دادم. هنوز هم نمی‌توانم از این درد عبور کنم.” با روی کار آمدن طالبان، انتظار می‌رفت که توجه بیشتری به مشکلات مردم و به ویژه زنان باردار شود. اما تاکنون اداره مرکزی طالبان توجه کافی به وضعیت صحی زنان باردار در بدخشان ننموده است. کمبود بودجه، عدم تمرکز بر بهبود خدمات صحی و مشکلات امنیتی، همگی به این مسئله دامن زده‌اند. دولت و سازمان‌های بین‌المللی در سال‌های اخیر تلاش‌هایی برای بهبود وضعیت صحی بدخشان انجام داده‌اند، اما این تلاش‌ها به دلایل مختلف از جمله ناامنی، کمبود بودجه و مشکلات جغرافیایی نتوانسته‌اند به طور کامل مؤثر واقع شوند. فرشته، مسئول یک سازمان غیر دولتی در بدخشان، می‌گوید: “ما تلاش می‌کنیم تا با ارائه خدمات صحی به زنان باردار در مناطق دورافتاده، از مرگ و میر آنها جلوگیری کنیم. اما مشکلات بسیاری وجود دارد که کار را برای ما دشوار می‌کند.” وضعیت صحی زنان باردار در بدخشان نیازمند توجه جدی و فوری است. روایت‌های زنان باردار از این ولایت نشان می‌دهد که کمبود امکانات صحی چگونه زندگی آنها را تحت تأثیر قرار داده و جان بسیاری را به خطر انداخته است. نیاز است تا با همکاری دولت، سازمان‌های بین‌المللی و جامعه محلی، اقداماتی جدی برای بهبود وضعیت صحی این منطقه صورت گیرد. توجه و تلاش بیشتر اداره مرکزی طالبان نیز می‌تواند نقش مهمی در بهبود این وضعیت داشته باشد. حامیه نادری

Farsi, اخبار, تیتر سوم, جهان, سوم

نتایج اولیه انتخابات در ایران؛ سعید خلیلی و مسعود پزشکیان در دور دوم انتخابات باهم رقابت خواهند کرد

چهاردهمین دوره انتخابات ریاست جمهوری از ساعت ۸ صبح جمعه هشتم تیرماه به صورت رسمی در شعب اخذ رأی سراسر کشور آغاز شد و مردم ساعات قبل از شروع رأی گیری در شعب حضور داشتند. بعد از مرگ  آیت الله سید ابراهیم رئیسی رئیس جمهوری ایران اسلامی در سانحه هوای ، بر اساس قانون اساسی با موافقت رهبر جمهوری اسلامی ایران  «محمد مخبر» معاون اول رئیس جمهوری سرپرست نهاد ریاست جمهوری را برعهده گرفت و دستگاه‌های مربوط نیز باید زمینه برگزاری انتخابات ریاست جمهوری ظرف مدت ۵۰ روز را فراهم می‌کردند. ابتدا شورای نگهبان از میان صدها داوطلب، شش نفر را واجد شرایط اشتراک در کارزار انتخابات ریاست جمهوری اعلام کرد. بعد از تأیید شورای نگهبان شش نامزد «مسعود پزشکیان»، «مصطفی پورمحمدی»، «سعید جلیلی»، «علیرضا زاکانی»، «سید امیرحسین قاضی زاده هاشمی» و «محمدباقر قالیباف» در زمان تعیین شده تبلیغات خود را انجام دادند. لازم به ذکر است که «علیرضا زاکانی»، «سید امیرحسین قاضی زاده هاشمی» از حضور در انتخابات ریاست جمهوری انصراف داده‌اند. بر اساس گزارش رسانه های ایران به نقل از مسولان، تعداد شعبات  اخذ رای  در سراسر ایران  ۵۸ هزار و ۶۴۰ شعبه است که در فرآیند انتخابات مشارکت دارند و از این تعداد ۲۴ هزار و ۱۱۸ شعبه در مناطق روستایی و عشایری مستقر هستند.  هزار و ۲۱۵ شعبه سیار در شهرها و مناطق صعب العبور و مناطق عشایر نشین فعالیت خواهند کرد. احمد وحیدی، وزیر داخله ایران گفته است که در این دوره بیش از ۶۱ میلیون نفر در داخل کشور واجد شرایط را‌ی‌دهی هستند. نتایج ابتدایی انتخابات ریاست جمهوری ایران امروز (شنبه) اعلام خواهد شد. انتخابات زودهنگام ریاست جمهوری ایران در پی مرگ ابراهیم رییسی، رییس جمهور پیشین ایران در حادثه‌ی سقوط چرخبال برگزار شده است. با اعلام نتایج نهایی انتخابات ریاست جمهوری هیچ یک از ۴ نامزد موفق به کسب حد نصاب (نصف به اضافهٔ یک) نشده و کار به دور دوم کشیده که جمعه ۱۵ تیر ۱۴۰۳ – همین هفته- برگزار می‌شود. این دومین بار در تاریخ برگزاری انتخابات ریاست جمهوری در ایران است که رییس جمهوری در مرحلهٔ دوم تعیین می‌شود و به خاطر همین سابقه هواداران سعید جلیلی امیدوارند اتفاق سال ۱۳۸۴ تکرار شود که هاشمی رفسنجانی اگرچه در مرحلهٔ‌ اول پیشتاز بود ولی بازی را در مرحلهٔ دوم به محمود احمدی‌نژاد واگذار کرد. به همین خاطر بعید نیست در این هفته به جای آن که سراغ روحانی بروند از خاطرهٔ‌ هاشمی رفسنجانی یاد کنند. امید اصلی برای مسعود پزشکیان اما این است که هم ممکن است بخشی از آرای نامزد ناکام- محمد باقر قالیباف– به سوی پزشکیان سوق پیدا کند و هم مهم‌تر از آن آرای خفته بیدار و به جانب او روانه شود. جواد رسولی

Farsi, اخبار, افغانستان, سیاست

نشست‌های بین‌المللی با محوریت افغانستان: فرصتی برای تحول یا تکرار شکست‌ها؟

آیا این نشست‌ها می‌توانند مشکلات افغانستان را حل کرده و به بهبود وضعیت کشور کمک کنند؟ آیا نتایج این نشست‌ها برای همه بازیگران سیاسی، چه مخالف و چه موافق طالبان، قابل پذیرش خواهد بود؟ نشست‌های بین‌المللی تا چه اندازه می‌توانند بر سیاست داخلی افغانستان تأثیر بگذارند؟ آیا کشورهای برگزارکننده نشست‌ها می‌توانند به عنوان میانجی‌های بی‌طرف عمل کنند؟ آیا توافقات حاصل از این نشست‌ها قابلیت اجرایی شدن در افغانستان را دارند؟ نقش سازمان‌های بین‌المللی مانند سازمان ملل در این نشست‌ها چیست؟ آیا این نشست‌ها می‌توانند به ایجاد اجماع نظر میان گروه‌های مختلف سیاسی افغانستان کمک کنند؟ تأثیر این نشست‌ها بر روابط افغانستان با کشورهای همسایه چگونه خواهد بود؟ در حالی که تنها چند روز محدود به برگزاری نشست دوحه باقی مانده است، نشستی تحت عنوان “روند ویانا” با حضور چهره‌های مخالف طالبان اعم از سیاسی و نظامی در اتریش برگزار گردید. نمایندگان جریان‌های عمده مخالف حکومت طالبان، از جمله جبهه مقاومت ملی، جبهه آزادی و شورای مقاومت ملی برای نجات افغانستان، به همراه نمایندگان زنان و جامعه مدنی، در این نشست حضور داشتند و مخالفت خود را با نشست دوحه و عملکرد جامعه جهانی، به ویژه آمریکا و سازمان ملل، اعلام کردند. شرکت‌کنندگان نشست وین، تاکنون نسبت به این سلسله نشست‌ها نگاه خوشبینانه‌ای داشته‌اند. تحلیلگران همسو با شرکت‌کنندگان این نشست معتقدند که مخالفان مستقر در خارج از افغانستان، برای ابراز وجود نیاز به یک تریبون بین‌المللی دارند تا طالبان و شیوه حکمرانی حکومت طالبان را در گفتمان‌های جهانی به چالش بکشند و برای بازیگران جهانی و منطقه‌ای تفهیم کنند که باید با حضور همه طرف‌ها، از جمله نمایندگان زنان، جامعه مدنی، اقلیت‌های مذهبی و سیاسیون مخالف طالبان، درباره سرنوشت افغانستان تصمیم‌گیری شود. نشست ویانا در حالی برگزار شد که قرار است در روزهای آینده نشست سوم دوحه بدون حضور زنان، جامعه مدنی و مخالفان طالبان برگزار گردد. هرچند قرار بود که در این نشست نمایندگان زنان و جامعه مدنی حضور داشته باشند، اما حضور آنان با مخالفت طالبان مواجه شد. طالبان برای حضور در این نشست شروطی تعیین کردند که یکی از آن‌ها عدم حضور نمایندگان زنان و جامعه مدنی بود. پذیرش این شرط توسط سازمان ملل با واکنش جدی فعالین حقوق زنان و جامعه مدنی مواجه شد. اما نشست وین با حضور نمایندگان زنان، جامعه مدنی و مخالفان نظامی و سیاسی طالبان برگزار شد. بنابراین، نشست اتریش نیز با واکنش‌های موافق و مخالف همراه بود. کسانی که با نشست ویانا موافق بودند استدلال می‌کنند که این نشست به عنوان اعلام موجودیت گروه‌های سیاسی و نظامی مخالف طالبان در سطح جهان یک اقدام نیک و بجا بوده است و این یک تریبون جهانی برای حل مشکلات موجود افغانستان است. به گفته شرکت‌کنندگان در این نشست، رهبران و نمایندگان بیش از ۶۵ گروه سیاسی و مدنی و شماری از شخصیت‌های سیاسی حضور داشتند. این نشست تحت عنوان «روند ویانا برای یک افغانستان دموکراتیک» از سوی مرکز تحقیقاتی انستیتوت امور بین‌المللی اتریش برگزار شده بود و در کنار دیگر چهره‌های سیاسی، احمد مسعود، رهبر «جبهه مقاومت ملی افغانستان»، نمایندگان «جبهه آزادی افغانستان» و اعضای «شورای مقاومت ملی برای نجات افغانستان» حضور داشتند. دکتر رنگین دادفر اسپنتا، وزیر خارجه و مشاور امنیت ملی اسبق افغانستان، در اظهارات خود در آغاز این نشست گفت که حفظ وحدت مردم برای کشوری آزاد، متحد و تجزیه‌ناپذیر و دارای دموکراسی و صلح، نخستین و جاودانه‌ترین اولویت باید باشد. اگر با خوش‌بینی به نشست وین نگاه کنیم، باید امیدوار بود تا این نشست به عنوان یک نشست همه‌شمول و با اشتراک همه چهره‌های مخالف طالبان در درازمدت بتواند به یک روند قابل قبول با ارائه یک نسخه جدید و مورد پذیرش همه، جایگاه خود را در معادلات سیاسی پیدا کند و این روند برای همه بازیگران جهانی و منطقه‌ای دخیل در مسائل افغانستان قابل قبول باشد. با این حال، عده‌ای با مخالفت با این روند، آن را یک حرکت ناکام و فاقد استراتژی واحد برای حل مشکلات موجود افغانستان قلمداد کرده‌اند. این گروه از تحلیلگران با انتقاد از روند نشست ویانا، آن را فاقد استراتژی واحد و نسخه جایگزین برای افغانستان متهم می‌کنند و می‌گویند که این نشست با چهار دور برگزاری نتوانسته جایگاه آن‌چنانی را در سطح منطقه و جهان تثبیت کند. مخالفان نشست وین می‌گویند این نشست به مثابه یک روند ناکام نتوانسته است تبدیل به یک روند قابل قبول برای حل منازعه افغانستان شود. به گفته این دسته از تحلیلگران، در آستانه برگزاری این نشست توقع برخی کشورهای اروپایی این بود که نشست وین تبدیل به یک فرمت سیاسی همانند فرمت مسکو یا دوحه شود، اما با گذشت چند سال از آغاز این روند، این هدف محقق نشده و هیچ نشانی از موفقیت در این روند دیده نمی‌شود. برخی کارشناسان معتقدند که این روند ضعف‌های مشخصی دارد و نمی‌تواند نقش و جایگاه لازم را در راستای تحولات افغانستان و خلق روایت جدید و همچنین نسخه جایگزین برای حل منازعات افغانستان پیدا کند. چرا که دیده می‌شود برگزارکنندگان این نشست نتوانسته‌اند همه طرف‌های سیاسی مخالف طالبان را گرد هم جمع کنند و با رویکرد جامع و همه‌شمول برای نقشه راه آینده افغانستان خط و نشان ترسیم کنند. با این حال، با توجه به برداشت‌های مخالفان و موافقان روند اتریش، باید گفت که عدم اجماع نظر میان گروه‌های مخالف طالبان از یک سو، نبود روحیه همدیگرپذیری از سوی دیگر، و همچنین خودخواهی، قبیله‌گرایی، تعصبات قومی و زبانی باعث شده تا این روند نتواند به عنوان یک روند همه‌شمول عرض اندام کند. احتمالاً همین موارد باعث شده است که جناح‌های سیاسی مطرح و چهره‌های برجسته مخالف طالبان از شرکت در این نشست، امتناع ورزند. عدم مشارکت چهره‌های شاخص مخالف حکومت طالبان در نشست‌های وین، وزن این نشست را در سطح یک نشست عادی و نمایشی تقلیل داده است. با توجه به تلاش‌های مخالفان طالبان برای کسب حمایت آمریکا و غرب، تاکنون نتوانسته‌اند چراغ سبزی از سوی کشورهای غربی دریافت کنند که این باعث شده عده‌ای با ناامیدی به سرنوشت حرکت‌های مخالفان طالبان نگاه کنند. پیش‌بینی می‌شود چنانچه این دلسردی و ناامیدی گروه‌های مخالف طالبان ادامه یابد، فرصت و ظرفیت لازم برای موفقیت روند منطقه‌ای افزایش یابد، چرا که گروه‌ها و شخصیت‌های مخالف طالبان، برای مشارکت در پروسه حل مسائل افغانستان، ناگزیر به روندهای منطقه‌ای رجوع خواهند کرد. با

Farsi, اخبار, افغانستان, تیتر دوم, حقوق زنان

یوناما: ۳۵ درصد معتادان در افغانستان، زنان هستند

هیئت معاونت ملل متحد برای افغانستان (یوناما) به مناسبت روز جهانی مبارزه با سوء مصرف مواد مخدر و قاچاق غیرقانونی آن اعلام کرده است که با وجود کاهش ۹۵ درصدی تولید تریاک در افغانستان، هنوز بین یک تا دو میلیون نفر در این کشور به مواد مخدر معتاد هستند که ۳۵ درصد آن‌ها زنان را تشکیل می‌دهند. یوناما بیان کرده است: “ما به جهانی عاری از مواد مخدر متعهد هستیم. برای بهبود بیماران، مراقبت مؤثر و ادغام معتادان به جامعه در افغانستان، فراهم آوردن امکانات و حمایت پس از آن بسیار مهم است. با این حال، امکانات درمانی در افغانستان همچنان محدود باقی مانده است.” همچنین تاکید شده که علاوه بر درمان و پیشگیری، احترام به حقوق بشری معتادان و کاهش تبعیض علیه آنان ضروری است. این هیئت همچنین تاکید کرده است که برای ریشه‌کنی مواد مخدر از جامعه، علاوه بر تحقیقات و مطالعات، احترام به حقوق بشری معتادان نیز بسیار مهم است. یوناما افزوده است که کاهش تأثیرات اقتصادی و بهداشتی این پدیده نیازمند حمایت بین‌المللی است. روزا اوتنبایوا، نماینده ویژه دبیرکل ملل متحد در افغانستان و رئیس یوناما، به مناسبت این روز، امروز ۲۶ جون (۶ سرطان) از بیمارستان ۳۰۰ تختخوابی تداوی معتادان جنگلک در شهر کابل دیدن کرد. اداره مبارزه با مواد مخدر و جرایم ملل متحد سال گذشته در گزارشی اعلام کرده بود که افغانستان با مشکلات ناشی از اعتیاد روبرو است و از هر سه خانواده، یکی از آن‌ها تحت تأثیر این مشکل قرار دارد. در این گزارش آمده است: “دفتر مبارزه با مواد مخدر و جرایم سازمان ملل متحد از سال ۲۰۲۱ با ۷۴ هزار نفر که با تهدید یا اختلالات ناشی از مصرف مواد مخدر مواجه بودند، در زمینه پیشگیری از مواد مخدر و تقویت روند درمان معتادان همکاری کرده است.” این اداره ملل متحد همچنین بیان کرده است که ۶۰ درصد جمعیت افغانستان زیر ۲۵ سال سن دارند، بنابراین این کشور یکی از جوان‌ترین و سریع‌ترین رشد جمعیتی را در جهان دارد که تلاش برای جلوگیری از اعتیاد در آن بسیار مهم است. با توجه به جمعیت جوان افغانستان، برنامه‌های آموزشی و آگاهی‌بخشی برای جلوگیری از شروع مصرف مواد مخدر در سنین پایین باید تقویت شود. تحقیقات جدیدی در مورد شمار معتادان در افغانستان انجام نشده است. بر اساس یک نظرسنجی در سال ۲۰۱۴، حدود سه میلیون معتاد در افغانستان وجود داشت. با این حال، حکومت طالبان اعلام کرده است که شمار معتادان در این کشور به حدود پنج میلیون نفر می‌رسد که یک میلیون آن‌ها زنان و کودکان هستند. وزارت صحت حکومت طالبان نیز اعلام کرده است که در حال حاضر ۱۱ مرکز درمانی برای معتادان در این کشور فعال است و مشغول به درمان آن‌ها می‌باشد. برای مقابله با بحران مواد مخدر، حمایت مستمر جامعه بین‌المللی و تامین منابع لازم برای برنامه‌های درمانی و پیشگیری ضروری است. حامیه نادری

Farsi, اخبار, افغانستان, تیتر اول, حقوق بشر, حقوق زنان

کنشگران حقوق‌بشر در تبعید: عدم حضور زنان در نشست دوحه شوکه‌کننده است.

در آستانه برگزاری سومین نشست دوحه به میزبانی سازمان ملل متحد، دستورکار و ترکیب آجندای این نشست سبب اعتراض‌ها و انتقادات گسترده شده است. شماری از نهادهای حقوق بشری و فعالان مدنی افغانستان در سراسر جهان، حذف زنان از این نشست را «شوکه»کننده خوانده و آن را در تضاد با منشور سازمان ملل دانسته‌اند. در کنار آن، صدها تن از شهروندان افغانستان در شهرهای مختلف جهان فراخوان تظاهرات جهانی داده‌‌ و نشست دوحه را «معامله با تروریسم» عنوان کرده‌اند. از سوی دیگر، فعالان مدنی همزمان با راه‌اندازی کمپاینی خواستار به‌رسمیت شناسی آپارتاید جنسیتی در افغانستان شده‌اند. شماری دیگر از فعالان سیاسی و مدنی حذف زنان، نهادهای مدنی و نیروهای دموکراتیک از این نشست را شکست سازمان ملل خوانده و تاکید کرده‌اند که این اقدام در تضاد با قطع‌نامه ۲۷۲۱ شورای امنیت قرار دارد. فعالان، کنشگران و اعضای مستقل جامعه مدنی افغانستان مقیم پاکستان با انتشار بیانیه‌ای به سازمان ملل متحد هشدار داده‌اند که تعامل با طالبان به معنای نادیده گرفتن اراده مردم افغانستان است. طالبان به عنوان یک گروه تروریستی و جنایت‌پیشه که فاقد مشروعیت سیاسی و حقوقی است، در طول سه دهه گذشته با اعمال خشونت نظامی، قدرت سیاسی را تصاحب کرده‌اند. جنایات این گروه منجر به کشته شدن نزدیک به دوصد هزار انسان و آواره شدن میلیون‌ها نفر در افغانستان شده است. این بیانیه تاکید دارد که هر نوع تفاهم با طالبان، به معنای معامله با جنایتکاران جنگی، عاملان جنایت علیه بشریت و دشمنان مردم افغانستان و ارزش‌های انسانی چون عدالت، کرامت و آزادی است. فعالان حقوق بشر افغانستان ، ضمن اعتراض و ایستادگی علیه دعوت از طالبان و حضور این گروه در نشست دوحه، به سازمان ملل، کشورهای شرکت‌کننده در این نشست و نهادهای بین‌المللی حقوق بشری هشدار داده‌اند که تعامل با طالبان به معنای معامله با تمام ارزش‌های انسانی و حقوق بشری است. این گروه تاکید دارد که هر اجماع و نشستی با هدف تعامل با طالبان باید تحریم شود و از سازمان ملل و کشورهای جهان خواسته‌اند که مسیر گفت‌وگوی خود را از طالبان به سوی مردم افغانستان تغییر دهند و با تلاش همگام در صف مردم بایستند. بی‌نظیر صمیم یک‌تن از فعالان حوزه حقوق‌بشر افغانستان در این خصوص اظهار داشت: “ما هرگز اجازه نخواهیم داد که طالبان با نام مذاکره به مشروعیت برسند. مردم افغانستان باید در تصمیم‌گیری‌های بین‌المللی جایگاه خود را داشته باشند.” بی‌نظیر صمیم همچنین گفت: “تنها با تضمین حقوق زنان و اقلیت‌های جنسی می‌توان به عدالت و برابری واقعی در افغانستان دست یافت. وی در ادامه افزود: هرگونه مذاکره و گفت‌وگویی که این خواسته‌های بنیادین و مشروع مردم افغانستان را در نظر نگیرد، به معنای معامله آشکار با تروریزم است. افغانستان تحت سلطه طالبان به زودی به مقر فرماندهی تروریزم جهانی بدل خواهد شد، زیرا هم‌اکنون ده‌ها گروه تروریستی در این کشور، مدارس و کمپ‌های آموزش نظامی و حملات تروریستی دایر کرده‌اند. تنها راه مبارزه با ناامنی در افغانستان، منطقه و جهان، نابودی طالبان و اعطای اقتدار سیاسی به مردم افغانستان است. مردم افغانستان هرگز صدای خود را به مثابه بخشی از جامعه بشری برای تحقق توسعه، صلح و دموکراسی از دست نخواهند داد.

Scroll to Top