August 12, 2024

نهاد حقوق بشری «رواداری» در گزارش تازه‌ای اعلام کرده است که طی شش ماه نخست سال ۲۰۲۴، موارد ناپدیدسازی اجباری، شکنجه‌های منجر به قتل، بازداشت‌های خودسرانه و مجازات‌های «ظالمانه» و «غیرانسانی» توسط طالبان در افغانستان به‌طور قابل توجهی افزایش یافته است. این گزارش که در روز دوشنبه، ۲۲ اسد، منتشر شد، حاکی از آن است که بازداشت‌های خودسرانه بیش از دو برابر و ناپدیدسازی‌های اجباری بیش از سه برابر نسبت به مدت مشابه در سال ۲۰۲۳ افزایش یافته‌اند. گزارش «رواداری» تأکید می‌کند که یکی از دلایل اصلی وخامت اوضاع حقوق بشر در این دوره، عدم تعهد طالبان به موازین حقوق بشری و فقدان مکانیزم‌های حمایتی است که به تداوم مصونیت از مجازات و پی‌گرد حقوقی انجامیده است. طبق این گزارش، کارمندان دولت پیشین و خانواده‌های آنان، فعالان مدنی، خبرنگاران، مدافعان حقوق بشر، و منتقدان حکومت طالبان، در معرض حملات «خشونت‌بار» و «انتقام‌جویانه» این گروه قرار دارند. این گزارش همچنین به تشدید سیاست‌های تبعیض‌آمیز و سخت‌گیرانه طالبان اشاره دارد که منجر به وخامت وضعیت زنان و دختران در بخش‌های مختلف شده است. به گفته رواداری، طالبان در این مدت محدودیت‌های شدیدی را بر دسترسی زنان به عدالت، حق آموزش، حق کار، و آزادی حرکت اعمال کرده‌اند. علاوه بر این، «رواداری» به برکناری برخی کارمندان حکومت پیشین از ادارات دولتی توسط طالبان اشاره کرده و افزوده است که این گروه، افراد را بر اساس ویژگی‌های فکری، قومی و مذهبی استخدام می‌کند. در این گزارش آمده است که طالبان طی شش ماه گذشته در ارائه خدمات دولتی، دسترسی به منابع، فرصت‌ها و امکانات ملی و همچنین در توزیع کمک‌های بشردوستانه به گروه‌های قومی و مذهبی آسیب‌پذیر، رفتار تبعیض‌آمیز داشته‌اند. همچنین، طالبان به سرکوب عقاید مذهبی شهروندان پرداخته و حتی اقلیت‌های مذهبی را مجبور به تغییر مذهب کرده‌اند. گزارش رواداری بر اساس اطلاعات گردآوری‌شده از طریق پرسش‌نامه‌ها، مراجعه به منابع محلی در ۳۱ ولایت کشور، و تحلیل فرمان‌های صادر شده از سوی طالبان تهیه شده است. یافته‌های این نهاد نشان می‌دهد که در این مدت، دسترسی به اطلاعات به دلیل محدودیت‌های بیشتر از سوی طالبان، نسبت به سال ۲۰۲۳ به‌طور چشم‌گیری دشوارتر شده است. در حالی که طالبان تاکنون واکنشی به این گزارش نشان نداده‌اند، «رواداری» پیشتر در ماه حوت سال گذشته نیز گزارش داده بود که قتل‌های هدف‌مند و فراقضایی توسط طالبان در افغانستان افزایش یافته است. حامیه نادری

در تاریخ ۱۲ آگوست ۲۰۲۴، ائتلاف جنبش‌های اعتراضی زنان افغانستان گردهمایی را در اسلام‌آباد، پاکستان برگزار کرد. این گردهمایی که به مناسبت سومین سالگرد سقوط جمهوریت و تسلط طالبان بر افغانستان ترتیب یافته بود، با حضور گسترده زنان و دختران افغان از شهرهای مختلف پاکستان برگزار شد. این رویداد به عنوان نمادی از اعتراض به وضعیت ناعادلانه کنونی افغانستان و تلاشی برای رساندن صدای زنان افغان به جامعه جهانی محسوب می‌شود. از زمان بازگشت طالبان به قدرت، افغانستان با یکی از وخیم‌ترین بحران‌های اجتماعی و انسانی در تاریخ خود مواجه شده است. این گروه با اعمال قوانین سختگیرانه و محدودکننده، زنان و دختران را از حقوق اساسی خود مانند تحصیل، کار، و آزادی حرکت محروم ساخته است. به باور ائتلاف جنبش‌های اعتراضی زنان افغانستان، این محدودیت‌ها به وضوح مصداق آپارتاید جنسیتی است که زندگی زنان افغان را به کابوسی بدون راه فرار تبدیل کرده است. شرکت‌کنندگان در این گردهمایی با سردادن شعارها و حمل پلاکاردهایی که مظلومیت و مقاومت زنان افغان را به تصویر می‌کشید، خواستار پایان یافتن ظلم و تبعیض علیه زنان و دختران افغان شدند. نمایندگان ائتلاف در سخنان خود تأکید کردند که طالبان نه تنها حقوق زنان را به طرز سیستماتیک نقض کرده‌اند، بلکه با ایجاد فضای ترس و وحشت، میلیون‌ها افغان را وادار به ترک کشور کرده‌اند. ائتلاف جنبش‌های اعتراضی زنان افغانستان در پایان این گردهمایی بیانیه‌ای منتشر کرد که در آن به تفصیل جنایات و نقض حقوق بشر توسط طالبان در طول سه سال گذشته تشریح شد. این بیانیه به عنوان یک سند اعتراضی به جهان اعلام کرد که ادامه وضعیت کنونی در افغانستان می‌تواند منجر به یک فاجعه انسانی بزرگ شود. در این بیانیه، از جامعه جهانی و سازمان‌های حقوق بشری خواسته شد که با اعمال فشار بر طالبان، از حقوق انسانی زنان افغان حمایت کنند و نگذارند این ظلم ادامه یابد. ائتلاف همچنین از روشنفکران، فعالان حقوق بشر و فرهنگیان افغان درخواست کرد که در مقابل اقدامات ظالمانه طالبان سکوت نکنند و با تمام توان از مبارزات زنان معترض حمایت کنند. زنان افغان در این بیانیه تأکید کردند که تا زمانی که از تسلط طالبان رهایی نیافته‌اند، به مبارزه خود ادامه خواهند داد. این گردهمایی، بار دیگر نشان داد که زنان افغان، با وجود تمامی فشارها و محدودیت‌ها، همچنان در خط مقدم مبارزه برای دستیابی به حقوق انسانی و عدالت ایستاده‌اند.

در المپیک پاریس، یکی از بزرگترین چهره‌های ورزش کشتی و پرافتخارترین المپین تاریخ، میخائین لوپز، کشتی‌گیر سنگین وزن کوبایی، برای همیشه با دنیای کشتی خداحافظی کرد. این کشتی‌گیر 41 ساله، که برای پنجمین بار پیاپی موفق به کسب مدال طلا در المپیک شد، با عملکردی درخشان، جایگاه خود را به عنوان یکی از اسطوره‌های تاریخ ورزش تثبیت کرد. در سالن مارس پاریس، لوپز پس از کسب مدال طلای فوق سنگین در کشتی فرنگی، یک حرکت نمادین انجام داد. او مربی خود را به نشانه احترام به روی تشک پرتاب کرد، روی زانوهایش نشست و با تشویق پرشور تماشاگران، کفش‌های کشتی سیاه خود را از پا درآورد و آنها را در وسط تشک مبارزه المپیک گذاشت. این حرکت که نماد خداحافظی با کشتی است، به عنوان پایان باشکوهی برای موفق‌ترین کشتی‌گیر تاریخ بازی‌های المپیک ثبت شد. لوپز که اولین مدال طلای خود را در المپیک 2008 پکن به دست آورد، در ادامه مسیر ورزشی خود در لندن 2012، ریودوژانیرو 2016، توکیو 2021 و در نهایت پاریس 2024، طلای المپیک را به کلکسیون افتخارات خود افزود. پیش از او، هیچ ورزشکاری موفق به کسب پنج مدال طلای پیاپی در المپیک نشده بود، حتی مایکل فلپس، اسطوره شنای جهان، در این رکورد از لوپز عقب ماند. لوپز در سال 1982 در لوس پالاسیوس، نزدیک هاوانا، به دنیا آمد و از ده سالگی به کشتی مشغول شد. اولین حضورش در المپیک به سال 2004 آتن بازمی‌گردد، جایی که در مرحله یک‌چهارم نهایی شکست خورد؛ اما این تنها شکست او در عرصه المپیک بود. لوپز بعدها از حریف روس خود، که بعدها مشخص شد دوپینگ کرده بود، انتقام گرفت و پس از آن، پنج بار عنوان قهرمانی جهان را نیز به دست آورد. او حتی موفق به کسب عنوان قهرمانی در بوندسلیگای کشتی آلمان نیز شد. لوپز در کشورش کوبا به عنوان یک قهرمان ملی و حامی انقلاب شناخته می‌شود. او پس از کسب مدال طلای خود در المپیک توکیو، پیروزی خود را به “فرمانده شکست‌ناپذیر”، فیدل کاسترو، تقدیم کرد. پس از پیروزی در پاریس نیز، بلافاصله با میگل دیاز کانل، رئیس‌جمهور کوبا، تماس گرفت و او را “دوست عزیز” خطاب کرد. سه سال پس از المپیک توکیو، لوپز به دلیل مشکلات جسمی و چهار دیسک بیرون‌زده‌اش کمتر کشتی می‌گرفت. او اعتراف کرد که خسته و دردکشیده است، اما با وجود این، توانست درست چند روز قبل از تولد 42 سالگی‌اش، پنجمین مدال طلای المپیک خود را کسب کند. امین میرزازاد، قهرمان جدید کشتی فرنگی جهان از ایران، در مقابل لوپز هر تلاشی کرد، اما در مقابل این غول کوبایی به زانو درآمد. لوپز در سخنان کوتاهی پس از قهرمانی گفت: “کشتی عشق زندگی من بود.” اما حالا زمان خداحافظی فرا رسیده است. جهان کشتی باید از حضور چنین قهرمانی که با افتخاراتش مانع از حذف این رشته باستانی از المپیک شد، قدردانی کند. تنها یک ورزشکار در تاریخ توانسته است از او پیشی بگیرد: میلون فون کروتون، کشتی‌گیری که شش بار متوالی در المپیک‌های باستانی پیروز شد. پیروزی‌های او از سال 532 تا 512 قبل از میلاد مسیح ادامه داشت. حامیه نادری

دیده‌بان حقوق بشر اعلام کرده است که طی سه سال گذشته، طالبان افغانستان را به یکی از بحرانی‌ترین کشورهای جهان از نظر وضعیت انسانی تبدیل کرده‌اند. در بیانیه‌ای که این نهاد روز یک‌شنبه، ۲۱ اسد منتشر کرد، آمده است که طالبان طی این مدت، حقوق زنان افغان را به‌طور سیستماتیک نقض کرده‌اند. فرشته عباسی، پژوهشگر دیده‌بان حقوق بشر، در این بیانیه اظهار داشت که زنان و دختران افغان تحت حاکمیت طالبان، در حال تجربه کردن شرایطی هستند که می‌تواند بدترین کابوس‌های آن‌ها را به واقعیت تبدیل کند. دیده‌بان حقوق بشر همچنین اشاره کرده است که محدودیت‌های شدید طالبان، دسترسی زنان و دختران را به خدمات بهداشتی به شدت محدود کرده است. این نهاد افزوده که طالبان از زمان به‌دست گرفتن دوباره قدرت در افغانستان، به‌طور گسترده آزادی بیان و حقوق خبرنگاران و رسانه‌ها را نقض کرده‌اند. دیده‌بان حقوق بشر تأکید کرده که طالبان به‌صورت «خودسرانه» زنان و دختران را به دلیل پوشش لباس بازداشت کرده و به سرکوب منتقدان خود ادامه می‌دهند. این نهاد از کشورهای درگیر با طالبان خواسته است تا به این گروه یادآوری کنند که سرکوب شهروندان، به‌ویژه زنان و دختران افغانستان، نقض آشکار قوانین بین‌المللی محسوب می‌شود. این در حالی است که دیده‌بان حقوق بشر در بیانیه‌ای دیگر، اخیراً نیز اظهار داشت که طالبان به طور مکرر از حقوق زنان در افغانستان سوءاستفاده می‌کنند.