August 18, 2024

در این روز افغانستان درسیاه چاله سقوط فرو رفت ساختارها یک به یک از بین رفتند دموکراسی نیم بند که در طول بیست سال شکل گرفته بود از بین رفت اروری ملی ،پولیس ملی. امنیت ملی سه نهاد مهم امنتی و دفاعی که با سر سپردگی فرزندان راستین کشور بنا شده بود از هم پاشید و ادارات مهم دولتی همه فلج شدند. فرار اشرف غنی، رئیس‌جمهور پیشین افغانستان، در اوت 2021 و تسلط طالبان بر کابل، به طور عمده به تغییرات گسترده‌ای در نظام سیاسی و امنیتی افغانستان منجر شد. این رویدادها شامل موارد زیر است: انحلال دولت و قدرت‌گیری طالبان: فرار غنی و سقوط دولت او به سرعت به تسلط طالبان بر کابل و سایر نقاط کشور منجر شد. طالبان با ورود به پایتخت، کنترل کشور را به دست گرفت و نظام جمهوری را به پایان رساند. بحران انسانی و اقتصادی: تغییرات سریع در قدرت و بی‌ثباتی سیاسی به بحران‌های انسانی و اقتصادی شدید در افغانستان منجر شد. بسیاری از افغان‌ها به دلیل عدم امنیت و مشکلات اقتصادی، تلاش کردند تا از کشور خارج شوند یا به وضعیت معیشتی و بهداشتی خود رسیدگی کنند. تأثیرات بر روابط بین‌المللی : این تحولات به تغییر در روابط بین‌المللی و دیپلماسی با افغانستان منجر شد. کشورهای مختلف به سرعت مواضع خود را در قبال طالبان و وضعیت جدید تغییر دادند و سیاست‌هایشان را در زمینه کمک‌های انسانی و روابط دیپلماتیک قط و یا محدود کردند. تأثیر بر امنیت منطقه‌ای: تغییرات در افغانستان به نگرانی‌های امنیتی در کشورهای همسایه و منطقه‌ای منجر شد. گروه‌های تروریستی و شورشی ممکن است از بی‌ثباتی در افغانستان بهره‌برداری کنند و تأثیرات منطقه‌ای بیشتری داشته باشند. فرار اشرف غنی و سقوط سریع نظام جمهوری به تغییرات عمده‌ای در افغانستان و در سطح جهانی منجر شد که نیازمند واکنش‌های بین‌المللی و استراتژی‌های جدید برای مدیریت بحران و حمایت از مردم افغانستان است. طالبان در حال حاضر به عنوان حاکمان غیررسمی و کنترل‌کننده عملی افغانستان عمل می‌کنند. آن‌ها ساختار دولتی خود را به تدریج شکل داده و نهادهای حکومتی جدیدی را تأسیس کرده‌اند، اما هنوز جامعه بین‌المللی حکومت انها را به رسمیت نشناخته است.  طالبان تلاش کرده‌اند تا قوانین و مقررات اسلامی را به طور گسترده‌ای در کشور اجرا کنند. این شامل محدودیت‌هایی برای حقوق زنان، محدودیت‌های اجتماعی و فرهنگی ه  به طور کلی امنیت نسبی را در بسیاری از مناطق کشور برقرار کرده‌اند، اما برخی از گروه‌های افراطی و حملات پراکنده هنوز وجود دارد. این وضعیت امنیتی با چالش‌های قابل توجهی مواجه است و تأثیراتی بر زندگی روزمره مردم دارد. طالبان هنوز به طور رسمی از سوی جامعه بین‌المللی به رسمیت شناخته نشده‌اند. بسیاری از کشورها و سازمان‌های بین‌المللی در تعاملات خود با افغانستان، احتیاط می‌کنند و به نظارت بر وضعیت حقوق بشر و وضعیت انسانی در کشور ادامه می‌دهند. حاکمیت طالبان به بحران‌های اقتصادی و انسانی در افغانستان دامن زده است. مشکلاتی از جمله کمبود منابع، تحریم‌های بین‌المللی، و بحران‌های بشری به شدت بر وضعیت معیشتی و اقتصادی مردم تأثیر گذاشته است.  طالبان کنترل بر منابع طبیعی و زیرساخت‌های کلیدی کشور را به دست گرفته‌اند، که تأثیرات زیادی بر اقتصاد و وضعیت عمومی کشور دارد. حاکمیت طالبان در افغانستان همچنان در حال تحول است و وضعیت این کشور به دلیل تغییرات سریع و پیچیدگی‌های سیاسی و اجتماعی، به دقت تحت نظارت و بررسی‌های بین‌المللی قرار دارد عوامل و دلایل سقوط نظام جمهوریت  دولت اشرف غنی با مشکلات جدی در ساختار نظامی و امنیتی مواجه بود. بسیاری از نیروهای امنیتی افغان به سرعت تسلیم طالبان شدند یا فرار کردند. ضعف در قدرت نظامی و امنیتی دولت، عامل کلیدی در سقوط سریع آن بود. پشتیبانی بین‌المللی : کاهش پشتیبانی مالی و نظامی از سوی کشورهای حامی و سازمان‌های بین‌المللی به ضعف دولت و کاهش توانایی آن در مقابله با طالبان کمک کرد. فرار غنی و بی‌ثباتی‌های ناشی از آن به افزایش عدم اعتماد و نارضایتی در میان نیروهای دولتی و مردم دامن زد. تحولات سریع و عدم هماهنگی: ورود سریع طالبان به کابل و سایر نقاط کشور و تغییرات سریع سیاسی باعث ایجاد شرایطی شد که دولت نتوانست به موقع واکنش نشان دهد. فرار غنی به شتاب این تحولات کمک کرد و باعث بروز بی‌ثباتی بیشتری شد. نارضایتی داخلی و بحران‌های اجتماعی: نارضایتی‌های اجتماعی، فساد و مشکلات اقتصادی نیز به بی‌ثباتی دولت کمک کردند. این مشکلات باعث کاهش حمایت عمومی و عدم اعتماد به دولت شد. فرار اشرف غنی به طور مستقیم به سقوط سریع دولت کمک کرد، اما دلایل اصلی سقوط شامل ضعف‌های ساختاری و مشکلات نظامی و اقتصادی عمیق‌تر بودند. سقوط دولت افغانستان نتیجه تعامل پیچیده‌ای از عوامل مختلف داخلی و خارجی بود که فرار غنی تنها یکی از عوامل تأثیرگذار بود. این ماجرا زمانی اغاز شد که محمد تشرف غنی احمدزی ریس جمهور افغانستان پا به فرار گزاشت و در پرواز غافل گیر کننده مردم را رها و خود رهسپار ازبکستان شد . با این حال  بعد آوازه  فرار ریس جمهور نهاد ها و ساختار های حکومتی با از دست دادن روحیه شان همه تن به شکست دادند و عملن جا را برای طالبان رها کردند . و طالبان با یک چشم به هم زندن برق آسا داخل کابل شدند و قدرت را  به دست گرفتند با این حال آقای غنی با فرارش زمینه این شکست ننگین را رقم زد و در تاریخ معاصر نام خودش را بعنوان ریس جمهور ناکام و ترسو ثبت کرد . این شکست به عنوان یک شکست سیاسی بزرگ برای ریس جمهور پیشین و مسولان حکومت قبلی و سیایسون تلقی می شود. یا این حال بعد از  پانزدهم آگوست و فروپاشی حکومت جمهوریت در افغانستان و روی کار آمدن مجدد طالبان به قدرت امید های مردم بخصوص زنان و دختران افغان با یاس و ناامیدی مبدل شد ،و‌طالبان با وضع قوانین جدید و سرکوب گرایانه زنان و دختران را فراگیری درس و تعلیم محروم کردند ،حقوق بشر و به ویژه حقوق زنان را نقض کردند ،رسانه ها و ازادی بیان را به شدت سرگوب نمودند. با این حال زنان افغانستان که از این همه بی عدالتی به ستوه امدند به جاده ها برامدن و صدای اعترضات شان را بلند کردند اما این صدا ها با سرکوب و زندان خفه شدند،تعداد از

«شورای مقاومت ملی برای نجات افغانستان» به‌مناسبت صدوپنجمین سالروز استرداد استقلال افغانستان می‌گوید که «در سومین سال متوالی، استقلال کشور در حالی فرا می‌رسد که سرزمین ما در اشغال یک گروه متحجر و پیرو بیگانگان قرار دارد». این شورا امروز (یک‌شنبه، ۲۸ اسد) در اعلامیه‌‌ای گفته است: «تداوم وضعیت کنونی که در کنار استقلال سیاسی، هیچ‌گونه آزادی شهروندی نیز وجود ندارد، افغانستان را بیشتر از پیش به انزوا می‌کشاند و به لانه‌ی امن تروریسم مبدل می‌کند.» در اعلامیه‌ی «شورای مقاومت ملی برای نجات افغانستان» آمده است که مردم افغانستان در ۲۸ اسد سال ۱۲۹۸ خورشیدی، استقلال کشور را حصول کردند، اما اقدامات و رویکردهای ناشیانه‌ی حکومت‌های وقت، سبب عدم برقراری ثبات و شکل‌گیری جامعه‌ی ایده‌آل مردمی گردید. این شورا افزوده است: «همین امر سبب گردید که پس از انگلیس‌ها، نیروهای شوروی پیشین به افغانستان هجوم بیاورند که آسیب‌های آن تا اکنون نیز محسوس است.» به گفته این شورا افغانستان را از محدود کشورهای جهان  است که مردم آن «بخاطر آزادی» قربانی‌های بی‌شمار داده و نمونه‌های آن را نیز کشته و زخمی‌شدن صدها هزار نفر در دوره‌ی جنگ علیه شوروی سابق و بیست سال اخیر  است. امسال سومین سال  است که سالروز استقلال افغانستان در زیر حاکمیت طالبان فرا می‌رسد. طالبان این روز را تعطیل عمومی اعلام کردند  و مراسم تجلیل از آن نیز برگزار کردند ، اما در این مراسم‌ها از امان‌الله‌خان، پادشاه سابق که استقلال را اعلام کرد، نام نمی‌برند.

سیاست‌های طالبان علیه زنان در افغانستان به یک مسئله عمیق انسانی تبدیل شده است. این سیاست‌ها نه تنها حقوق ابتدایی زنان، از جمله حق تحصیل و مشارکت در جامعه، را زیر پا می‌گذارند، بلکه نشان‌دهنده نگرش زن‌ستیزانه‌ای هستند که ریشه در ایدئولوژی بسته و مغرضانه این گروه دارد. خنده تمسخرآمیز معاون رییس‌الوزرای طالبان در پاسخ به پرسش درباره بازگشایی مکاتب دخترانه، نمادی از این نگرش تحقیرآمیز است. طالبان با چنین رفتارهایی، زنان را موجوداتی می‌بیند که باید در چارچوب‌های محدودی زندگی کنند. هرگونه تلاش زنان برای دستیابی به آزادی و برابری، با نیشخند و تحقیر مواجه می‌شود. این برخورد، از منظر اجتماعی و روانشناسی، به عنوان نوعی خشونت نمادین قابل تحلیل است. طالبان از طریق این رفتارها، نه تنها به صورت فیزیکی، بلکه به صورت نمادین، خشونتی را علیه زنان اعمال می‌کنند. این خنده تمسخرآمیز، نشانگر تحقیر عمیق و تلاش برای کاهش اهمیت زنان در جامعه است. نتیجه چنین خشونتی، تضعیف روحیه و امید در میان زنان و دختران افغان و ایجاد محیطی است که در آن، حس خودباوری زنان به شدت آسیب می‌بیند. از دیدگاه حقوق بشر، این اقدامات طالبان نقض آشکار حقوق اساسی زنان است و حتی می‌تواند به عنوان جنایت علیه بشریت در نظر گرفته شود. بسیاری از نهادهای بین‌المللی این سیاست‌ها را به عنوان نوعی “آپارتاید جنسیتی” توصیف کرده‌اند. تلاش سیستماتیک طالبان برای محروم‌سازی زنان از حقوق اولیه‌شان، به ویژه در حوزه آموزش و تحصیل، میلیون‌ها دختر و زن افغان را از دستیابی به آرزوهایشان محروم کرده است. با توجه به این شرایط، جامعه جهانی نباید تنها به عنوان ناظر بی‌طرف باقی بماند، بلکه باید به عنوان کنشگری فعال وارد عمل شود. این وظیفه‌ی جهانی است که با استفاده از ابزارهای حقوقی و سیاسی، به مقابله با این ظلم آشکار بپردازد و از حقوق زنان افغان دفاع کند. در نهایت، خنده تمسخرآمیز طالبان نه فقط به عنوان یک واکنش ساده، بلکه به عنوان نمادی از استهزای سیستماتیک و سازمان‌یافته‌ای است که حقوق زنان را هدف قرار داده است. مقاومت در برابر این خنده‌ها، نه تنها وظیفه زنان افغان، بلکه وظیفه‌ای انسانی و جهانی است که باید با تمام توان دنبال شود. حامیه نادری

ایتلاف جهانی ورزش و حقوق، از کمیته‌ی بین‌المللی المپیک درخواست کرده است تا تصمیم مبنی بر حذف منیژه تلاش، ورزشکار زن افغان، از بازی‌های المپیک را لغو کند. منیژه تلاش به دلیل سردادن شعار “زنان افغانستان را آزاد کنید” از مسابقات المپیک حذف شده بود. در بیانیه‌ای که روز جمعه، ۲۶ اسد، در صفحه اجتماعی اکس منتشر شد، ایتلاف ورزش و حقوق اعلام کرد که کمیته‌ی بین‌المللی المپیک باید استفاده از قاعده‌ی ۵۰ در منشور المپیک برای مجازات ورزشکاران به دلیل حمایت از ارزش‌های جهانی را متوقف کند. جینوس الفرد، مدیر ورزش و حقوق بشر در اتحادیه‌ی جهانی ورزشکاران، در این بیانیه گفت: “زمانی که ورزشکاران برای عدالت و برابری سخن می‌گویند، آنان مدافعان حقوق بشر هستند و شایسته‌ی حمایت و هم‌بستگی می‌باشند.” خالده پوپل، کاپیتان سابق تیم ملی فوتبال زنان افغانستان، نیز اظهار داشت: “آزادی زنان در افغانستان یک مسئله‌ی حقوق بشری و جهانی است که باید در المپیک از آن حمایت کرد. منیژه تلاش باید به خاطر شجاعتش مورد احترام قرار گیرد.” منیژه تلاش، ورزشکار ۲۱ ساله افغان و عضو تیم پناهندگان المپیک، در جریان مسابقه‌ی مقدماتی خود که شعار “زنان افغانستانی را آزاد کنید” را حمل می‌کرد، در ۹ اگست از مسابقات حذف شد. این تصمیم در حالی اتخاذ شده است که طالبان با بازگشت به قدرت، زنان و دختران افغان را از حقوق ابتدایی خود از جمله ورزش، کار و آموزش محروم کرده‌اند. نهادهای حقوق بشری، زنان و جامعه‌ی مدنی در سراسر جهان همچنان در تلاش‌اند تا از صدای زنان افغانستانی حمایت کنند. حامیه نادری

کمیته روابط خارجی مجلس نمایندگان امریکا به مناسبت سومین سالگرد سقوط دولت پیشین افغانستان و بازگشت طالبان به قدرت، اعلام کرد که این رژیم افغانستان را به پناهگاهی برای تروریسم جهانی تبدیل کرده است. در بیانیه‌ای که روز جمعه، ۲۶ اسد، منتشر شد، کمیته روابط خارجی مجلس نمایندگان امریکا هشدار داد که تحت سلطه طالبان، افغانستان به محل امنی برای فعالیت‌های تروریستی تبدیل شده است. این کمیته به‌ویژه نگرانی خود را از افزایش فعالیت‌های گروه داعش خراسان ابراز کرده و افزود: «گروه داعش اکنون در حال گسترش است و طالبان به مرکز امنی برای تروریست‌ها در سطح جهانی تبدیل شده‌اند.» فروپاشی جمهوری اسلامی افغانستان و تسلط طالبان بر کشور، نتیجه توافق دوحه در فوریه ۲۰۲۰ میان طالبان و امریکا بوده است. این تحولات نشان‌دهنده نقش پیچیده‌تر و گسترده‌تر عوامل مختلف در این وضعیت بحرانی است.

وزارت خارجه فرانسه اعلام کرد که برای بهبود وضعیت مردم افغانستان، از تمامی فشارها علیه طالبان استفاده خواهد کرد. این وزارت روز جمعه، ۱۶ آگست، در بیانیه‌ای تأکید کرد که تا زمانی که خشونت و تهدیدات علیه زنان در افغانستان پایان نیابد، اوضاع این کشور به حالت عادی برنخواهد گشت. در این بیانیه نگرانی شدیدی درباره خشونت علیه زنان و حذف نقش آنان از بخش‌های مختلف جامعه ابراز شده است و تصریح شده که این شرایط پیشرفت افغانستان را ناممکن می‌سازد. وزارت خارجه فرانسه همچنین تأکید کرد که طالبان قطعنامه ۲۵۹۳ شورای امنیت ملل متحد را نقض کرده و به تعهدات خود پایبند نبوده‌اند، که این موضوع منجر به نقض پیوسته حقوق بشر در این کشور شده است. این وزارت نقض حقوق زنان و دختران در افغانستان را محکوم کرده و تأکید نموده است که ممنوعیت کار و آموزش زنان، بر اساس تصمیم طالبان، به هیچ‌وجه قابل توجیه و قبول نیست. این بیانیه در حالی منتشر شده است که به مناسبت سومین سالگرد حکومت طالبان، وزارت‌های خارجه کانادا و آلمان نیز نگرانی‌های مشابهی را درباره وضعیت حقوق بشر در افغانستان ابراز کرده‌اند. در بیانیه‌های این کشورها آمده است که با بازگشت طالبان به قدرت، دستاوردهای دو دهه گذشته در زمینه‌های دموکراسی، حقوق بشر، و آموزش از بین رفته‌اند و زنان و دختران به شدت از جامعه حذف شده و امیدشان به آینده روشن کم‌رنگ شده است. با گذشت سه سال از تسلط طالبان، این گروه همچنان به درخواست‌های جهانی برای اعطای حقوق زنان و دختران، به ویژه در زمینه آموزش و کار، پاسخ مثبت نداده است. مولوی عبدالکبیر، معاون رئیس‌الوزرای حکومت طالبان، اخیراً در گفت‌وگویی با یک رسانه داخلی ادعا کرده که برای تعلیم دختران، مدارس دینی باز شده‌اند و بیش از ۸۵ هزار زن در بخش‌های مختلف حکومت طالبان مشغول به کار هستند.

گروه طالبان به دلیل نقض گسترده حقوق زنان و دختران در افغانستان، با انتقادات شدید مواجه است. دیدبان حقوق بشر (هیومن رایتس واچ) از شورای حقوق بشر ملل متحد درخواست کرده است تا یک نهاد بین‌المللی قدرتمند برای تحقیق در مورد نقض حقوق بشر در افغانستان تأسیس کند. فرشته عباسی، محقق بخش افغانستان این سازمان، روز جمعه (۲۶ اسد) در یک بیانیه ویدئویی که در صفحه ایکس خود منتشر کرد، با اشاره به سومین سالگرد بازگشت طالبان به قدرت در افغانستان، اظهار داشت که شورای حقوق بشر باید در نشست آینده خود که قرار است در ماه سپتمبر برگزار شود، در مورد تشکیل چنین نهادی تصمیم‌گیری کند. خانم عباسی از کشورهای کمک‌کننده خواست تا به طالبان حاکم بر افغانستان تأکید کنند که تمامی تخلفات حقوق بشری، به‌ویژه تبعیض علیه زنان و دختران، عواقب جدی به دنبال خواهد داشت. وی تصریح کرد: «حکومت‌هایی که با طالبان در تعامل هستند، باید همواره به آن‌ها یادآوری کنند که بدرفتاری آن‌ها با زنان، دختران، و تمامی افغان‌ها، نقض تعهدات و مکلفیت‌های بین‌المللی افغانستان است. شورای حقوق بشر ملل متحد نباید در نشست خود در ماه سپتمبر، ایجاد چنین نهادی را به تأخیر اندازد. یک نهاد بین‌المللی قدرتمند که همه افرادی را که در نقض جدی حقوق بشر در گذشته و حال افغانستان دخیل هستند، پاسخگو قرار دهد، ضرورت فوری دارد.» خانم عباسی همچنین از کشورهای کمک‌کننده خواست تا به افغان‌هایی که حقوقشان در خطر است، کمک کنند و متعهد شوند که راه‌حل‌های دائمی برای بحران بشری در افغانستان بیابند. سومین سالگرد تسلط طالبان بر افغانستان، روز پنجشنبه (۲۴ اسد) گرامی داشته شد و طالبان این روز را به عنوان روز پیروزی خود جشن گرفتند. با این حال، سازمان‌ها و نهادهای حامی حقوق بشر و فعالان مدنی داخلی و بین‌المللی بار دیگر طالبان را به دلیل نقض حقوق بشر، به‌ویژه حقوق زنان و دختران، به شدت مورد انتقاد قرار دادند. حامیه نادری

نسرین بارکزی، وکیل آمریکایی-افغانستانی، به‌عنوان مشاور امور جوامع مسلمان و عرب آمریکا در ستاد انتخاباتی کامالا هریس، نامزد دموکرات‌ها در انتخابات آتی آمریکا منصوب شده است. خبرگزاری ام‌بی‌سی نیوز گزارش داده که بانو بارکزی پیش‌تر به‌عنوان مشاور معاون رئیس‌جمهور آمریکا فعالیت داشته و در این انتخابات تمرکز او بر ارتباط با جوامع مسلمان و عرب خواهد بود. بارکزی اظهار داشته: «با افتخار کار خود را برای معاون رئیس‌جمهور ادامه می‌دهم و در موضوعات مهمی مانند دموکراسی، حقوق باروری، و تقویت جوامع مسلمان و عرب مشاوره خواهم داد. من به تعهد معاون رئیس‌جمهور به آزادی، عدالت، و صلح اعتقاد دارم و با آمریکایی‌ها در سراسر کشور برای تحقق این اهداف و وعده‌های آمریکا همکاری خواهیم کرد.» نسرین بارکزی در قندهار افغانستان متولد شده و سه سال در پاکستان زندگی کرده است. او در سال ۱۹۸۵ به همراه خانواده‌اش در برنامه اسکان پناهندگان ایالات متحده پذیرفته شد. وی به زبان پشتو و فارسی مسلط است و دارای دکترای حقوق از دانشکده حقوق دانشگاه برکلی در کالیفرنیا می‌باشد. علاوه بر این، خانم بارکزی به‌عنوان وکیل امنیت ملی و حقوق شهروندی در «انجمن آمریکایی‌های آسیایی برای پیش‌برد عدالت» نیز فعالیت کرده است.

تیم فوتبال الهلال با پیروزی قاطع ۴ بر ۱ مقابل النصر و کریستیانو رونالدو، به عنوان قهرمانی سوپرجام عربستان دست یافت. دیدار حساس فینال سوپرجام عربستان بین تیم‌های النصر و الهلال شنبه شب از ساعت ۱۹:۴۵ برگزار شد و با برتری قاطع ۴ بر ۱ الهلال به پایان رسید. تیم النصر که پس از پیروزی ۲ بر ۰ مقابل التعاون راهی فینال شده بود، با گل زودهنگام کریستیانو رونالدو در دقیقه ۴۴ به برتری رسید. اما در نیمه دوم، الهلال با درخشش خیره‌کننده ستاره‌های صربستانی خود به میدان بازگشت و کنترل بازی را در دست گرفت. ابتدا سرگی میلینکوویچ ساویچ در دقیقه ۵۵ با پاس دیدنی الکساندر میتروویچ گل تساوی را به ثمر رساند. سپس میتروویچ با نمایش فوق‌العاده خود، دو بار در دقایق ۶۳ و ۶۹ دروازه النصر را گشود و تیمش را پیش انداخت. در نهایت، مالکوم در دقیقه ۷۲ تیر خلاص را شلیک کرد و گل چهارم الهلال را به ثبت رساند. این پیروزی قاطعانه، نه تنها قهرمانی سوپرجام را برای الهلال به ارمغان آورد، بلکه النصر و کریستیانو رونالدو را با شکستی سنگین و تلخ روبرو کرد.