November 18, 2024

Farsi, اخبار

کناره‌گیری سفیر و قنسول افغانستان در آلمان به درخواست برلین

یما یاری، سفیر افغانستان در آلمان، اعلام کرد که به درخواست دولت آلمان از سمت خود کناره‌گیری کرده است. او در بیانیه‌ای توضیح داد که این تصمیم به منظور جلوگیری از تشدید مشکلات برای مهاجرین و اتباع افغانستان در آلمان و جلوگیری از بسته شدن سفارت افغانستان اتخاذ شده است. منابع دیپلماتیک گزارش داده‌اند که عبدالباقی پوپل، مستشار پیشین سفارت، جایگزین یما یاری شده و سرپرستی سفارت افغانستان در برلین را به عهده گرفته است. پوپل، که زاده ولسوالی پنجوایی ولایت قندهار است، پیش‌تر به‌عنوان معین شهرداری‌های ارگان‌های محلی نیز فعالیت داشته است. این تغییرات با گمانه‌زنی‌هایی همراه شده است که احتمال دارد سفارت افغانستان در آلمان در دوران مدیریت جدید رابطه‌ای نزدیک‌تر با طالبان برقرار کند. با این حال، طالبان تاکنون در مورد این تغییرات در سفارت افغانستان اظهارنظری نکرده‌اند. پیش از این، لطف‌الله سادات، قنسول افغانستان در شهر بن، نیز به دلیل محدودیت‌ها و درخواست دولت آلمان از سمت خود کناره‌گیری کرده بود. در اعلامیه‌ای که از سوی سادات منتشر شد، آمده است: «با توجه به برخی ملحوظات و محدودیت‌های سیاسی کشور میزبان و به منظور جلوگیری از تعطیلی فعالیت‌های قونسلی، از مسئولیت خود کناره‌گیری می‌کنم.» بر اساس گزارش‌های پیشین، دولت آلمان از دیپلمات‌های افغانستان خواسته بود یا با طالبان تعامل کنند یا به کار خود پایان دهند. منابع دیپلماتیک تأیید کرده‌اند که یما یاری و لطف‌الله سادات در ماه‌های گذشته در حال مذاکره با مقامات آلمانی برای ادامه مأموریت خود بر اساس اعتبارنامه‌های دولت پیشین افغانستان بودند. با این حال، طرف آلمانی تأکید کرده است که ادامه حضور آنها بدون برقراری ارتباط با کابل بی‌فایده است. گزارش‌ها نشان می‌دهد که فشار مشابهی از سوی دیگر کشورهای میزبان نیز بر سفیران و دیپلمات‌های افغانستان در حال افزایش است. در ماه‌های اخیر، برخی از سفیران دولت پیشین افغانستان در کشورهای غربی از این فشارها خبر داده‌اند و گفته‌اند که از آنها خواسته شده است میان تعامل با طالبان یا پایان دادن به مأموریت دیپلماتیک خود یکی را انتخاب کنند. این تحولات بیانگر تغییرات جدی در روابط دیپلماتیک افغانستان و کشورهای غربی است، در حالی که آینده نمایندگی‌های افغانستان در خارج از کشور همچنان نامشخص باقی مانده است.

Farsi, اول

روز جهانی دانشجو باید به‌عنوان یک یادآوری از مسئولیت جهانی برای تأمین حقوق تحصیلی و آموزشی برای تمام انسان‌ها باشد

هفدهم نوامبر، روز جهانی دانشجو، یکی از روزهایی است که در تاریخ به بزرگداشت فداکاری‌ها و مبارزات دانشجویان اختصاص دارد. این روز، که به مناسبت اعدام جمعی از دانشجویان چکسلواکی در سال 1939 به دست نیروهای نازی در جنگ جهانی دوم نامگذاری شده است، یادآور ایستادگی و مقاومت دانشجویان در برابر ظلم و سرکوب است. در بسیاری از کشورهای جهان، این روز به عنوان فرصتی برای تأکید بر اهمیت حقوق دانشجویان و ضرورت حمایت از آن‌ها در مسیر دستیابی به آموزش و عدالت اجتماعی گرامی داشته می‌شود. در سال  1939، زمانی که نیروهای نازی در چکسلواکی دانشگاه‌ها را تعطیل کردند و بسیاری از دانشجویان را به اردوگاه‌های کار اجباری فرستادند، نماد سرکوب و نقض آزادی‌های اساسی در جهان شد. این روز به‌ویژه پس از قتل و اعدام 9 دانشجوی فعال که به‌خاطر اعتراضات ضد نازی در خیابان‌ها دستگیر و اعدام شدند، به یاد روزهای فاجعه‌بار تاریخ ثبت شد. در پی این رویداد، روز جهانی دانشجو از سوی جامعه جهانی به‌ویژه در کشورهای اروپایی گرامی داشته می‌شود تا نه تنها یاد آن حادثه تاریخی زنده بماند، بلکه به‌عنوان فرصتی برای دفاع از حقوق دانشجویان و مبارزات آن‌ها برای آزادی و عدالت اجتاعی باشد. در حالی‌که این روز به‌طور سنتی در اروپا و در کشورهای خاصی مانند چک و اسلواکی با فعالیت‌ها و جشن‌ها گرامی داشته می‌شود، اما پرسشی که به‌ویژه در شرایط کنونی مطرح می‌شود این است که چرا این روز فقط برای دانشجویان اروپایی یادآوری می‌شود و چرا حقوق دانشجویان در نقاط دیگر جهان، به‌ویژه در افغانستان، نادیده گرفته می‌شود؟ وضعیت دانشجویان در افغانستان در افغانستان، به‌ویژه پس از تسلط طالبان بر کشور در سال 2021، وضعیت دانشجویان و آموزش عالی به‌طور چشم‌گیری تغییر کرده است. یکی از مهم‌ترین تحولات منفی در این دوران، بستن دانشگاه‌ها و مدارس به‌ویژه برای دختران است. طالبان با اعمال سیاست‌های محدودکننده و سرکوبگرانه، تحصیل را برای زنان و دختران افغانستانی به شدت محدود کرده و آن‌ها را از دستیابی به آموزش عالی محروم کرده‌اند. این موضوع نه تنها حقوق اولیه دختران و زنان را نقض می‌کند، بلکه به‌طور کلی جامعه افغانستان را از پتانسیل‌های علمی و فرهنگی خود محروم می‌سازد. دانشجویان در افغانستان، چه مرد و چه زن، در حال حاضر با چالش‌های بی‌سابقه‌ای روبه‌رو هستند. در حالی که در بسیاری از کشورها، روز جهانی دانشجو  به‌عنوان روز بزرگداشت تحصیل و حمایت از دانشجویان برگزار می‌شود، در افغانستان بسیاری از دختران حتی نمی‌توانند به مدارس بروند، چه رسد به آنکه بخواهند در دانشگاه‌ها تحصیل کنند. این نقض حقوق اساسی و انسانی، در مقایسه با آزادی‌های تحصیلی که در کشورهای دیگر وجود دارد، چیزی جز یک فاجعه انسانی نیست. با این حال ؛ سکوت جامعه جهانی در برابر وضعیت دانشجویان افغانستان به‌ویژه دختران، جای تأمل دارد. در حالی که روز جهانی دانشجو به‌طور گسترده در سطح بین‌المللی گرامی داشته می‌شود و در برخی کشورها مراسم‌ها و اعتراضات مختلف برای دفاع از حقوق دانشجویان برگزار می‌شود، اما در افغانستان، دختران و پسران جوان مجبور به زندگی در شرایطی هستند که حق آموزش و پیشرفت علمی از آن‌ها سلب شده است. سکوت و بی‌تفاوتی برخی از نهادهای بین‌المللی و دولت‌های جهان در برابر این مسئله، پرسش‌های زیادی را در ذهن ایجاد می‌کند. آیا حقوق انسانی همه افراد در سراسر جهان باید مورد حمایت قرار گیرد یا تنها در کشورهای خاصی که در دایره منافع اقتصادی و سیاسی قدرت‌های جهانی قرار دارند؟ آیا برخی از دانشجویان در نقاط مختلف دنیا از حقوق برابر برخوردار هستند یا این‌که برخی در مقایسه با دیگران به‌طور سیستماتیک نادیده گرفته می‌شوند؟ در جهان امروز، تفاوت‌های آموزشی و تحصیلی به یکی از بزرگ‌ترین چالش‌ها تبدیل شده‌اند. این تفاوت‌ها نه تنها بر اساس مکان جغرافیایی، بلکه بر اساس جنسیت، قومیت و طبقه اجتماعی نیز شکل می‌گیرند. در حالی که در کشورهای پیشرفته، آموزش عالی به یک حق اساسی برای تمام افراد تبدیل شده است، در کشورهای در حال توسعه و به‌ویژه در مناطقی مانند افغانستان، تحصیل و دسترسی به فرصت‌های آموزشی به دلیل شرایط سیاسی و اجتماعی تحت فشار است. در این شرایط، روز جهانی دانشجو باید به‌عنوان یک یادآوری از مسئولیت جهانی برای تأمین حقوق تحصیلی و آموزشی برای تمام انسان‌ها باشد. بزرگداشت این روز نباید محدود به   خاقشرو یا یک تعداد باشد د، بلکه باید به‌طور گسترده‌تری از حقوق همه دانشجویان در هر نقطه از جهان دفاع کند. بنابرین روز جهانی دانشجو باید یادآور لزوم همبستگی جهانی در دفاع از حقوق دانشجویان باشد. در شرایطی که بسیاری از دانشجویان در نقاط مختلف جهان از جمله افغانستان با چالش‌های جدی روبه‌رو هستند، این روز باید فرصتی برای توجه به وضعیت آن‌ها و مقابله با نقض حقوق انسانی و آموزشی باشد. به‌ویژه در افغانستان، جایی که دختران از ابتدایی‌ترین حقوق تحصیلی خود محروم شده‌اند، سکوت جهانی باید پایان یابد و جامعه بین‌المللی باید اقدامات جدی‌تری برای حمایت از حقوق آموزش و تحصیل برای همه افراد، به‌ویژه برای زنان و دختران، انجام دهد. جواد رسولی

Farsi, اخبار

طالبان از کمک ۷.۶ میلیون دالری ژاپن به افغانستان خبر داد

وزارت اقتصاد طالبان اعلام کرده است که دولت ژاپن مبلغ ۷.۶۳ میلیون دالر را برای حمایت از افراد آسیب‌پذیر در برابر تغییرات اقلیمی در افغانستان اختصاص داده است. این کمک از سوی تاکایوشی کورومایا، سفیر ژاپن در کابل، روز دوشنبه، ۲۸ عقرب، در دیداری با دین‌محمد حنیف، سرپرست وزارت اقتصاد طالبان، به اطلاع مقامات افغان رسید. در این دیدار، سفیر ژاپن همچنین بر همکاری کشورش در حفاظت از میراث‌های فرهنگی و آثار تاریخی افغانستان تأکید کرده است. وی همچنین افزود که ژاپن در راستای توسعه پایدار و حمایت از مردم افغانستان در مقابله با چالش‌های زیست‌محیطی و تغییرات اقلیمی، متعهد به همکاری است. دین‌محمد حنیف، سرپرست وزارت اقتصاد طالبان، در این دیدار از ژاپن درخواست کرده است که کمک‌های خود را در بخش‌های مختلف توسعه‌ای و انسانی به افغانستان گسترش دهد. این کمک جدید ژاپن به افغانستان پس از آن صورت می‌گیرد که پیش‌تر دولت ژاپن مبلغ ۱۰ میلیون دالر را به منظور مبارزه با مواد مخدر به طالبان اختصاص داده بود. این کمک‌ها نشان‌دهنده تمایل ژاپن به حفظ روابط با افغانستان و حمایت از اقدامات بشردوستانه در این کشور است.

Farsi, تیتر چهارم

تصویر جدید از ایلان ماسک: نشستن بر فرش افغانی و انتصاب مهم در دولت ترامپ

یک تصویر قدیمی از ایلان ماسک در حال نشستن چهارزانو روی فرش افغانی با طرح‌های سنتی، اخیراً در فضای مجازی توجه زیادی جلب کرده است. این تصویر در حالی منتشر شده که چندی پیش دونالد ترامپ، رئیس‌جمهور جدید آمریکا، ایلان ماسک را به عنوان وزیر «کارآمدی» انتخاب کرده است. این انتصاب و انتشار چنین تصاویری، بحث‌های مختلفی را در مورد روابط فرهنگی و سیاسی میان شخصیت‌های جهانی برانگیخته است.

Farsi, تیتر سوم

توافق ایران و افغانستان برای انتقال زندانیان افغان از ایران

معاون وزیر دادگستری ایران در سفر به کابل با وزیر امور خارجه حکومت طالبان دیدار کرد و دو طرف بر آغاز روند انتقال زندانیان افغان از ایران به افغانستان و تقویت همکاری‌های دوجانبه تأکید کردند. امیرخان متقی، وزیر امور خارجه طالبان، در دفتر خود از عسکر جلالیان، معاون وزیر دادگستری جمهوری اسلامی ایران، و هیئت همراه او میزبانی کرد. در این نشست، موضوعات مختلفی از جمله وضعیت مهاجرین، زندانیان افغان در ایران، همکاری‌های اقتصادی و تجاری، و مسائل سیاسی منطقه‌ای مورد بررسی قرار گرفت. امیرخان متقی در این دیدار از میزبانی چندین دهه‌ای ایران از مهاجرین افغان قدردانی کرد و خواستار تعامل و بردباری بیشتر دولت ایران با این مهاجرین شد. وی همچنین بر تعهد امارت اسلامی برای همکاری در زمینه انتقال زندانیان افغان تأکید کرد و از معاون وزیر دادگستری ایران خواست که این روند را تسهیل کند. عسکر جلالیان در این دیدار ضمن ابراز امیدواری نسبت به پیشرفت‌ها و ثبات اخیر افغانستان، اعلام کرد که جمهوری اسلامی ایران به‌زودی روند عملی انتقال زندانیان افغان را طبق توافقات انجام‌شده آغاز خواهد کرد. وی همچنین بر اهمیت همکاری با نهادهای افغانستان در این زمینه تأکید کرد. این نشست نشان‌دهنده عزم دو کشور برای توسعه روابط و همکاری‌های مشترک در زمینه‌های مختلف، از جمله مسائل انسانی و حقوقی، است. توافق برای انتقال زندانیان افغان از ایران به افغانستان امیدواری‌ها را برای بهبود وضعیت مهاجرین افغان و رفع برخی از چالش‌های مرتبط افزایش داده است. این دیدار همچنین در ادامه تلاش‌های پیشین برای بررسی وضعیت زندانیان افغان در ایران و تسهیل انتقال آن‌ها صورت گرفته و می‌تواند گامی مهم در تقویت روابط دوجانبه بین دو کشور باشد.

Farsi, تیتر سوم

تأکید روسیه و پاکستان بر همکاری‌های منطقه‌ای برای ثبات افغانستان

نماینده ویژه روسیه در امور افغانستان و مقامات پاکستانی بر اهمیت همکاری‌های منطقه‌ای و تلاش‌های مشترک برای دستیابی به صلح و ثبات در افغانستان تأکید کردند. ضمیر کابلوف، نماینده ویژه روسیه در امور افغانستان، در سفر رسمی خود به اسلام‌آباد با آمنه بلوچ، معاون وزارت خارجه پاکستان، و دیگر مقامات این کشور دیدار کرد. در این ملاقات‌ها، دو طرف بر تعهد خود به ایجاد یک افغانستان صلح‌آمیز و مرفه تأکید کردند. آمنه بلوچ در این دیدار اظهار داشت: «ما باید همکاری‌های خود را در راستای دستیابی به صلح و ثبات در افغانستان افزایش دهیم.» او همچنین به چالش‌های امنیتی و اقتصادی افغانستان اشاره کرد و بر لزوم هم‌افزایی میان کشورهای منطقه برای کمک به حل این بحران‌ها تأکید کرد. در بیانیه‌ای که پس از این دیدار منتشر شد، مقامات روسیه و پاکستان توافق کردند که تلاش‌های مشترک خود را برای حل بحران‌های افغانستان ادامه دهند. آنها بر اهمیت هماهنگی میان کشورهای همسایه برای دستیابی به یک افغانستان پایدار تأکید کردند. با وجود این تعاملات، هیچ کشوری، از جمله پاکستان و روسیه، طالبان را به‌عنوان دولت رسمی افغانستان به رسمیت نشناخته‌اند. با این حال، اسلام‌آباد و مسکو نمایندگی‌های سیاسی افغانستان را به طالبان واگذار کرده‌اند و در حال تعامل با این گروه هستند. این دیدار بخشی از تلاش‌های گسترده‌تر برای تقویت همکاری‌های منطقه‌ای در راستای رفع چالش‌های افغانستان و دستیابی به صلح و ثبات پایدار در این کشور است.

Farsi, تیتر سوم

پاکستان: افغانستان باید در مبارزه با گروه‌های تروریستی جدی باشد

سخنگوی وزارت خارجه پاکستان تأکید کرد که افغانستان باید به درخواست‌های مکرر برای اقدام علیه گروه‌های تروریستی توجه کند و از به چالش کشیدن صبر مردم پاکستان خودداری نماید. ممتاز زهرا بلوچ، سخنگوی وزارت خارجه پاکستان، در نشست خبری خود اظهار داشت که طالبان افغانستان موظف است به درخواست‌های مکرر اسلام‌آباد برای اقدام علیه گروه‌های تروریستی، به‌ویژه تحریک طالبان پاکستان (تی‌تی‌پی)، پاسخ دهد. وی هشدار داد که بی‌توجهی به این موضوع می‌تواند پیامدهای جدی برای روابط دو کشور به همراه داشته باشد. مقامات پاکستانی مدعی هستند که شبه‌نظامیان مخالف این کشور، از جمله تی‌تی‌پی، در افغانستان پناهگاه دارند و از حمایت طالبان برخوردارند. این ادعا در گزارش‌های سازمان ملل نیز تأیید شده است. بلوچ در این خصوص گفت: «حمایت از گروه‌های تروریستی توسط هر نهاد، اعم از فردی یا رسمی، برای پاکستان غیرقابل قبول است. ما از مقام‌های افغانستان می‌خواهیم اقدامات مؤثر و فوری علیه این گروه‌های تروریستی انجام دهند.» در مقابل، طالبان افغانستان این اتهامات را رد کرده و تأکید کرده است که ناامنی در پاکستان ارتباطی به افغانستان ندارد. با این حال، روابط میان اسلام‌آباد و کابل در سال‌های اخیر، به‌ویژه با افزایش حملات در خاک پاکستان، به‌شدت تیره شده است. اظهارات سخنگوی وزارت خارجه پاکستان در حالی بیان می‌شود که نگرانی‌ها درباره نفوذ گروه‌های تروریستی در منطقه افزایش یافته است. این تنش‌ها می‌تواند بر همکاری‌های منطقه‌ای تأثیر منفی بگذارد و تلاش‌ها برای ایجاد صلح و ثبات در افغانستان و همسایگانش را با چالش‌های جدی مواجه کند

Farsi, تیتر دوم

بارنت روبین: آمریکا نمی‌تواند طالبان را به پذیرش حقوق بشر وادار کند

بارنت روبین، افغانستان‌شناس برجسته و مقام سابق وزارت خارجه آمریکا، با انتقاد از سیاست‌های دوگانه واشنگتن، تأکید کرد که آمریکا توانایی متقاعد کردن طالبان به پذیرش حقوق بشر را ندارد. روبین تصریح کرد که واشنگتن، به دلیل رفتار متناقض خود در مسائل حقوق بشری، نمی‌تواند طالبان را به رعایت قوانین بین‌المللی و حقوق بشر متعهد کند. وی با اشاره به تهدیدات آمریکا علیه نهادهای بین‌المللی حقوقی همچون دادگاه لاهه و دادگاه جنایی بین‌المللی گفت: «از یک سو، آمریکا خواهان پاسخ‌گویی طالبان در دادگاه‌های بین‌المللی است، اما از سوی دیگر، همین نهادها را تهدید به قطع بودجه می‌کند، به‌ویژه زمانی که این دادگاه‌ها به موضوعات مرتبط با فلسطین و رژیم صهیونیستی رسیدگی می‌کنند.» روبین افزود که از ابتدا هدف واشنگتن موفقیت پروژه افغانستان نبوده است. وی یادآور شد که تصمیم به کنار گذاشتن طالبان از نشست بن 2001، که پایه‌گذار روند سیاسی پس از سقوط این گروه بود، یک اشتباه اساسی از سوی آمریکا بود و باعث شد فرصت‌های مهم برای تعامل با طالبان و جلوگیری از بحران‌های آینده از دست برود. این افغانستان‌شناس تأکید کرد که سیاست‌های متناقض و رفتارهای دوگانه آمریکا در زمینه حقوق بشر موجب از دست رفتن اعتبار این کشور در عرصه بین‌المللی شده است. وی اظهار داشت: «آمریکا نمی‌تواند در حالی که از جنایات اسرائیل در غزه حمایت می‌کند، خود را مدافع حقوق بشر معرفی کند. چنین رویکردی تنها باعث بی‌اعتبار شدن مواضع واشنگتن می‌شود.» روبین هشدار داد که این استانداردهای دوگانه نه‌تنها مانع تعامل مؤثر با طالبان می‌شود، بلکه به تضعیف جایگاه آمریکا در میان متحدان و نهادهای بین‌المللی می‌انجامد. به اعتقاد او، تغییر اساسی در رویکرد واشنگتن برای دستیابی به هرگونه پیشرفت در موضوعات حقوق بشری در افغانستان ضروری است. اظهارات روبین بر این نکته تأکید دارد که آمریکا، به دلیل اشتباهات گذشته و عدم تعهد جدی به اصول حقوق بشر، نمی‌تواند نقش مؤثری در حل بحران حقوق بشری افغانستان ایفا کند. این موضوع بار دیگر ضرورت بازنگری در سیاست‌های بین‌المللی و منطقه‌ای این کشور را برجسته می‌کند. جواد رسولی

Farsi, اول

زلمی خلیل زاد: حکومت طالبان بدون مذاکرات بین‌الافغانی پایدار نخواهد بود

زلمی خلیلزاد، نماینده ویژه سابق آمریکا در امور افغانستان، تأکید کرد که بقای حکومت طالبان در بلندمدت بدون آغاز مذاکرات بین‌الافغانی و ایجاد یک نظام سیاسی جدید غیرممکن است. وی بر اهمیت اجرای توافقنامه دوحه به‌عنوان چارچوبی برای آینده افغانستان تأکید کرد و گفت که این توافق می‌تواند یکی از گزینه‌های اصلی سیاست‌گذاری دولت جدید آمریکا باشد. خلیلزاد در کنفرانس موسسه امنیت جهانی و ملی دانشگاه فلوریدا گفت: «توافقنامه دوحه تنها توافق رسمی میان آمریکا و طالبان است. طالبان ادعا دارند که به این توافق پایبند هستند. هرچند نمی‌خواهم انتظارات را بالا ببرم، اما این توافق می‌تواند چارچوبی برای تعاملات آتی باشد.» وی افزود که توافق دوحه به‌عنوان یک سند رسمی، فرصت‌هایی برای آغاز همکاری‌های جدید و حرکت به‌سوی یک افغانستان باثبات ایجاد کرده است. خلیلزاد با مرور روند مذاکرات بین‌الافغانی اظهار داشت که حکومت پیشین افغانستان و طالبان هر دو در ناکامی این مذاکرات سهم داشتند. وی توضیح داد: «اشرف غنی، رئیس‌جمهور پیشین، از به‌کار بردن اصطلاح ‘دولت جدید’ در مذاکرات اجتناب می‌کرد. در حالی که برخی مقامات دولت پیشین در جلسات خصوصی به من می‌گفتند که یک نظام جدید ضروری است، اما در محافل عمومی از مواضع غنی حمایت می‌کردند.» وی همچنین طالبان را به انعطاف‌ناپذیری متهم کرد و گفت که این گروه تمایلی به شراکت در قدرت نداشت. خلیلزاد تأکید کرد که این بن‌بست‌ها باعث اتلاف زمان زیادی شد و شاید هر دو طرف قصد داشتند روند مذاکرات را به تعویق بیندازند. خلیلزاد درباره سقوط کابل گفت که اشرف غنی تنها یک روز پیش از فروپاشی دولت توافق کرده بود که از قدرت کناره‌گیری کند و زمینه برای تشکیل حکومت جدید را فراهم سازد. وی افزود: «طالبان نیز توافق کرده بودند که تا زمان دستیابی به یک توافق جامع وارد کابل نشوند، اما فرار غنی تمام این تلاش‌ها را بی‌ثمر کرد و مذاکرات به ناکامی انجامید.» این دیپلمات سابق آمریکایی تصریح کرد که حکومت طالبان ممکن است در کوتاه‌مدت در قدرت باقی بماند، اما بدون ایجاد یک ساختار سیاسی جامع و پایدار، ادامه حکومت آن‌ها در بلندمدت بعید است. وی گفت: «طالبان برای جلب اعتماد و پذیرش داخلی و بین‌المللی نیاز به آغاز گفت‌وگوهای بین‌الافغانی دارند. بدون این گفت‌وگوها، بقای حکومت آن‌ها با چالش‌های جدی مواجه خواهد شد.» اظهارات خلیلزاد نشان می‌دهد که بحران سیاسی افغانستان ریشه در عدم تمایل طرفین به سازش و همکاری دارد. در حالی که طالبان به‌دنبال حفظ قدرت هستند، ناتوانی در ایجاد یک نظام سیاسی فراگیر می‌تواند به بی‌ثباتی طولانی‌مدت منجر شود. وی هشدار داد که بدون یک رویکرد جامع، نه‌تنها افغانستان، بلکه کل منطقه در معرض خطرات جدی قرار خواهد گرفت. خلیلزاد همچنین خاطرنشان کرد که پایان جنگ افغانستان و آغاز مذاکرات با طالبان به دلیل بن‌بست نظامی در این کشور بود. اکنون آینده افغانستان وابسته به توانایی طرفین برای عبور از گذشته و توافق بر سر یک نظام سیاسی مشترک است  

Scroll to Top