کارمندان زن در چهار شفاخانه پایتخت افغانستان به دلیل کاهش معاش‌شان توسط طالبان، دست به اعتصاب کاری زده‌اند. این اعتصاب در شفاخانه‌های استوماتولوژی، صحت طفل، شیخ زاید و وزیر اکبرخان صورت گرفته است. ویدیوهای منتشر شده در شبکه‌های اجتماعی نشان می‌دهند که داکتران زن با لباس‌های سفید روز شنبه، 9 سرطان، در مقابل این مراکز صحی تجمع کرده‌اند. این زنان اعتراض کرده و بیان داشتند که تصمیم رهبری طالبان مبنی بر کاهش معاش‌شان به پنج هزار افغانی حتی برای ابتدایی‌ترین مخارج زندگی‌شان ناکافی است. طالبان تا کنون در این مورد واکنشی نشان نداده‌اند.
در 14 جوزا، ریاست عمومی اداره امور طالبان در مکتوبی اعلام کرد که براساس فرمان ملا هبت‌الله آخوندزاده، رهبر این گروه، معاش تمام کارمندان زن افغانستان به پنج هزار افغانی تعیین می‌شود. در این مکتوب آمده است که تمامی کارمندان زن در واحدهای بودیجوی و غیربودیجوی، که طی حکومت قبلی استخدام شده‌اند و اکنون از طالبان معاش می‌گیرند، باید معاش یکسانی به مقدار پنج هزار افغانی داشته باشند. این تصمیم با انتقاد گسترده زنان و فعالان حقوق بشری مواجه شده است. طالبان پس از تسلط دوباره‌شان بر افغانستان، محدودیت‌های شدیدی را علیه زنان وضع کرده‌اند.
کاهش ناگهانی و شدید معاش کارمندان زن توسط طالبان، دلیل اصلی اعتراض و اعتصاب است. پنج هزار افغانی (حدود 65 دلار) حتی برای نیازهای اساسی زندگی ناکافی است. این موضوع نشان‌دهنده بی‌توجهی طالبان به حقوق اقتصادی و معیشتی زنان است. این تصمیم طالبان واکنش‌های گسترده‌ای را در پی داشته است. فعالان حقوق بشری و زنان به شدت این تصمیم را نقد کرده‌اند، زیرا این اقدام تبعیض‌آمیز علیه زنان است و نشان‌دهنده نقض حقوق بشر توسط طالبان می‌باشد.
لیلا، یکی از داکتران زن در شفاخانه شیخ زاید، می‌گوید: «با پنج هزار افغانی نمی‌توانم حتی برای یک هفته غذا تهیه کنم. ما نیاز داریم که معاشات ما به سطح معقول برگردانده شود تا بتوانیم زندگی کنیم و خدمات پزشکی به بیماران ارائه دهیم.»
فاطمه، یک نرس در شفاخانه صحت طفل، اظهار داشت: «این تصمیم طالبان نه تنها معاش ما را کاهش داده بلکه ما را به عنوان زنان حرفه‌ای و توانمند نیز نادیده می‌گیرد. ما حق داریم که معاش مناسب و شرایط کاری عادلانه داشته باشیم.»
مریم، کارمند اداری در شفاخانه وزیر اکبرخان، افزود: «این تصمیم طالبان تأثیرات مخربی بر زندگی ما دارد. بسیاری از ما نان‌آوران خانواده هستیم و نمی‌توانیم با این مقدار معاش زندگی کنیم. این تصمیم باید تغییر کند.»
کاهش معاش زنان کارمند تأثیرات مخربی بر وضعیت اقتصادی خانواده‌های آن‌ها دارد و موجب افزایش فشارهای اقتصادی بر خانواده‌های افغان می‌شود. این تصمیم همچنین می‌تواند منجر به کاهش انگیزه زنان برای کار کردن و فعالیت‌های حرفه‌ای شود، که در بلندمدت تأثیرات منفی بر توسعه و پیشرفت کشور خواهد داشت. این تصمیم بخشی از یک روند گسترده‌تر از محدودیت‌های تحمیلی طالبان بر زنان است که شامل محدودیت‌های آموزشی، اجتماعی و حرفه‌ای می‌شود. این اقدامات نشان‌دهنده تلاش طالبان برای به حاشیه راندن زنان از جامعه و اقتصاد است.
اگر طالبان به کاهش معاش و محدودیت‌های دیگر علیه زنان ادامه دهد، ممکن است با اعتراضات و مقاومت‌های بیشتری مواجه شوند. جامعه بین‌المللی نیز ممکن است فشارهای بیشتری بر طالبان اعمال کند تا حقوق زنان در افغانستان حفظ شود. کاهش معاش زنان توسط طالبان نه تنها نقض حقوق اقتصادی آن‌ها است بلکه بخشی از تلاش‌های گسترده‌تر این گروه برای محدود کردن نقش زنان در جامعه افغانستان است.
حامیه نادری
