در ادامه تلاش‌های پیوسته زنان افغان برای سازماندهی مقاومت مدنی در تبعید، برنامه‌ای با عنوان «همبستگی زنان افغان» در اسلام آباد پاکستان با حضور فعالان حقوق بشر، زنان معترض افغان، نمایندگان جامعه مدنی و حامیان حقوق زنان برگزار شد. این رویداد، بیش از آن‌که یک گردهمایی معمولی باشد، به نمادی از ایستادگی، امید و وحدت زنان مهاجر افغان تبدیل شد؛ زنانی که با وجود رنج آوارگی، همچنان برای آزادی، عدالت و برابری صدای خود را بلند نگه داشته‌اند.
این برنامه با محوریت تقویت روحیه‌ی جمعی، بازسازی پیوندهای اعتماد و تأکید بر ظرفیت سازماندهی در تبعید طراحی شده بود. در فضای گرم و انگیزه‌بخش این گردهمایی، زنان افغان درباره تجربیات خود از مقاومت، دردهای مهاجرت و چالش‌های جاری در تبعید سخن گفتند.
یکی از سخنرانان اصلی این رویداد، راحل تلاش، عضو رهبری جنبش زنان عدالت‌خواه افغانستان بود. او با بیانی پرشور و قدرتمند تأکید کرد:
«ما خانه و سرزمین را از دست دادیم، اما صدای‌مان را نه. ما زنانی هستیم که نه تسلیم شدیم و نه فراموش کردیم که چرا ایستاده‌ایم.»
او افزود:
«تبعید پایان مبارزه نیست؛ آغاز فصل تازه‌ای است از سازماندهی، ایستادگی و ساختن آینده‌ای که شایسته‌اش هستیم. ما زنانی هستیم که در دل تاریکی، همچنان به‌دنبال چراغ و تغییر‌ایم.»
سخنان او بارها با تشویق حاضران همراه شد و یکی از بخش‌های انگیزه‌بخش این برنامه بود.
در این برنامه همچنین از سازمان Food for Thought برای حمایت شفاف، متعهدانه و مؤثرش از زنان افغان در تبعید تقدیر شد. برگزارکنندگان تأکید کردند که چنین حمایت‌هایی، در کنار همبستگی‌های زنانه، امکان خلق فضاهای مقاومت در مهاجرت را فراهم کرده است.
آقای عطایی، از چهره‌های جوان و فعال افغان، نیز به عنوان یکی از شخصیت‌های کلیدی در سازماندهی این برنامه معرفی شد. تعهد، انرژی و نگاه روشن او در مسیر تحقق این رویداد نقش اساسی ایفا کرده است. حضور گرم و دلگرم‌کننده‌ی خانم نادیا و خانم روبیکا، از دیگر فعالان حوزه زنان، نیز روحیه‌ای تازه به فضای گردهمایی بخشید.
در پایان، شرکت‌کنندگان پیام مشترکی را به جامعه جهانی و هم‌وطنان خود مخابره کردند:
ما زنان افغان، تنها نیستیم. در تبعید نیز مقاومت ادامه دارد. ما ایستاده‌ایم، متحدتر از همیشه، و برای آینده‌ای آزاد، صلح‌آمیز و برابر، همچنان می‌جنگیم.
این برنامه نمونه‌ای روشن از امکان پیوند، سازماندهی و ایستادگی در شرایط دشوار مهاجرت است و بار دیگر نشان داد که صدای زنان افغان، حتی در تبعید، خاموش‌شدنی نیست.
حامیه نادری
