خبرنگاران افغان در ایران: میان بن‌بست و فراموشی

خبرنگاران افغان که پس از سقوط جمهوریت به ایران پناه برده‌اند، از نبود پاسخگویی به درخواست‌هایشان توسط نهادهای حامی رسانه‌ها شکایت دارند.
آنها که بیش از دو سال است در ایران با مشکلات فراوانی دست و پنجه نرم می‌کنند، مدعی‌اند که تا به حال هیچ نهاد بین‌المللی مسئول حمایت از خبرنگاران به مشکلات شان رسیدگی نکرده است.
این خبرنگاران در نشستی که امروز توسط شاخه‌ی فدراسیون خبرنگاران افغان در تبعید، در تهران ایران برگزار شد، از سازمان‌های بین‌المللی درخواست کمک فوری کرده‌اند.
امید پویا، مسئول خبرنگاران افغان در تبعید در ایران و یکی از شرکت‌کنندگان در این نشست می‌گوید: «نزدیک به سه سال است که ما در بن‌بست و بی‌سرنوشتی به سر می‌بریم و پس از سقوط حکومت جمهوری در افغانستان به دست طالبان، زندگی ما دگرگون و نامنظم شده است؛ و تنها خواسته ما این است که با ما به عنوان انسان همکاری شود تا بتوانیم در مکانی امن زندگی کنیم.»
زندگی خبرنگاران در ایران با چالش‌های بسیاری روبرو است و آنها هر لحظه با خطر اخراج روبرو هستند، با این حال، ندای آنها شنیده نمی‌شود و به فراموشی سپرده شده‌اند.
مرضیه یوسفی، یکی دیگر از شرکت‌کنندگان در این برنامه می‌گوید: «با وجود درخواست‌های مکرر از نهادهای حامی رسانه‌ها برای رهایی از این معضل، هیچ نهادی به درخواست ما پاسخ نداده است.»
احمد خالد امرخیل، یکی از شرکت‌کنندگان در این نشست، می‌گوید که خبرنگاران افغان در ایران با مشکلات متعددی از جمله بی‌سرنوشتی، وضعیت اقتصادی دشوار، نبود فعالیت‌های حرفه‌ای قانونمند و غیره مواجه اند که نیازمند حمایت جامعه بین‌المللی هستند.
پس از سقوط نظام جمهوری افغانستان به دست طالبان، بسیاری مردم از ترس جان خود به کشورهای همسایه پناه بردند که در میان آنها خبرنگاران و فعالان حقوق بشر آسیب‌پذیرترین قشر بودند.
در پایان این تجمع اعتراضی، زهرا نظیفه عزیزی، یک خبرنگار دیگر افغان، متن قطعنامه‌ای را خواند که در آن به چالش‌های پیش روی این قشر آسیب‌پذیر اشاره شده و خواستار رسیدگی فوری به مشکلات شان از سوی نهادهای حامی رسانه‌ها شده است.