حوادثی همچون شنیده شدن صدای طیاره‌های بدون سرنشین و دیدن پرنده‌های ناشناس در فضای هوایی افغانستان، نشانگر وجود مسائل امنیتی و سیاسی پیچیده‌ای هستند که باید مورد بررسی قرار گیرند. در این بستر، دو مسئله ی مهم برای تحلیل و بررسی وجود دارند:
اولاً، ورود طیاره‌های بدون سرنشین به فضای هوایی کشور می‌تواند نشانگر حضور نظامی فعال کشورهای دور و نزدیک از جمله همسایه‌ها، مانند پاکستان، ایران و چین باشد. هدف این کشورها با مانورهای پهبادی شبانه اخیر هنوز واضح نیست و این موضوع نیازمند بررسی و تحلیل دقیق‌تر است تا بتوان به اهداف و نیازهای آن‌ها پی برد.
ثانیاً، حضور پرنده‌های ناشناس نظامی در فضای هوایی افغانستان و سکوت معنادار طالبان در این مورد، نشان می‌دهد که طالبان هنوز هم قادر به حفظ امنیت فضای هوایی کشور نیستند و بدون شک دچار ضعف‌های جدی در این زمینه هستند. این وضعیت نشان می‌دهد که طالبان نه تنها قدرت نظامی کافی برای مقابله با تهدیدات خارجی را ندارند بلکه نیاز به اصلاح و بهبود سیستم دفاعی خود دارند. مسئله‌ای که در حال حاضر ممکن نیست و اگر طالبان به همین شکل در قدرت باقی بمانند، افغانستان تا مدت‌ها فاقد سیستم دفاعی و نیروی هوایی باقی خواهد ماند.
به طور کلی، این حوادث نشان می‌دهند که فضای هوایی افغانستان همچنان مورد توجه کشورها و سازمان‌های جاسوسی و نظامی قرار دارد و طالبان نتوانسته اند تا اکنون کنترلی بر هوا – فضای کشور داشته باشند. بنابراین، بررسی دقیق‌تر و تحقیقات بیشتر در این زمینه ضروری است تا بتوان اهداف، نقش‌ها و تهدیدات این پرنده‌های ناشناس را به دقت بررسی کرد.
