به مناسبت سومین سالگرد قدرت‌گیری دوباره طالبان، پناه‌جویان افغان در شهر اسلام‌آباد، پاکستان گردهمایی اعتراضی برگزار کردند. این گردهمایی، که نشان‌دهنده عزم و اراده معترضان بود، به‌ویژه در شرایط کنونی، به‌عنوان ابزاری برای بیان نارضایتی و درخواست تغییر وضعیت مطرح شد.
در این تجمع، معترضان با شعارهایی همچون «سه سال در اسارت، مرگ بر جهالت»، «سه سال بی‌تحصیل، مرگ بر مقصر» و «سه سال بی‌عدالت، مرگ بر این جنایت»، اعتراض خود را به بی‌عدالتی‌های سه سال گذشته ابراز کردند. این شعارها به‌طور مستقیم به وضعیت کنونی در افغانستان و به‌ویژه به مشکلاتی که تحت حاکمیت طالبان به وجود آمده، انتقاد می‌کردند.
حامیه نادری، فعال حقوق زن، در این گردهمایی با بیان این‌که «سه سال از حاکمیت دوباره طالبان در افغانستان، نمادی از ظلم و بی‌عدالتی به مردم و به‌ویژه زنان است»، به انتقاد از وضعیت جاری پرداخت و بر لزوم توجه جامعه جهانی به بحران افغانستان تأکید کرد. نادری افزود که «این سه سال، شاهد نادیده گرفتن حقوق بشر و اصول انسانی بوده است و ما از جامعه جهانی می‌خواهیم که در این زمینه اقدامی جدی انجام دهد.»
بینظیر صمیم، فعال حقوق زنان، نیز در سخنرانی خود گفت: «سومین سالگرد بازگشت طالبان، یادآور تداوم ظلم و سرکوب است.» او افزود که «این گردهمایی، بخشی از تلاش ما برای جلب توجه جهانی به وضعیت بحرانی افغانستان است و تا زمانی که عدالت برقرار نشود، ما به مبارزه و مطالبه‌گری ادامه خواهیم داد.»
در پایان این گردهمایی، معترضان با صدور قطع‌نامه‌ای خواستار پایان دادن به رژیم طالبان و اقدام فوری جامعه جهانی برای حمایت از حقوق بشر در افغانستان شدند. این قطع‌نامه تأکید داشت که وضعیت جاری در افغانستان نیازمند توجه و اقدام سریع است تا عدالت و حقوق بشر به‌طور مؤثر حفظ شوند.
این گردهمایی و قطع‌نامه‌ها نشان‌دهنده تلاش‌های مداوم پناه‌جویان افغان برای جلب توجه جهانی به بحران افغانستان و تأکید بر لزوم تغییر وضعیت کنونی است. این اعتراضات، نمایانگر صدای معترضان و آرزوی آن‌ها برای بهبود شرایط زندگی در افغانستان است.
