چند روز پیش، وقتی سری به صفحات مجازی زدم و می‌خواستم چند لحظه از حال و احوال دنیا باخبر شوم، نخستین ویدیویی که دیدم، صحنه‌ای دردناک از لت‌وکوب یک کارگر افغان به دست مردی ایرانی بود؛ تنها به جرم این‌که مزد زحمتش را خواسته بود. کمی پایین‌تر، ویدیویی دیگر: مأموران پلیس ترکیه با تمسخر و بی‌احترامی، بیک‌های مسافران افغان را به‌سوی‌شان پرتاب می‌کردند و با لبخندی تلخ و تحقیرآمیز آنان را بدرقه می‌نمودند. زیر آن ویدیو نوشته شده بود: «برخورد »پلیس ترکیه با مهاجران افغان هنگام رد مرز.»
با‌این حال ،یکی از دردناک‌ترین صحنه‌هایی که دیدم، برخورد پولیس پاکستان با مهاجران افغان بود. مأمورانی که به جای حمایت و حفظ کرامت انسانی، با خشونت، تحقیر و بی‌رحمی با انسان‌هایی رفتار می‌کردند که چیزی جز امنیت، نان و زندگی نمی‌خواستند. آنها را مثل مجرمان خطرناک، در صف‌های طولانی نگه می‌داشتند؛ چهره‌هایی خسته، چشم‌هایی گریان، کودکانی گرسنه در آغوش مادران، و مردانی که غرورشان زیر لگدهای بی‌رحمی له شده بود.
پولیس پاکستان،هنگام بازرسی خانه های مهاجران افغان ، گاه با تحقیر و تمسخر، به آنها می‌فهماند که نه جایی در این کشور دارند، و نه در این جهان. خانه‌شان سوخته، وطن‌شان ویران شده، امیدشان از بین رفته، اما هنوز باید برای زنده ماندن، در صف‌های توهین و تازیانه بایستند. نه جرمی دارند و نه گناهی، جز این‌که افغان‌اند و بی‌پناه.
این رفتار، لکه‌ای ننگین بر پیشانی وجدان انسانی‌ست. تا کی باید این مردم در مرزها دربه‌در شوند؟ تا کی باید کرامت یک ملت لگدمال شود؟
با این حال ،این صحنه‌ها چنان قلبم را فشرد که دیگر نتوانستم بی‌تفاوت بمانم. با خود گفتم: این ملت درمانده، این مردم بی‌پناه، به چه گناهی چنین مورد تحقیر، خشونت و شکنجه قرار می‌گیرند؟ چرا این‌گونه با دیده‌ی حقارت به افغان‌ها نگریسته می‌شود؟ این درد جانسوز بی‌خانمانی و آوارگی، تا کی ادامه خواهد داشت.؟
بنابر این ،دیدن این وضعیت سوال های را در ذهن هر انسانی خلق می کند ،یک مهاجر افغان که نمی خواهد نام اش ذکر شود می گوید ،«آیا مردم رنج‌دیده‌ی افغانستان، بشر نیستد؟ آیا سهمی از کرامت انسانی ندارند؟ آیا پایانی برای این سرنوشت تلخ وجود خواهد داشت؟ » مانند این، صد ها سوال دیگر اما بی پاسخ ،حکومت های میزبان مهاجران افغان و کشور های همسایه افغانستان با برخورد ناپسند با مهاجرانی که از جبر زمان به این کشور ها سرازیر شدند بزرگ ترین جفا را در حق آنها انجام میدهند.
در همین حال ،این مهاجران از سازمان ملل متحد و دگرنهادی های حقوق بشری جدآ تقاضا دارند تا هر چی زودتر جلو اخراج های دسته جمعی توسط پولیس پاکستان را بگیرند.
جواد رسولی
