“هشتم مارچ، روز زنان، فراتر از یک تاریخ در تقویم است؛ یادآور مبارزه، شجاعت و حق‌خواهی زنانی که برای برابری، آزادی و عدالت ایستاده‌اند. جهان زمانی زیباتر و عادلانه‌تر خواهد شد که صدای زنان شنیده شود، حقوقشان به رسمیت شناخته شود و فرصت‌های برابر برای همه فراهم گردد.
امروز، جهان در حالی از هشتم مارچ، روز جهانی همبستگی زنان، تجلیل کرد که زنان افغان بیش از سه سال است از ابتدایی‌ترین حقوق انسانی خود محروم شده‌اند. درهای دانشگاه‌ها به روی آنان بسته شده، از حضور در عرصه‌های سیاسی، اجتماعی و اقتصادی منع شده‌اند و آزادی‌های اساسی‌شان به‌شدت محدود شده است.
در حالی که در بسیاری از کشورهای جهان، زنان در حال پیشرفت و مشارکت فعال در توسعه جوامع خود هستند، زنان افغان همچنان درگیر مبارزه‌ای دشوار برای دسترسی به حقوق اولیه خود مانند تحصیل، کار، آزادی بیان و مشارکت در تصمیم‌گیری‌های ملی و محلی هستند.
حق آموزش یکی از اساسی‌ترین حقوق بشری است که میلیون‌ها زن و دختر افغان امروز از آن محروم شده‌اند. تعطیلی مدارس و دانشگاه‌ها برای دختران، نه‌تنها آینده فردی آنان را تحت تأثیر قرار داده، بلکه تأثیرات گسترده‌ای بر توسعه اجتماعی و اقتصادی افغانستان خواهد داشت. جامعه‌ای که نیمی از جمعیت آن از تحصیل محروم باشد، هرگز نمی‌تواند به پیشرفت و رفاه پایدار دست یابد.
علاوه بر این، حذف زنان از عرصه‌های کاری و اجتماعی باعث فقر بیشتر، افزایش وابستگی اقتصادی و تشدید مشکلات خانوادگی و اجتماعی شده است. زنانی که سال‌ها در بخش‌های مختلف از جمله بهداشت، آموزش، حقوق و رسانه فعالیت داشتند، اکنون یا به اجبار خانه‌نشین شده‌اند یا مجبور به ترک کشور شده‌اند.
در چنین شرایطی، هشتم مارچ فرصتی است برای جهانیان تا صدای زنان افغان را بشنوند و در کنار آنان برای احقاق حقوقشان بایستند. همبستگی بین‌المللی و فشار جامعه جهانی بر نهادهای تصمیم‌گیرنده در افغانستان می‌تواند گامی مهم در جهت بازگرداندن حقوق از‌دست‌رفته زنان این کشور باشد.
زنان نیمی از پیکره جامعه‌اند، و توسعه هیچ کشوری بدون مشارکت آنان ممکن نیست. روز جهانی زنان نباید فقط روزی برای تجلیل باشد، بلکه باید فرصتی برای اقدام عملی در راستای برابری، عدالت و حمایت از حقوق همه زنان، به‌ویژه زنان تحت ستم، باشد.
جواد رسولی
