نشریه «ده‌هندو» در گزارشی با عنوان «طالبان، آرزوهای بزرگی را برای راه آهن افغانستان در سر می‌پروراند»، نوشته است: مردم بیش از 100 سال است که درباره راه آهن افغان-ترانس صحبت می‌کنند، پروژه‌‌ای که به کریدور اقتصادی بین آسیای مرکزی و جنوب آسیا تبدیل خواهد شد.
این رسانه در ادامه عنوان کرد مسیر افغان-ترانس به کریدور اقتصادی بین آسیای مرکزی و جنوب آسیا تبدیل خواهد شد و یکی از دو پروژه ریلی است که مقامات طالبان در تلاش برای اتصال افغانستان به نقاط دیگر، به دنبال آن هستند.
طرح این راه آهن میان افغانستان، ازبکستان و پاکستان با هدف ایجاد کریدور اقتصادی که آسیای مرکزی را به آب‌های اقیانوس هند وصل کند، در سال 2018 ارائه شد. این راه آهن از ترمذ آغاز می‌شود و پس از عبور از شهرهای مزار شریف و کابل به پشاور در پاکستان می‌رسد.
تفاهم‌نامه ساخت خط آهن افغان-ترانس، در ۲۷ تیر ماه با ابتکار پاکستان و دعوت نمایندگان دولت ازبکستان و طالبان، در اسلام آباد به امضاء رسید. اگر روند این پروژه مطابق با زمان‌بندی برنامه‌ریزی شده پیش برود و تا پایان سال ۲۰۲۷ میلادی راه آهن آن شروع به کار نماید، قطارهای این مسیر سالانه بیش از ۵ میلیون تن کالای تجاری را بین کشورهای آسیای میانه و آسیای جنوبی جابجا خواهند کرد. پاکستان و ازبکستان به بازارهای آسیای میانه و جنوب آسیا دسترسی پیدا خواهند کرد و سالانه میلیاردها دالر سود نصیب اسلام آباد و تاشکند خواهد شد.
پاکستان و ازبکستان با ایجاد راه‌آهن افغان-ترانس در خاک افغانستان از گذرگاه مرزی حیرتان در ولایت بلخ تا گذرگاه مرزی خرلاچی در ولایت پکتیا، خواب رسیدن به بازارهای پر رونق آسیای‌میانه و کشورهای آسیای جنوبی را دیده‌اند و پیشاپیش سود حاصل از حمل و نقل کالاهای تجاری از این مسیر را میلیاردها دالر محاسبه کرده‌اند، چراکه طول این مسیر تنها ۷۶۰ کیلومتر است که از یک‌سو زمان تحویل کالاهای تجاری بین ازبکستان و پاکستان را تا پنج روز کاهش دهد و از سوی دیگر هزینه حمل و نقل کالاهای تجاری میان کشورهای آسیای میانه و جنوب آسیا را نیز ۳۰ تا ۴۰ درصد کاهش می دهد
ازبکستان هزینه پروژه افغان-ترانس در مدت ۵ سال را ۴.۶ میلیارد دالر و پاکستان ۸.۲ میلیارد دالر پیش بینی کرده است، هم‌چنین بانک جهانی، بانک سرمایه‌گذاری اروپا، بانک سرمایه‌گذاری زیرساخت‌های آسیایی، شرکت مالی توسعه بین‌المللی امریکا و کشورهای روسیه و قزاقستان به سرمایه گذاری روی این پروژه علاقه‌مندی نشان داده اند. در صورت عملی شدن این پروژه، شکی نیست که نقش مهم اقتصادی و تجاری مسیر ایران-افغانستان (خواف-هرات و هرات-مزارشریف) به مرور زمان بی اثر می گردد و بازارهای افغانستان نیز به جای کالاهای ایرانی، مملو از کالاهای تجاری چین، روسیه و دیگر کشورهای آسیایی خواهد شد که از مسیرهای لانژو-حیرتان و افغان-ترانس وارد بازارهای افغانستان می شوند.
