تحلیل و گزارش

مجمع عمومی سازمان ملل قطعنامه ای را برای استفاده از هوش مصنوعی (AI) برای توسعه پایدار تصویب کرد. این قطعنامه با عنوان «استفاده از فرصت‌های سیستم‌های هوش مصنوعی ایمن، مطمئن و قابل اعتماد برای توسعه پایدار» است. این یک نقطه عطف مهم در تلاش های جامعه بین المللی برای رسیدگی به چالش ها و فرصت های ارائه شده توسط فناوری های هوش مصنوعی است. هدف جامعه بین المللی با انجام این کار، تقویت همکاری های جهانی و رسیدگی به نابرابری های اجتماعی-اقتصادی است .این قطعنامه بر اهمیت اطمینان از ایمن و قابل اعتماد بودن سیستم های هوش مصنوعی تاکید می کند. تمرکز بر تسریع پیشرفت به سوی تحقق کامل دستور کار 2030 برای توسعه پایدار است. این قطعنامه به پتانسیل تحول آفرین هوش مصنوعی در مقابله با چالش های جهانی اشاره می کند. فناوری های هوش مصنوعی راه حل های نوآورانه ای را برای پیشبرد اهداف توسعه پایدار ارائه می دهند. آنها می توانند برای کاهش فقر، تشخیص بیماری، واکنش به بلایا و حفاظت از محیط زیست مورد استفاده قرار گیرند. این قطعنامه ضمن اذعان به مزایای هوش مصنوعی، بر نیاز به کاهش خطرات احتمالی و حفاظت از حقوق بشر تاکید می کند. نگرانی هایی در مورد سوء استفاده از هوش مصنوعی برای تضعیف صلح، امنیت و آزادی های اساسی مطرح شد. برای رسیدگی به این موضوع، چارچوب‌های نظارتی قوی و دستورالعمل‌های اخلاقی مورد نیاز است. این قطعنامه نشان دهنده تعهد جامعه بین المللی به همکاری در به کارگیری هوش مصنوعی به نفع بشریت است. کشورها به دنبال به حداکثر رساندن تأثیر مثبت هوش مصنوعی در عین زمان به حداقل رساندن خطرات و چالش‌های بالقوه با تقویت گفتگو، اشتراک دانش و ابتکارات ظرفیت‌سازی هستند.

حمله خونین به مسکو که طی آن شاخه خراسان داعش مسئولیت آن را بر عهده گرفت، نه تنها امنیت داخلی روسیه بلکه تعادل قدرت در جهان را تحت تأثیر قرار داد. واکنش‌های بین‌المللی نشان از نگرانی عمیق نسبت به تشدید تنش‌ها و احتمال واکنش نظامی قوی از سوی روسیه دارد. این حمله، در زمانی رخ داده که تنش‌ها در اکراین و منطقه به اوج خود رسیده و این موضوع، پیچیدگی‌های روابط بین‌الملل را بیش از پیش نمایان می‌سازد. در سخنرانی امروز پوتین، تفسیری خاص از حادثه ارائه شد که روسیه این حمله را به منزله یک تهدید جدی علیه امنیت ملی خود تلقی می‌کند. پوتین با اشاره به اطلاعاتی که حاکی از فرار تروریست‌ها به سمت اکراین و تدارک مسیری برای عبور آنها به این کشور بود، تنش‌ها میان مسکو و کیف را تشدید می کند. در عین حال این اتهامات علیه اکراین و حامیان غربی آن، بدون شک، پیامدهای عمیقی بر رویکردهای دفاعی و سیاست خارجی روسیه خواهد داشت. آنچه در این میان مهم به نظر می‌رسد، توانایی و آمادگی داعش خراسان برای انجام چنین حملاتی و استفاده از جنگ اکراین به عنوان پوششی برای اهداف خود است. این حمله نه تنها یک پیام انتقام‌جویانه از سوی داعش به روسیه نیز بود بلکه می‌تواند به عنوان یک تغییر بازی در منطقه تلقی شود که پتانسیل تشدید درگیری‌ها و بحران‌ها را دارد. علاوه بر این، موفقیت‌های اخیر روسیه در جنگ اکراین و استفاده از این حمله به عنوان فرصتی برای تحکیم قدرت داخلی و خارجی خود، به نوعی می‌تواند پوتین را نیز در موقعیت قدرتمندتری قرار دهد. اما این سوال بزرگ باقی می‌ماند که چگونه جامعه جهانی و به ویژه کشورهای غربی به این تحولات واکنش نشان خواهند داد. در نهایت، در حالی که دنیا منتظر پاسخ‌های قاطع از سوی مسکو است، تأثیرات این حمله بر روابط بین‌الملل، تعادل قدرت و آینده منطقه‌ای و جهانی همچنان مبهم و نامعلوم است. این حادثه، یک بار دیگر نشان داد که چگونه اقدامات تروریستی می‌توانند به سرعت مناسبات بین‌المللی را تحت تأثیر قرار دهند و زمینه‌ساز تغییرات گسترده‌تری در نظام جهانی شوند.

در حادثه‌ای خونین و مرگبار، شب گذشته مهاجمان مسلح به یک کنسرت موسیقی در مسکو حمله کردند و باعث مرگ ده‌ها نفر و زخمی شدن بیش از صد نفر شدند. این حمله تروریستی که تنها چند روز پس از انتخاب مجدد ولادمیر پوتین به عنوان رئیس جمهوری روسیه و یک روز پس از وتوی قطعنامه‌ پیشنهادی ایالات متحده در شورای امنیت سازمان ملل اتفاق افتاد، نه تنها به عنوان یک پیام سیاسی بلکه به عنوان یک زنگ هشدار برای امنیت جهانی در نظر گرفته می‌شود. حملات متوالی و سازمان یافته در پاکستان و حمله انتحاری پرتلفات در قندهار، نشان‌دهنده یک روند نگران‌کننده است که تروریسم را از یک تهدید بالقوه به یک واقعیت بالفعل تبدیل می‌کند. ادعای مسئولیت داعش برای هر دو حمله، به‌ویژه شاخه خراسان آن که عمدتاً متشکل از شهروندان کشورهای آسیای میانه، افغانستان و پاکستان است، نشان می‌دهد که این گروه به یک چالش امنیتی جدی برای منطقه تبدیل شده است. اگرچه طالبان ادعا می‌کنند که به هسته مرکزی داعش خراسان ضربات سنگینی وارد کرده‌اند، اما گزارش‌های بین‌المللی، نشان از قدرت گرفتن داعش و بازسازی القاعده در افغانستان دارد. این تضاد نشان‌دهنده یک شکاف روشن بین ادعاها و واقعیت‌های موجود است و افغانستان را بیش از پیش در معرض خطر قرار می‌دهد پرسش اصلی این است که با توجه به این رویدادهای خونین، اگر سرنخ ها به افغانستان برسد، روسیه چگونه نسبت به طالبان موضع‌گیری خواهد کرد. آیا این حمله، که توسط وزارت خارجه طالبان به عنوان اقدام تروریستی محکوم شده‌است، به نزدیکی بیشتر بین روسیه و طالبان در امر مبارزه مشترک با داعش منجر خواهد شد، یا اینکه مسکو به این نتیجه می‌رسد که بی‌ثباتی و انحصار قدرت توسط طالبان بستری برای توسعه تروریسم فراهم آورده است؟ در نهایت، نارضایتی عمومی از حاکمیت طالبان و نبود دولت مشروع و مورد قبول مردمی می‌تواند زمینه‌ساز تجمع و حمایت از تروریست‌ها در افغانستان شود. این وضعیت نه تنها برای منطقه بلکه برای کل جهان نگران‌کننده است و نیازمند یک پاسخ جمعی و متحد از جامعه بین‌المللی است.

در پیکره پرآشوب جنوب آسیا، حوادث اخیر، از تنش‌های مرزی میان پاکستان و افغانستان تا حمله انتحاری در قندهار، نه تنها نشانگر تغییر دینامیک‌های قدرت در منطقه، بلکه نمایانگر یک بازی ژئوپلیتیک عمیق و پیچیده است. حوادثی که به ظاهر مجزا و ناهمبسته به نظر می‌رسند، اما با نگاهی دقیق‌تر، خطوط ارتباطی میان آنها آشکار می‌شود. مسئولیت حمله خونین در قندهار توسط شاخه خراسان داعش، در حالی پذیرفته شده که این حادثه بیش از یک حمله تروریستی ساده را بازتاب می‌دهد. قندهار، به عنوان مرکز قدرت طالبان و پایگاه امنیتی – سنتی آنها، نشان دهنده پیامی فراتر از حضور و فعالیت داعش است؛ پیامی که به نوعی چالش بزرگتری را برای طالبان مطرح می‌کند. از سوی دیگر، پاکستان که خود را در مدیریت بحران‌های داخلی موفق نشان می‌دهد، با اتخاذ استراتژی جدیدی، به نظر می‌رسد درصدد استفاده از تروریسم به عنوان ابزاری برای ایجاد دشمن خیالی و هدایت افکار عمومی به سمت اهداف خاص خود باشد. این رویکرد می‌تواند زمینه‌ساز حوادث بزرگتری شود که کنترل آن از دست تمامی بازیگران خارج شود. حوادث اخیر نه تنها تنش‌های منطقه‌ای را تشدید کرده، بلکه چالش‌های جدیدی را پیش روی طرح‌های بزرگتر ژئواقتصادی، از جمله پروژه یک کمربند یک جاده چین، قرار داده است. در این میان، احتمال دخیل شدن طالبان به عنوان یک مانع بزرگ در مسیر اتصال آسیای میانه به پاکستان، پیچیدگی معادلات را دوچندان کرده است. آنچه که بیش از همه مایه نگرانی است، احتمال کشیده شدن افغانستان به سمت یک جنگ تمام عیار و بحران عمیق‌تر است. در این میان، شهروندان افغانستان که سال‌هاست در کانون بحران‌های مختلف قرار داشته‌اند، بزرگترین قربانیان این بازی‌های بزرگ قدرت، به شمار می‌روند. در حالی که منطقه شاهد یک چرخش ژئوپولتیک است، نیاز مبرم به دیپلماسی هوشمندانه و همکاری‌های بین‌المللی برای جلوگیری از فاجعه‌ای بزرگتر و حفظ ثبات و امنیت منطقه‌ای بیش از پیش احساس می‌شود.

پیروزی چشمگیر ولادیمیر پوتین در انتخابات با کسب ۸۷ درصد آرا، اگرچه نشان دهنده حمایت قاطع داخلی از رهبری اوست، اما این پیروزی در سایه چالش‌ها و انتقادات بین‌المللی نسبت به سیاست‌های خارجی روسیه، به ویژه تعرض به اکراین قرار دارد. پوتین در اولین سخنرانی خود پس از انتخاب مجدد، تمرکز خود را بر نبرد اکراین قرار داد و به نظر می‌رسد که ایجاد «منطقه حائل» در مناطق تحت کنترل اکراین به عنوان استراتژی میان‌مدت پیش رو باشد. این در حالی است که پوتین همچنین بر آمادگی روسیه برای مذاکرات صلح با اکراین، البته تحت شرایطی که ممکن است توسط جامعه بین‌المللی به راحتی پذیرفته نشود، تاکید کرده است. انتخابات آینده در ایالات متحده امریکا و احتمال بازگشت دونالد ترامپ به قدرت ممکن است تاثیر قابل توجهی بر روابط بین الملل و به ویژه بر رویکرد آینده پوتین داشته باشد. ترامپ در دوره ریاست جمهوری خود روابط نسبتاً گرمی با روسیه داشت، و بازگشت او ممکن است فضای جدیدی برای دیپلماسی یا تنش‌زدایی بین واشنگتن و مسکو ایجاد کند. بحران افغانستان و روابط روسیه با طالبان نیز بخشی از معادله‌ای هستند که پوتین نمی‌تواند نادیده بگیرد. مقامات روسی بارها ابراز داشته‌اند که خطر گسترش تروریسم از افغانستان به کشورهای آسیای میانه و در نهایت به مرزهای روسیه، یک نگرانی امنیتی بزرگ به شمار می‌رود. این موضوع بیانگر آن است که مسکو نیازمند یک استراتژی مشخص است: آیا باید با طالبان برای مقابله با تروریسم و رفع نگرانی‌ها همکاری کند، یا باید به مخالفان مسلح آنها که اکنون در چارچوب جبهه‌های کمتر فعال نظامی به مبارزه می‌پردازند، حمایت مالی و تسلیحاتی ارائه دهد؟ بنابراین، بازنگری در پیروزی پوتین و نگاهی به آینده نشان می‌دهد که رهبری او در دوره جدید با چالش‌های داخلی و بین‌المللی گسترده‌ای روبرو خواهد بود. این چالش‌ها شامل مدیریت جنگ با اکراین، تنظیم موازنه قدرت با غرب و اداره تاثیرات بحران افغانستان بر امنیت منطقه‌ای و داخلی روسیه است. حفظ تعادل بین حفظ منافع ملی و واکنش به نگرانی‌های جهانی، مهم‌ترین چالش پوتین در دوره پیش‌رو خواهد بود.

لغو مجوز کمیته سویدن برای افغانستان از سوی طالبان نه تنها نمایانگر یک گام عقب‌نشینی در زمینه همکاری‌های بین‌المللی و کمک‌های انسان‌دوستانه است، بلکه آینده میلیون‌ها شهروند افغانستان، بویژه زنان و کودکان را به خطر انداخته و بر فقر و مشکلات اجتماعی موجود می‌افزاید. این تصمیم در تناقض آشکار با نیازهای فوری و بنیادین جامعه افغانستان است و نشان‌دهنده عدم توجه به آسیب‌پذیرترین اقشار جامعه در زمانی است که نیاز به حمایت و مساعدت بین‌المللی بیش از پیش احساس می‌شود. کمیته سویدن که از دهه ۸۰ میلادی در افغانستان فعالیت داشته، نه تنها به عنوان یک منبع حیاتی برای کمک‌های انسان‌دوستانه شناخته شده است، بلکه در ارتقاء آموزش، بهداشت و توانمندسازی اقتصادی در مناطق دورافتاده نقش بسزایی ایفا کرده است. این سازمان، با ارائه خدمات اساسی به میلیون‌ها نفر و حمایت از اشتغالزایی محلی، به استقرار زمینه‌های توسعه پایدار کمک کرده و امیدی برای آینده‌ای بهتر را در میان جوامع هدف زنده نگه داشته است. با این حال، تصمیم اخیر طالبان برای لغو مجوز کمیته سویدن نه تنها این دستاوردها را به خطر می‌اندازد بلکه موجب ایجاد یک خلاء عظیم در ارائه خدمات انسان‌دوستانه و توسعه‌ای می‌شود که عواقب آن به سادگی قابل جبران نخواهد بود. این اقدام که به نظر می‌رسد بیشتر بر پایه ملاحظات سیاسی و ایدئولوژیکی استوار است، از نادیده گرفتن نیازهای انسانی و اولویت بخشیدن به منافع سیاسی بر منافع مردم حکایت دارد. از دیدگاه تحلیلی، این تصمیم نشان دهنده یک ناکامی استراتژیک برای طالبان است، چرا که آنها با این کار نه تنها اعتبار بین‌المللی خود را خدشه‌دار می‌کنند بلکه بی‌توجهی به نیازهای مبرم مردم خود را نیز آشکار می‌سازند. در زمانی که جامعه جهانی شاهد است، این اقدام می‌تواند به تضعیف هر چه بیشتر اعتماد به طالبان و ایزوله کردن هر چه بیشتر افغانستان از حمایت‌های بین‌المللی منجر شود. در نهایت، تصمیم برای لغو مجوز کمیته سویدن نه تنها یک قدم به عقب در زمینه توسعه و کمک‌های انسان‌دوستانه در افغانستان است بلکه به عنوان یک اشتباه استراتژیک برای طالبان محسوب می‌شود که پیامدهای منفی آن دامنگیر کل جامعه افغان خواهد شد. این تصمیم، نیازمند بازنگری فوری و عمیق است تا از ویرانی‌های اجتماعی و اقتصادی که در پی دارد، جلوگیری به عمل آید.

شورای امنیت ملل ، در یک اقدام هماهنگ و به اتفاق آرا، مأموریت دفتر نمایندگی خود در افغانستان، موسوم به یوناما، را تا ۱۷ مارچ ۲۰۲۵ میلادی تمدید کرد. این تصمیم، که با حمایت گسترده اعضای شورا روبرو شد، بیانگر اهمیت «حیاتی» حضور این نهاد در افغانستان و نقش آن در پیشبرد صلح و ثبات در کشور است. نماینده جاپان در سازمان ملل، که مسئولیت تهیه پیش‌نویس این قطعنامه را بر عهده داشت، از تعهد مستمر کشورش به حمایت از مردم افغانستان و تأکید بر نقش حیاتی یوناما در این مسیر خبر داد. آمب یامازاکی، با اشاره به شرایط دشوار حقوق بشری در افغانستان، به ویژه برای زنان و دختران، و بحران انسانی جاری، اظهار داشت که وجود یوناما اکنون بیش از هر زمان دیگری اهمیت دارد. اعضای شورای امنیت، ضمن حمایت کامل از رزا اوتونبایوا، رئیس دفتر یوناما در افغانستان، نشان دادند که سازمان ملل مصمم است بدون وقفه به حمایت از افغان‌ها، به ویژه آن دسته که در شرایط دشواری قرار دارند، ادامه دهد. این تمدید مأموریت که به دنبال بحث‌ها و ملاحظاتی از سوی کشورهایی چون روسیه و چین صورت گرفت، با استقبال ذبیح‌الله مجاهد، سخنگوی طالبان، مواجه شد. مجاهد، با بیان این که این اقدام به نفع افغانستان خواهد بود، از یوناما خواست تا پیشرفت‌ها و امنیت موجود در افغانستان را به جهانیان منعکس کند. برخی از اعضای شورا، از جمله اکوادور، فرانسه، مالت، اسلوونی، بریتانیا و ایالات متحده امریکا، پیش از برگزاری جلسه اصلی امروز، بر ضرورت افزودن بندهایی به قطعنامه با تمرکز بر حقوق زنان و دختران و وضعیت حقوق بشر تأکید کردند. در مقابل، چین و روسیه خواستار تمرکز بیشتر بر جنبه‌های انسانی و اقتصادی و تغییر در چرخه گزارش‌دهی بودند.

جنرال ینس آرلت رئیس عملیات تخلیه از افغانستان که در برابر کمیته تحقیق پارلمان فدرال آلمان صحبت می کرد با ناممکن بودن موفقیت آمیز بودن این عملیات اضافه کرد، عملیات تخلیه از افغانستان نباید به عنوان طرحی موفق در آینده مورد استفاده قرار گیرد. او به عنوان شاهد روز پنجشنبه در کمیته تحقیقاتی بوندستاگ در مورد افغانستان گفت: «این وظیفه ای بود که به تیم داده شد اما قابل حل نبود». آرلت گفت که مأموریت افغانستان با هیچ چیزی که او تا به حال از نظر نظامی تجربه کرده بود قابل مقایسه نیست. عوامل مختلفی بر این عملیات تأثیر گذاشت و به این معنی بود که همه نیروهایی که برای آلمان در افغانستان کار می کردند نمی توانستند تخلیه شوند. هنگامی که از آرلت پرسیده شد که چه چیزی باید متفاوت می شد، آرلت گفت: “ما آنچه را که در این شرایط ممکن بود انجام دادیم.” شاهد دیگری در کمیته تحقیق شهادت داد که لیست اسامی وزارت خارجه به دلیل اشتباهات و نواقص قابل استفاده نبود. آرلت اعتراف کرد که فرمت لیست ها متفاوت بوده یا نام های تکراری وجود داشته است. با این وجود، تا آنجا که او می دانست، از آنها برای تصمیم گیری در مورد اینکه چه کسی می تواند تخلیه شود و چه کسی نمی تواند استفاده شد. به گفته رئیس کمیته تخلیه، در نهایت حدود 5000 نفر نجات یافتند. آرلت گفت که از همان اوایل مشخص بود که نمی توان همه را با هواپیما بیرون کرد. با این حال شاهینا گامبیر، رئیس سبزها در کمیته تحقیق “درس هایی از افغانستان” به تیم تحریریه نشریه “مرکور” گفت: “ما همچنان در قبال مردم افغانستان مسئولیت داریم.” این نه تنها اعتقاد شخصی من است، بلکه نتیجه کار کمیسیون مطالعات است. وضعیت ویرانگر کنونی در افغانستان پیامد مستقیم شکست های ما در طول 20 سال حضور ما در افغانستان است. قابل ذکر است که کمیته تحقیق افغانستان شرایط عملیات تخلیه نظامی از کابل را تحت بررسی دارد.

در امریکا، اعلام نامزدی جو بایدن و دونالد ترامپ برای انتخابات ریاست جمهوری سال ۲۰۲۴، باعث شده است که یک دوئل سیاسی جدید شکل بگیرد. این مسابقه احتمالاً به یکی از دیدارهای سیاسی برجسته و مهم امریکا تبدیل خواهد شد. اما آیا ترامپ بر بایدن برتری خواهد آورد؟ نگاهی به آخرین نظرسنجی‌ها نشان می‌دهد که ترامپ در حال حاضر از وضعیت بهتری نسبت به بایدن برخوردار است. منابعی همچون نظرسنجی‌های نیویورک‌تایمز، سی‌بی‌اس، فاکس‌نیوز و وال‌استریت‌ژورنال، با اختلافی بین ۲ تا ۴ درصد، پیروزی ترامپ را در انتخابات نومبر پیش‌بینی می‌کنند. اما باید توجه داشت که این نظرسنجی‌ها تنها یک قسمت از معادله هستند. ترامپ هنوز با چالش‌های زیادی روبرو است. او با مقاومت بیشتری از رأی‌دهندگان جمهوری‌خواه و مستقل‌ها مواجه است، در حالی که بایدن در بین هواداران حزب دموکرات و مستقل‌ها محبوبیت بیشتری دارد. یکی از اصلی‌ترین چالش‌ها برای ترامپ این است که باید مجدداً اعتماد رأی‌دهندگانی را که از او دور شده‌اند، جلب کند. علاوه بر این، وضعیت حقوقی و پرونده‌های قضایی آنچنان که بایدن را تهدید نمی‌کند، برای ترامپ یک عامل ناامید کننده است. بایدن نیز با مشکلات خود روبرو است. کارنامه ضعیف ۴ ساله‌اش به خصوص دستور خروج «آشفته» و غیرمسئولانه نظامیان امریکایی از افغانستان، بازگشت طالبان به قدرت و نارضایتی بخشی از هواداران حزب دموکرات، نشان می‌دهد که او نیز در مسیری چالش‌برانگیز قرار دارد. در واقع، این انتخابات یک دیدار بین دو نامزد که هر کدام دارای نقاط ضعف و قوتی هستند، خواهد بود. بنابراین، پیش‌بینی دقیق برای پیروزی یکی از نامزدها هنوز ممکن نیست. نزدیک شدن به زمان انتخابات می‌تواند به وضعیت رأی‌دهندگان و نتیجه انتخابات تأثیر بگذارد.

به گزارش یک مطالعه جدید انجام‌شده توسط شرکت امنیت سایبری «کسپراسکای»، آلمان با تقریبا یک‌سوم از جمعیت خود که تجربه‌ای از تعقیب دیجیتال دارند، در صدر کشورهای اروپایی قرار گرفته است. این گزارش نشان می‌دهد که حدود ۱۰ درصد از آلمانی‌ها بر روی تلفن همراه شریک زندگی خود نرم‌افزاری برای کنترل و تعقیب نصب کرده‌اند. علاوه بر این، گزارش تأکید می‌کند که تعقیب دیجیتال با افزایش ۶ درصدی در سطح جهانی به بیش از ۳۱ هزار مورد رسیده است، در حالی که آلمان در رتبه دهم جهانی قرار دارد. این نرم‌افزارها که اغلب به صورت پنهانی کار می‌کنند، دسترسی گسترده‌ای به داده‌های شخصی از جمله موقعیت مکانی، پیام‌های متنی، چت‌ها و تاریخچه مرورگر فراهم می‌کنند. علیرغم افزایش آگاهی عمومی و نگرانی‌های اخلاقی، یک سوم پاسخ‌دهندگان آلمانی به نظرسنجی «کسپراسکای» اعتراف کرده‌اند که آنها یا مورد تعقیب دیجیتال قرار گرفته‌اند یا مظنون به آن هستند. کارشناسان امنیتی به شدت نسبت به خطرات و پیامدهای استفاده از این نرم‌افزارها هشدار می‌دهند. آنها تاکید می‌کنند، در حالی که برخی از این برنامه‌ها به عنوان ابزارهای ضد سرقت یا برای کنترل فرزندان تبلیغ می‌شوند، استفاده غیرمجاز از آنها برای تعقیب دیجیتال می‌تواند پیامدهای قانونی داشته باشد.

در اقدامی قابل توجه در مجلس سنای ایالات متحده امریکا، سناتور مارکو روبیو لایحه‌ای را معرفی کرد که خواهان تعلیق کمک‌های ایالات متحده به ملل متحد برای افغانستان است. هدف از این لایحه اطمینان از آن است که طالبان و سایر گروه‌های تروریستی به کمک‌های مالی ارسالی به افغانستان دست پیدا نکنند. با عنوان «توقف حمایت مالی از تروریست‌های جهانی در سال ۲۰۲۴»، این اقدام به دنبال جلوگیری از دسترسی تروریست‌ها به منابع مالی ایالات متحده است. گزارش‌های اخیر نشان می‌دهد که طالبان در تلاش برای دستیابی به این کمک‌ها هستند و فشاری را بر سازمان‌های همکار با آمریکا برای استخدام نیروها و بستن قراردادها با شرکت‌های وابسته به خود وارد می‌کنند. این اقدام در پی افشاگری‌های بازرس ویژه امریکا در امور بازسازی افغانستان و گزارش‌های متعدد از سوی ملل و سازمان‌های غیردولتی مبنی بر دخالت‌های طالبان در استفاده و توزیع کمک‌های بین‌المللی صورت می‌گیرد. در حالی که حکومت طالبان ادعاهای دست‌یابی به کمک‌های بین‌المللی را رد می‌کند، وضعیت بحرانی انسانی در افغانستان با افزایش نیازمندی‌ها و فقر و بیکاری رو به گسترش است. اوچا، اداره هماهنگی کمک‌های بشردوستانه ملل متحد، اعلام کرده است که نیازمندی‌های بشردوستانه در افغانستان به شدت افزایش یافته و میلیون‌ها نفر به کمک‌های فوری نیاز دارند. این لایحه نه تنها بر اهمیت نظارت بر کمک‌های بین‌المللی تاکید دارد بلکه بر ضرورت تضمین اینکه کمک‌ها به دست مردم نیازمند می‌رسد و نه گروه‌های تروریستی، اشاره دارد. در صورت تصویب، وزیر خارجه امریکا وظیفه دارد اطمینان حاصل کند که هیچ کمکی از ایالات متحده به سازمان‌های تروریستی نمی‌رسد که این موضوع نه تنها برای امنیت ملی امریکا بلکه برای ثبات و امنیت منطقه‌ای و جهانی از اهمیت بالایی برخوردار است.

در پاسخ به نگرانی‌های فزاینده در مورد حریم خصوصی و افزایش استفاده از دوربین‌های مخفی، airbnb تصمیم گرفته است که استفاده از دوربین‌های امنیتی داخلی در تمام فهرست‌های خود را در سراسر جهان ممنوع کند. این حرکت، که به‌روزرسانی مهمی بر سیاست‌های پیشین محسوب می‌شود، از ۳۰ اپریل ۲۰۲۴ اجرایی خواهد شد و شامل منع نصب دوربین‌های امنیتی در هر بخشی از داخل املاک، حتی در مناطق مشترک، می‌باشد. این تغییر سیاست در راستای تلاش‌های airbnb برای تقویت امنیت و حفظ حریم خصوصی مهمانانش صورت گرفته است. شرکت اعلام کرد که‌هرچند بسیاری از فهرست‌ها فاقد دوربین‌های امنیتی داخلی هستند، اما اولویت با حفظ حریم خصوصی است. قبلاً میزبان‌ها مجاز بودند دوربین‌هایی را در مناطق مشترک نصب کنند، به شرطی که مهمان‌ها پیش از رزرو از وجود آنها مطلع شوند. اما حالا، هرگونه نظارت داخلی کاملاً ممنوع است. با این حال، airbnb اعلام کرده است که همچنان به میزبان‌ها اجازه خواهد داد تا از دوربین‌های امنیتی بیرونی، مانیتورهای سطح صدا و دوربین‌های زنگ درب به منظور افزایش امنیت و پیشگیری از برگزاری مهمانی‌های غیرمجاز استفاده کنند، مشروط بر آنکه وجود و مکان کلی این دستگاه‌ها قبل از رزرو فاش شود. این تغییر سیاست در میان افزایش استفاده از دستگاه‌های نظارتی مصرفی و نگرانی‌های رو به افزایش در مورد حریم خصوصی در اماکن عمومی و اقامتگاه‌ها اعمال می‌شود. مسافران و مهمان‌ها اکنون می‌توانند با آرامش بیشتری به استفاده از اقامتگاه‌های اجاره‌ای بپردازند، آگاه به اینکه حفظ حریم خصوصی‌شان در اولویت قرار دارد. ‏airbnb یک سایت معتبر بین المللی در بخش کرایه املاک است که بر اساس آخرین داده‌ها، این شرکت بیش از ۶.۵ میلیون مورد برای کرایه در سایت خود ثبت دارد. مشتریان با ورود به این وب سایت می‌توانند در بیش از ۱۰۰ هزار شهر و ۲۲۰ کشور جهان برای اقامت خود و همسفران شان خانه کرایه کنند.

در پی سفر هیئت بلندپایه ازبکستان به کابل، وعده‌های اقتصادی مطرح شده به نظر می‌رسد برای افغانستان دربردارنده فرصت‌های جدید و چالش‌های احتمالی باشد. این امتیازات اقتصادی، از جمله تحویل دهی سفارت افغانستان در تاشکند برای طالبان، آغاز پروژه‌های منطقه‌ای مانند (افغان – ترانس)، سرمایه‌گذاری در تولید برق حرارتی، کاهش تعرفه‌های گمرکی و بسیاری از موارد دیگر، نشان دهنده تلاش ازبکستان برای ایجاد یک رابطه مستحکم با حکومت طالبان است. بختیار سعیدوف وزیر خارجه ازبکستان دیروز (۱۲ مارچ) در رأس یک هیئت بلند پایه ۳۰ نفری وارد کابل شد و با تعدادی از مقامات طالبان از جمله « ملا حسن آخند نخست وزیر طالبان، ملا عبدالغنی برادر معاون اقتصادی، مولوی امیرخان متقی وزیر خارجه، خلیفه سراج الدین حقانی وزیر داخله و نورالدین عزیزی وزیر تجارت و صنعت طالبان» دیدار و ملاقات کرده است. نگرانی ازبکستان از فعالیت گروه‌های افراطی مانند نهضت اسلامی ازبکستان، ادامه کار پروژه کانال آبی قوش تیپه و مواد مخدر، دلایل محکمی برای این همکاری‌های تجاری به نظر می‌رسند. اما، مواضع متفاوت در مورد کانال قوش تیپه که همواره توسط طالبان به عنوان خط سرخ اعلام شده، نشان‌دهنده پیچیدگی‌های این روابط است. از یک سو، طالبان با قرار گرفتن در موضع امتیازگیری، احتمال موافقت با برخی از خواسته‌های ازبکستان را نشان می‌دهند، اما اختلافات داخلی و عدم صلاحیت کامل مقامات حکومت طالبان ممکن است مانع از پیشرفت سریع در این زمینه‌ها شود. از سوی دیگر، طالبان ممکن است به دنبال استفاده از حمایت ازبکستان به عنوان اهرمی در چانه‌زنی‌های سیاسی برای کسب مشروعیت بین‌المللی باشند. در این بین، جامعه بین‌المللی و منطقه با دقت شاهد تحولات در این روابط اند. مذاکرات اخیر می‌تواند بستری برای فرصت‌های اقتصادی نو در افغانستان ایجاد کند، اما موفقیت آن به قدرت مدیریت و دیپلماسی دو طرف بستگی دارد.

مایکروسافت اخیراً خبرهای در مورد حمله سایبری توسط Midnight Blizzard که با نام NOBELIUM نیز شناخته می شود، ارائه کرده است. این حمله در ۱۲ جنوری ۲۰۲۴ آغاز شد و سیستم های ایمیل شرکتی مایکروسافت را هدف قرار داد. گروه Midnight Blizzard از اطلاعات سیستم های ایمیل شرکت مایکروسافت برای دسترسی غیرمجاز به مخازن کد منبع و سیستم های داخلی شرکت استفاده کرده است. آنها همچنین از کد های موجود در ارتباطات ایمیل بین مشتریان و مایکروسافت سوء استفاده کرده اند. مایکروسافت با مشتریانی که تحت تأثیر این موضوع قرار گرفته اند تماس می گیرد تا به آنها کمک کند اقدامات امنیتی خود را بهبود بخشند. در ماه فبروری، افزایش قابل توجهی در برخی از بردارهای حمله، مانند اسپری های رمز عبور، وجود داشت که نشان می دهد عامل تهدید همچنان فعال است. مایکروسافت با در نظرداشت وضعیت فعلی سرمایه گذاری های امنیتی خود را افزایش داده است، دفاع خود را در برابر تهدیدات مداوم پیشرفته تقویت کرده. تحقیقات در مورد فعالیت‌های Midnight Blizzard ادامه دارد و مایکروسافت متعهد است که با پیشرفت تحقیقات، بینش‌های خود را به اشتراک بگذارد. این شرکت متهد به حفاظت از زیرساخت های خود و همکاری با سهامداران برای کاهش تأثیر تهدیدات سایبری است.

با افزایش محدودیت‌های اعمال شده تازه توسط طالبان بر زنان و دختران، از جمله اخیرا در بخش کار زنان در رسانه‌ها، امریکا اعلام کرد که هر فرصتی را برای فشار آوردن بر طالبان به کار خواهد بست. سخنگوی وزارت خارجه امریکا در این زمینه تصریح کرد: «ما تلاش‌های خود را برای احقاق حقوق دختران و زنان افغان ادامه می‌دهیم و از هر فرصتی برای اعمال فشار بر طالبان برای بازگشت دختران به مکاتب، احقاق حقوق همه افغان‌ها و لغو سیاست‌های تبعیض‌آمیز طالبان علیه زنان استفاده می‌کنیم.» این اظهارات در حالی بیان می‌شود که جامعه بین‌المللی شاهد افزایش محدودیت‌ها از سوی حکومت طالبان است، که نه تنها بر زندگی روزمره زنان و دختران افغان تأثیر منفی گذاشته بلکه نگرانی‌های عمیقی را در مورد آینده حقوق بشر و فرصت‌های آموزشی در افغانستان برانگیخته است.

در شبی که تاریخچه‌ای جدیدی برای سینمای هالیوود رقم خورد، فیلم “اوپنهایمر” با به دست آوردن جوایز برجسته از جمله بهترین فیلم و بهترین بازیگر نقش اول مرد، به عنوان یکی از قوی‌ترین رقبای مراسم اسکار حضور پررنگی داشت. با دریافت جایزه بهترین فیلم، «اوپنهایمر» با همه زیبایی و تأثیرگذاری که در انتخاب موضوعات و نحوه تصویرسازی داشت، توانست وارد تاریخچه‌ای جدیدی از سینما شود. این فیلم که با مزیتی ترکیبی از سیاه و سفید و رنگی خلق شده، طیفی گسترده از منظره‌های حیرت‌آور، نماهای نزدیک و گفتگوهای متعدد را به تصویر می‌کشد، به عنوان یک آثار بی‌نظیر سینمایی شناخته می‌شود. علاوه بر این، با دریافت جوایزی همچون بهترین بازیگر نقش اول مرد، کیلین مورفی نیز بار دیگر به عنوان یکی از بازیگران برجسته هالیوود تأیید شد. این جایزه به او نشان داد که در طول سال‌ها، با بازی‌های قابل‌توجه و نقش‌های فراوان، به یکی از اسامی برجسته سینما تبدیل شده است. همچنین، جوایزی همچون بهترین فیلمبرداری، بهترین فیلمبردار و بهترین تدوین، نشان از تلاش و استعداد برجسته‌ای دارند که در ساخت این اثر فوق‌العاده به کار رفته است. اوپنهایمر نه تنها یک فیلم سینمایی است، بلکه یک تجربه هنری و عاطفی است که توانسته است جایگاه خود را در دل مخاطبان به خوبی بنشاند و تاریخچه‌ای نوین برای سینما به رقم بزند.

در عرصه نبردهای مدرن، پهپادهای بدون سرنشین نقشی کلیدی ایفا می‌کنند و در این میان، پهپاد بیرقدار TB2 ترکیه به یک نماد قدرت هوایی تبدیل شده است. با قابلیت‌های فنی برتر و انعطاف‌پذیری بالا در عملیات‌های نظارتی و تهاجمی، این پهپاد نشان داده است که می‌تواند در میدان‌های جنگی مختلف، از جمله در اکراین، آذربایجان، و لیبی، تاثیرگذار باشد. با وجود این، پهپادهای بیرقدار TB2 تنها بازیگران میدان نیستند. رقبایی همچون پهپادهای «وینگ لونگ» چین، «هارون1» اسرائیل و «ام‌کیو۹ ریپر» آمریکا، هر کدام با قابلیت‌های منحصربه‌فرد، درحال تعریف مجدد معادلات قدرت هوایی هستند. این پهپادها نه تنها در آسمان‌ها رقابت می‌کنند بلکه نمایشگاهی از پیشرفت‌های فناوری و نوآوری‌های نظامی را به ما نشان می‌دهند. موفقیت پهپاد بیرقدار TB2 و سایر پهپادها در میدان‌های جنگ به چندین عامل کلیدی بستگی دارد: استراتژی‌های نظامی پیشرفته، توانایی ادغام فناوری‌های جدید‌ و قابلیت سازگاری با شرایط محیطی و جنگی متفاوت. به این ترتیب، درک عمیق‌تری از چگونگی استفاده از این فناوری‌های پیشرفته در شرایط واقعی نبرد می‌تواند نقش تعیین‌کننده‌ای در نتایج میدان نبرد داشته باشد. محبوبیت بیرقدار TB2 در اکراین به حدی است که تاثیر آن فراتر از میدان‌های جنگ بوده و در هنر و فرهنگ نیز خود را نشان می‌دهد. این پدیده نشان‌دهنده چگونگی تاثیرگذاری فناوری‌های نظامی بر جامعه و فرهنگ است، جایی که یک ابزار جنگی به عنصری از افتخار ملی و الهام‌بخش هنرمندان تبدیل می‌شود. در نهایت، جایگاه برتر هر پهپاد در نبردهای آینده نه تنها به قابلیت‌های تخنیکی آن بلکه به هوشمندی و خلاقیت استراتژیک استفاده‌کنندگان از آن بستگی خواهد داشت. در این رقابت آسمانی، پهپادهایی مانند بیرقدار TB2 نمادهایی از عصر جدیدی در جنگ‌افزارها هستند که در آن تکنولوژی و استراتژی به طور مداوم در حال تکامل اند.

در روز جهانی همبستگی زنان (۸مارچ)، جهان یک بار دیگر شاهد این حقیقت تلخ است که نبرد برای برابری جنسیتی، حقوق برابر و دسترسی عادلانه به خدمات، هنوز هم برای بسیاری از زنان جهان، به خصوص زنان افغان، یک رویای دست نیافتنی باقی مانده است. در افغانستان، پس از خروج آشفته نیروهای بین‌المللی و سقوط نظام جمهوری، زنانی که سال‌ها مبارزه کرده و تلاش نموده بودند تا جایگاه خود را در قوانین، نهادهای ملی و در سطوح مختلف حکومتی تثبیت کنند، ناگهان خود را با بازگشت حکومت طالبان و از دست دادن تمامی دستاوردهای خود مواجه دیدند. این وضعیت نه تنها یک گام به عقب برای زنان افغان، بلکه برای تمامی جامعه بشریت محسوب می‌شود. اقدامات زنان افغانستان که با شجاعت و پایداری در برابر سرکوب و خشونت ایستادگی کرده و به خیابان‌ها ریختند، زندانی و شکنجه شدند و حتی جان خود را از دست دادند، نه تنها برای دفاع از حقوق خود بلکه برای جلب توجه جهانیان به وضعیت افغانستان بوده و است. این زنان، نمادی از مقاومت و پایداری هستند و به جهان یادآوری می‌کنند که هنوز هم نبردی ناتمام برای دستیابی به عدالت و برابری وجود دارد. هیچ کسی نمی تواند نقش زنان افغان را در توسعه‌ی اجتماعی و سیاسی افغانستان در دو دهه نظام جمهوری انکار کند . زنان در عرصه‌های مختلفی از جمله: آموزش، بهداشت و نهادهای مدنی، نقش‌های کلیدی ایفا کرده‌اند. آنها توانستند از طریق تلاش‌های خود، برخی از موانع اجتماعی و فرهنگی را که بر سر راه پیشرفت‌شان قرار داشت، از بین ببرند. آنها نه تنها برای حقوق خود بلکه برای حقوق کل جامعه‌ی افغانستان مبارزه کردند. استقامت زنان افغان نه تنها در مقابله با محدودیت‌های طالبان بلکه همچنین در تلاش برای حفظ و گسترش دستاوردهایی که طی دو دهه‌ی گذشته به دست آورده‌اند، آشکار می‌شود. آن‌ها از طریق راه‌اندازی کمپین‌های آگاهی‌رسانی، تشکیل گروه‌های مدافع حقوق زنان و استفاده از رسانه‌های اجتماعی برای انتقال پیام‌های خود به جامعه‌ی جهانی، نشان داده‌اند. زنان افغان به دنبال آن هستند که صدایشان شنیده شود و برای دستیابی حقوقی که بی هر قید و شرطی به آن‌ها تعلق دارد، مبارزه کنند. زنان افغان در میدان نبرد حقوق و عدالت، نمونه‌ای از شجاعت، استقامت، و مبارزه‌ی بی‌پایان برای دستیابی به جایگاهی عادلانه در جامعه هستند. تلاش‌های آن‌ها باید الهام‌بخش جوامع سراسر جهان باشد و پیامی قوی به کلیه طرف‌های ذی‌ربط ارسال کند که زمان آن فرا رسیده است تا به مبارزه‌ی زنان افغان توجه کنند و از آن‌ها حمایت کنند. حمایت جهانی برای زنان افغان باید فراتر از لفاظی‌ها و قول‌های دیپلماتیک باشد. این حمایت باید شامل اقدامات ملموس، پایدار، و هدفمند برای اطمینان از دسترسی زنان به آموزش، بهداشت، فرصت‌های شغلی و مشارکت در تصمیم‌گیری‌های سیاسی و اجتماعی باشد. جامعه‌ی جهانی باید به زنان افغان اطمینان دهد که آن‌ها تنها نیستند و مبارزه‌ی آن‌ها برای برابری و عدالت، مبارزه‌ای مشترک است. ملت های جهان به ویژه زنان تحت ستم حکومت های ایدئولوژیک باید به این درک مشترک برسند که مبارزه‌ی زنان افغان برای برابری و عدالت، تنها یک مسئله‌ی داخلی افغانستان نیست؛ بلکه این مبارزه ادامه مبارزات زنان سراسر جهان است که از گذشته تا اکنون ادامه داشته و نیازمند توجه و اقدام جهانی است. این مبارزه پیام‌های مهمی را برای جامعه‌ی جهانی، از جمله طالبان و دولت‌های دیگر، ارسال می‌کند. اولاً، زنان افغان نشان داده‌اند که آن‌ها بخشی جدانشدنی از توسعه‌ی جامعه هستند و حذف آن‌ها از عرصه‌های اجتماعی، اقتصادی و سیاسی برعلاوه لگدمال کردن ارزش های قبول شده ی جهانی، به ضرر تمام جامعه نیز خواهد بود. ثانیاً، جهان باید بیش از پیش برای حمایت از حقوق زنان و دختران در افغانستان که در معرض خطر قرار گرفته اند، متحد شود. سازمان‌های بین‌المللی و دولت‌های جهان نقش حیاتی در حمایت از مبارزه‌ی زنان افغان دارند. آن‌ها می‌توانند از طریق فراهم آوردن کمک‌های مالی و حقوقی، اعمال فشار بر طالبان برای رعایت حقوق بشر و ایجاد فرصت‌های آموزشی و شغلی برای زنان و دختران، به این مبارزه کمک کنند. همچنین، مهم است که جامعه‌ی جهانی از راه های مختلف از جمله ابزارهای دیپلماتیک، بر طالبان فشار آورد تا از حقوق زنان حمایت کنند. این تلاش‌ها نباید تنها به دفاع از حقوق زنان محدود شود، بلکه باید به عنوان بخشی از یک مبارزه‌ی جهانی برای حقوق بشر، عدالت اجتماعی و برابری در نظر گرفته شود. هیچ تردید نیست که این مبارزه نفسگیر روزی به موفقیت می رسد و زنان افغان با استفاده از شجاعت و خلاقیت خود، مسیری را برای آینده‌ای روشن‌تر هموار می‌کنند، جایی که حقوق همه‌ی افراد بدون توجه به جنسیت، نژاد و مذهب، محترم شمرده شود. مدیر مسئول خبرگزاری دیده بان افغانستان

در حالی که افغانستان پس از بازگشت طالبان به قدرت، با بحران‌های شدید اقتصادی، فقر گسترده، و افزایش نرخ بیکاری دست و پنجه نرم می‌کند، تلاش‌های بشردوستانه ای نظیر توزیع کمک‌های اساسی به ۴۰۰ خانواده در ولسوالی انجیل ولایت هرات، اگرچه قابل تقدیر است، اما بیانگر کافی نبودن حمایت‌ها در مقابل عمق بحران حاکم بر کشور است. بر اساس اطلاعات منتشر شده توسط ریاست مبارزه با حوادث طبیعی هرات، این کمک‌ها شامل اقلام اساسی خوراکی و غیرخوراکی بوده‌اند. با این حال، با توجه به چالش‌های فراگیر اقتصادی و اجتماعی که از زمان اعلام حاکمیت مجدد طالبان شدت یافته، نیازهای فوری جامعه به مراتب بیش از این اقدامات محدود است. محدودیت‌های وضع شده بر کار زنان و حذف سیستماتیک آنها از بافت اجتماعی و اقتصادی، به مشکلات موجود دامن زده و بر تیرگی افق آینده افغانستان افزوده است. این وضعیت تأکید می‌کند بر ضرورت توجه و اقدام فوری جامعه بین‌المللی برای حمایت گسترده‌تر و موثرتر از مردم افغانستان، به ویژه در زمینه‌هایی که به طور مستقیم به بهبود شرایط زندگی و دسترسی به حقوق اساسی بشری مرتبط است.

سازمان ملل در گزارش جدید خود پیرامون وضعیت افغانستان، ابراز نگرانی کرده است. در گزارش آمده است که طالبان در شش ماه گذشته با چالش‌های قابل توجهی در زمینه‌های حکومت‌داری مواجه بوده‌اند، به ویژه در مورد مبارزه با مواد مخدر و ایجاد نهادهای فراگیر. انتونیو گوترش، سرمنشی سازمان ملل، اعلام داشته است که طی این دوره، هیچ پیشرفتی در جهت فراگیرسازی فرایندهای تصمیم‌گیری در افغانستان مشاهده نشده است. گزارش تاکید می‌کند که محدودیت‌های شدیدی بر حقوق زنان اعمال شده است، به طوری که زنان به دلیل رعایت نکردن قوانین حجاب از سوی طالبان بازداشت شده‌اند. این محدودیت‌ها شامل دسترسی زنان به عرصه‌های مختلف زندگی عمومی می‌شود که نشان‌دهنده گام‌های عقب‌نشینی قابل توجه در زمینه حقوق بشری در افغانستان است. با وجود این چالش‌ها، گزارش خاطرنشان می‌کند که ادامه فعالیت نمایندگی سازمان ملل در افغانستان (یوناما) حائز اهمیت است. آقای گوترش از پیشرفت‌های رزا اوتونبایوا، رئیس یوناما و تیم وی در راستای حمایت از مردم افغانستان ابراز خرسندی کرده و بر ضرورت ادامه حمایت‌های جامعه بین‌المللی از افغانستان تاکید ورزیده است. این گزارش بار دیگر توجه جامعه بین‌المللی را به اوضاع دشوار افغانستان جلب کرده و بر لزوم اقدامات مشترک برای حمایت از حقوق بشر و رسیدگی به نیازهای فوری مردم افغانستان تاکید می‌کند.

اخیرا مقامات ایرانی و طالبان ملاقات های متعددی را با موضوع توسعه همکاری های تجاری در بندر چابهار داشته اند. این بندر از طریق دریای هند می تواند افغانستان را به هند وصل کند وهمچنین با گسترش خطوط ریلی می تواند هند را به آسیای میانه ، روسیه و حتی اروپا وصل کند. افغانستان کشوری محاط به خشکه است و برای دسترسی به آبهای ازاد باید ابتدا از کشورهای همسایه عبور کند، یکی از مسیرهای پراستفاده افغانستان در سال های اخیر برای دسترسی به آب های آزاد بندر کراچی بوده است، دسترسی به این مسیر نسبت به سایر مسیرها کوتاه تر و از لحاظ هزینه ها، ارزان تر اس، اما با توجه به وابستگی یک طرفه افغانستان به این مسیر، دولت پاکستان همواره از این موضوع به حیث ابزار فشار بر دولت مستقر در افغانستان استفاده کرده است. طی دو دهه گذشته دولت وقت افغانستان تلاش کرد مسیرهای ترانزیتی بدیل ایجاد کند، یکی از اهداف عمده ایجاد این مسیرهای بدیل پیوند زدن منافع افغانستان با منافع کشورهای همسایه بود که این پیوند منافع می توانست سبب تحکیم ثبات و امنیت در افغانستان شود، در عین زمان سبب تسهیل صادرات شود و از میزان وابستگی به پاکستان بکاهد. در راستای این اهداف دو اقدام مهم روی دست گرفته شد: ۱.ایجاد راه لاجورد: قرار بود افغانستان از طریق همسایه شمالی خود، ترکمنستان و سپس آذربایجان و گرجستان به دریای سیاه و بعد با گذشتن از ترکیه، به آبهای آزاد وصل‌ شود که این طرح پیشرفت چشمگیری نداشت. ۲.موافقت نامه چابهار: در سال ۲۰۱۶ هند، ایران و افغانستان این موافقت نامه را امضا کردند، هدف اصلی دولت وقت افغانستان از امضای این توافقنامه، ایجاد بدیلی مطمئن برای بندر کراچی پاکستان بود. اما بعد از امضای این توافقنامه، به دلیل تحولات سیاسی در افغانستان و ایران، به خصوص خروج ترامپ از توافقنامه هسته ای ایران (برجام) و سقوط نظام جمهوری در افغانستان، روند توسعه این بندر و همکاری های سه جانبه کند شد. بعد از وقفه در انکشاف این مسیر ترانزیتی اخیراً مقامات ایران و طالبان در سطوح مختلف، بازدید هایی متعددی از این بندر داشته اند. به نظر می رسد دو جانب مصمم هستند تا توسعه این بندر سرعت پیدا کند. در حالی که بر طبق آمار اعلام شده توسط وزارت صنعت و تجارت طالبان، افغانستان در سال ۲۰۲۳ حدود ۸ میلیارد و و ششصد و نود یک میلیون دالر، صادرات داشته است و بزرگترین مقاصد صادراتی افغانستان پاکستان، هند و امارات بوده اند. گفته شده است بیشتر این اقلام صادراتی، به شکل خام و یا فله ای به کشورهای مقصد صادر می شوند و این کشورها بعد از پروسس و بسته بندی، تولیدات افغانستان را به کشورهای سوم در اروپا و آسیای میانه صادر می کنند که اغلباً سود هنگفتی را وارد اقتصاد ملی آن ها می کند. یکی از دلایل عمده این موضوع، عدم دسترسی آسان و اقتصادی تجار افغانستان به کشورهای سومی می باشد، از این جهت مسیر چابهار می تواند دسترسی افغانستان به آب های آزاد را تسهیل و در نتیجه مقاصد صادراتی و وارداتی افغانستان را متنوع تر بسازد. همچنین با انکشاف مسیر چابهار، افغانستان می تواند مسیر ترانزیتی برای کشورهای آسیای میانه باشد که با وضع تعرفه گمرکی، از این طریق نیز می تواند منبع مالی قابل توجهی برای افغانستان به دنبال داشته باشد. بسیاری از تحلیلگران بر این باور هستند که طالبان از نگاه استراتژیک نمی توانند همزمان در بلوک چین-پاکستان و پروژه یک کمبربند- یک جاده با سرمایه گذاری گسترده چین در بندر گوادر پاکستان باشند و هم مسیری برای هند به سمت آسیای میانه باز نمایند. به نظر می رسد چابهار در موجودیت تحریم های بین المللی بر ایران، تقابل استراتژیک چین و هند در آسیای میانه و تعدد بازیگران منطقوی و بین المللی در مسایل سیاسی افغانستان کماکان یک هدف دست نیافتنی خواهد ماند. هایده فقیری

تهران، ۱۱ حوت – انتخابات دوازدهمین دوره مجلس شورای اسلامی و ششمین دوره مجلس خبرگان رهبری از صبح امروز در سراسر ایران آغاز شد. در این دوره از انتخابات، ۲۹۰ نماینده از ۲۰۸ حوزه انتخابی قرار است وارد مجلس شورای اسلامی شوند. همچنین، ۸۸ کرسی مجلس خبرگان رهبری در میان ۱۴۴ کاندیدا به رقابت گذاشته شده است. با وجود برگزاری انتخابات در فضایی امن و مطمئن، تحلیل‌گران پیش‌بینی کرده‌اند که میزان مشارکت در انتخابات امسال کمتر از دوره‌های قبل خواهد بود. نظرسنجی‌های اخیر نیز حکایت از احتمال برگزاری سردترین انتخابات تاریخ ۴۵ ساله جمهوری اسلامی ایران دارد. این دور از انتخابات در حالی برگزار می‌شود که جامعه ایران با دو نگرانی بزرگ روبرو است: کاهش مشارکت شهروندان و افزایش نفوذ محافظه‌کاران در ساختار قدرت. با وجود این نگرانی‌ها، مراکز اخذ رای با هدف فراهم آوردن بستری برای حضور گسترده‌تر مردم، از بامداد امروز فعالیت خود را آغاز کرده‌اند. ۶۱ میلیون ایرانی واجد شرایط رأی‌دهی در این دوره از انتخابات هستند که نیمی از آن‌ها را زنان تشکیل می‌دهند، با وجود چالش‌ها و نگرانی‌های موجود، این انتخابات فرصتی برای مردم ایران است تا صدای خود را از طریق صندوق‌های رأی به گوش مسئولین برسانند و در مسیر تعیین آینده سیاسی کشور خود گام بردارند.

داکتر ارشد کاخ سفید، کوین اوکانر، اعلام کرد که جو بایدن، رئیس‌جمهور امریکا، در برخورد با مسئولیت‌های ریاست جمهوری خود مشکلی ندارد. این اعلامیه پس از انجام معاینه سالانه رئیس‌جمهور صادر شد که نشان داد بایدن که هفته‌ای حداقل پنج بار ورزش می‌کند، از سطح سلامتی مناسبی برخوردار است. اوکانر همچنین تأیید کرد که بایدن، علی‌رغم داشتن آپنه خواب، وضعیت سلامتی خوبی دارد و هیچ مشکل جدیدی در وضعیت جسمانی او در سال جاری تشخیص داده نشده است. با وجود چالش‌هایی مانند نوروپاتی محیطی، رفلاکس معده به مری، آلرژی و آرتریت نخاعی که همگی تحت کنترل و درمان هستند، بایدن قادر است وظایف خود را به طور کامل انجام دهد. چندی پیش، بازرس ویژه‌ای که در ماه‌های گذشته به رسیدگی پرونده مربوط به یافتن اسناد محرمانه در خانه و دفتر شخصی جو بایدن مشغول بود، در گزارش خود به حافظه ضعیف او اشاره کرد و نوشت: « بایدن در مصاحبه‌ای که در خزان گذشته با مسئولان تحقیق پرونده داشت، قادر به یادآوری اتفاقات نبود.» داکتر ارشد کاخ سفید در حالی از سلامتی بایدن خبر می دهد که هم بایدن و هم رقیب جمهوری‌خواه او، دونالد ترامپ که هر دو برای انتخابات ۲۰۲۴ امریکا نامزد شده‌اند، یکدیگر را به کاهش توانایی‌های ذهنی متهم کرده‌اند. خانم نیکی هیلی، رقیب درون‌حزبی ترامپ، ادعا کرده است که هر دو کاندیدا به دلیل سن بالا باید تحت آزمون‌های شناختی قرار گیرند.

اخیراً مکتوبی از وزارت امور داخله طالبان به رسانه‌ها درز کرده که والی‌ها و قوماندان‌های امنیه ولایات را به عدم انجام هیچگونه تغییرات یا حتی تبدیلی در ادارات محلی بدون موافقت وزارت امور داخله، خطاب کرده است. این دستور نشان دهنده تلاش طالبان برای تمرکز بیشتر قدرت و صلاحیت در مرکز کشور است. یکی از چالش‌های اساسی در راه توسعه افغانستان، مسئله تمرکز صلاحیت‌ها در مرکز کشور است. با توجه به تقسیمات ساختاری اداری-سیاسی، افغانستان به مرکز، ولایت، ولسوالی و قریه تقسیم شده است. این تمرکز باعث ایجاد یک فرآیند بروکراتیک، پرهزینه و کم تحرک شده است که باعث کاهش موثریت، پاسخگویی و تحرک در عرضه خدمات به مردم شده و مسئولین محلی دارای کمترین صلاحیت در حالی که حامل بیشترین مسئولیت هستند. طالبان، به نظر می‌رسد دوباره به تمرکز بیشتر صلاحیت در مرکز علاقه‌مند است، در حالی که نظام جمهوری در سال‌های اخیر تلاش می‌کرد صلاحیت‌های بیشتری را به مراکز محلی منتقل کند. این گام احتمالاً نشانه‌ای از تغییر در سیاست طالبان به سمت تمرکز بیشتر قدرت در مرکز کشور است، که ممکن است تأثیرات عمیقی بر روی فرآیند توسعه و پیشرفت در افغانستان داشته باشد.

گزارش ها از ارتباط کماندو ها و سربازان سایر نهادهای نظامی و امنیتی حکومت قبلی افغانستان با جنگ روسیه-اکراین نشان می‌دهد که از آغاز این جنگ تا کنون، هنوز اظهارات و شواهد رسمی درباره حضور آنان مورد تأیید قرار نگرفته است. ولادمیر زلنسکی، رئیس جمهور اوکراین، دیروز در مراسم یادبود برای سربازان اکراینی «جنگ ۷۰۰ روزه» اعلام کرد که تا کنون حدود ۳۰ هزار نظامی اوکراینی در جنگ، جان خود را از دست داده‌اند، اما او به حضور نظامیان خارجی به ویژه افغان ها در صفوف سربازانش هیچ اشاره ی نکرد. جنرال فرید احمدی، قوماندان قول اردوی عملیات های خاص وزارت دفاع در حکومت پیشین افغانستان، به خبرگزاری دیده بان افغانستان گفت که تا کنون نزدیک به ۹۰۰ نظامی افغان در جنگ اکراین شرکت کرده‌اند، ولی تنها ۴۰۰ نفر از آنان همچنان فعالیت‌ های خود را در صف سربازان اکراینی ادامه می‌دهند. هرچند اظهارات آقای احمدی بدون ارائه شواهد رسمی ارایه شده است، اما او تاکید دارد که این نیروها با تشویق و همکاری برخی از سیاستمداران و فرماندهان نظامی پیشین افغانستان به جنگ اعزام شده‌اند. در مقابل، فدامحمد پیرزاده، قوماندان امنیه بادغیس و میدان وردک در حکومت پیشین افغانستان که هم اکنون در کشور پولند، در همسایگی اکراین زندگی می کند، به ما گفت: « هیچ سند و شواهدی مبنی بر حضور نظامیان افغان در جنگ اکراین وجود ندارد و همه ی این گزارش ها شایعه ی بیش نیستند.» از سوی دیگر، برخی از جنرالان انتقال یافته به ایالات متحده امریکا، نیز گزارشات رسانه‌ها را تکذیب کرده و حضور نظامیان افغان در این جنگ را کاملاً رد می کنند. خبرگزاری دیده بان افغانستان در این باره با تعدادی از منابع معتبر دیگر نیز صحبت کرده که آنها نیز حضور نظامیان افغان در جنگ اکراین را رد کردند. آنها صرفاً بر این نکته تاکید دارند که تعدادی از شهروندان افغان تبار روسیه که نسل دوم افغان ها در آن کشور به شمار می روند، در چارچوب برنامه خدمت سربازی روسیه، در جنگ با اکراین شرکت دارند. چندی پیش رسانه های بین المللی گزارش کردند که جلال نوری فرمانده افغان تبار اکراینی در جنگ با روسیه کشته شده است. آقای نوری در سال ۲۰۰۳ همراه با خانواده اش به اکراین مهاجرت کرده بود.

در آستانه برگزاری پنجمین نشست وزیران خارجه کشورهای همسایه افغانستان، نگاه‌ها به ترکمنستان، میزبان این دوره، دوخته شده است. یوشیایونگ، نماینده ویژه چین در امور افغانستان، از گفت‌وگوهای خود با احمد کاکابایویچ قربانوف، معاون وزیر خارجه ترکمنستان، در پلتفرم ایکس خبر داده و اعلام کرده است که مباحث این نشست بر افغانستان متمرکز خواهد بود. این در حالی است که نشست‌های قبلی، به‌ویژه نشست دوحه، نتوانست پیشرفت قابل توجهی در روند صلح افغانستان ایجاد کنند، با این حال، نماینده چین ابراز امیدواری کرده که نشست آتی بتواند به نتایج مثبت‌تری دست یابد. وضعیت پیچیده افغانستان و نقش بازیگران منطقه‌ای در این پیچیدگی، نشان از اهمیت بررسی دقیق انتظارات و توقعات از این نشست دارد. به ویژه اینکه چین و ایران که نقش مبهم و غیر سازنده ای در نشست‌ دوحه ایفا کردند، چگونه می‌توانند در این دور با پیامی روشن و امیدوارکننده به مردم افغانستان نزدیک شوند. این در حالی است که برخی کشورها، از جمله چین، ایران و پاکستان، متهم به استفاده از طالبان به عنوان ابزاری برای پیشبرد منافع خود در منطقه و کارت برنده در بازی های بین المللی هستند. با این حال، همزمان نماینده ویژه چین تأکید کرده است که شکست نشست دوحه در دستیابی به گفت‌وگوی موثر با طالبان، نباید مانعی برای تلاش‌های بعدی باشد. با در نظر گرفتن چالش‌های پیش رو، انتظارات از نشست ترکمنستان باید بر اساس واقع‌بینی تنظیم شود. اگرچه ناکارآمدی‌های پیشین، برخی را به تردید واداشته، این نشست می‌تواند نقطه عطفی برای ارائه راهکارهای نوآورانه در حل و فصل مسائل افغانستان و کاهش رنج مردم کشور باشد. این فرصتی است برای ترسیم مسیری جدید که فراتر از الگوهای تکراری گذشته برود، و امکان پیشرفت واقعی را فراهم آورد. در میان امواج ناامیدی، امیدهایی نیز وجود دارد که نشست آتی می‌تواند با اتخاذ رویکردهای مبتنی بر احترام به حقوق بشر و حمایت از استقرار دولت قانونی و عادلانه در افغانستان، به عنوان یک گام مهم در جهت حل بحران این کشور عمل کند. چشم‌اندازی که می‌تواند نه تنها به بهبود وضعیت در افغانستان کمک کند، بلکه نمایانگر تعهد جامعه بین‌المللی به پایان دادن به یکی از پیچیده‌ترین بحران‌های منطقه‌ای باشد. امید است که این نشست، با گذار از بیانیه‌های تکراری و اقدامات نمادین، به سوی ابتکارات عملی و مشارکت‌های معنادار پیش رود و در نهایت، نور امیدی را در دل شب‌های تاریک افغانستان روشن سازد.

هفته ‌نامه اکونومیست، با استناد به داده‌ های آماری واحد اطلاعات اکونومیست (EIU)، سال ۲۰۲۴ را به عنوان سالی حیاتی برای دموکراسی معرفی کرده است. EIU، به عنوان شاخه‌ای تحقیقاتی و تحلیلی پیشرو و شرکت خواهر اکونومیست، گزارشی ارائه داده است که چشم‌ اندازی امیدوارکننده از وضعیت دموکراسی در سراسر جهان را نشان می‌دهد. طبق این گزارش، پیش ‌بینی می ‌شود که طی سال جاری میلادی، بیش از ۷۰ انتخابات ملی در سرتاسر جهان برگزار شود، با انتظاراتی مبنی بر مشارکت گسترده ‌تر مردم نسبت به گذشته. اگرچه گزارش به احتمال بروز اشکالات جدی و مشکلاتی در بسیاری از این انتخابات اشاره می‌کند، اما تأکید دارد که انتظار می ‌رود ۴۳ مورد از این انتخابات به طور کاملاً آزاد و منصفانه برگزار شوند. واحد اطلاعات اکونومیست (EIU)، که به ارزیابی سالانه ۱۷۶ کشور و منطقه بر اساس میزان دموکراتیک بودن عملکردهای آنها، از جمله برگزاری عادلانه انتخابات و حفاظت از آزادی‌ های مدنی می ‌پردازد، کشورها را به چهار دسته تقسیم می‌کند: دموکراسی کامل، دموکراسی معیوب، رژیم‌های ترکیبی و رژیم‌های استبدادی. آخرین گزارش منتشر شده توسط EIU در ۱۵ فبروری سال روان میلادی، نشان می‌ دهد که کمتر از ۸ درصد از جمعیت جهان در دموکراسی ‌های کامل زندگی می‌ کنند، در حالی که ۳۹.۴ درصد تحت حکومت‌ های استبدادی هستند، رقمی که نسبت به ۳۶.۹ درصد در سال ۲۰۲۲ افزایش یافته است. واحد اطلاعات اکونومیست، که از سال ۱۹۴۶ فعالیت خود را آغاز کرده، به خاطر تجزیه و تحلیل دقیق خود درباره موضوعات سیاسی، اقتصادی، و اجتماعی و همچنین تخصص در پیش‌ بینی روندها و شناسایی فرصت‌ ها و خطرات برای مشاغل و دولت ها شناخته شده است. تحقیقات و تجزیه و تحلیل این شرکت بیش از ۲۰۰ کشور را پوشش می دهد و مشتریان آن شامل شرکت های چند ملیتی، موسسات مالی، سازمان های دولتی و سازمان های غیر انتفاعی هستند.

بیست و ششم دلو:خروج داوطلبانه یا فرار مزبوحانه؟ فریدون یارمل هر سال، مردم افغانستان به یاد خروج ارتش اتحاد جماهیر شوروی سوسیالیستی از کشورشان تجلیل می‌کنند و به یاد قربانی‌های بی‌شماری که در کنار یکدیگر برای دفاع از کشورشان در مقابل بزرگترین ارتش دنیا تلاش کردند، می‌افتند. اتحاد جماهیر شوروی حدود ۱۰ سال در افغانستان حضور نظامی داشت و طی این سال‌ها بخش‌های مختلف کشور ما را درگیر نبردهای خونین کرد. براساس آمارهای منتشرشده، بیش از یک میلیون نفر از شهروندان افغانستان در این نبردها جان خود را از دست دادند و بر علاوه میلیون ها مهاجر به کشور های همسایه، صدها هزار نفر دیگر مجروح شدند. بسیاری، هنوز هم با مشکلات روانی ناشی از این جنگ‌ها دست و پنجه نرم می‌کنند. سال‌ها پیش، کمیسیون مستقل حقوق بشر در غرب افغانستان گزارش داد که تعدادی از کودکان در روستای شکیبان ولسوالی زنده جان هرات فلج به دنیا آمده اند و برخی محققان این مسئله را با بمب های استفاده شده توسط ارتش شوروی و دولت مورد حمایت آن، نسبت دادند. حضور نظامی شوروی سابق در افغانستان چند بُعدی بود. برخی از چپ های افغانستان هنوز هم باور دارند که این حضور قاعده‌مند بود و اتحاد جماهیر شوروی به منظور حمایت از دولت دموکراتیک افغانستان آمده بودند و حتی به سندی اشاره می‌کنند که بین نورمحمد تره‌کی و لئونید برژنیف به امضا رسیده بود. این سند هرگز به طور رسمی منتشر نشد اما سازمان ملل و بسیاری کشورهای جهان حضور نظامی شوروی را در افغانستان محکوم کردند و آنرا تجاوز آشکار اعلام نمودند. پس از حضور نظامی شوروی، جرقه‌های جنگ که قبلاً در زمان حکومت داوودخان نخستین رئیس جمهور افغانستان زده شده بود، شعله‌ور شد و در این میان، بسیاری از کشورهای همسایه که آشوب در افغانستان را به نفع خود می‌پنداشتند، سریع دست به کار شدند و بزودی یک ائتلاف ویرانگر برای افغانستان شکل گرفت. در راس آن ائتلاف ایالات متحده آمریکا قرار داشت و کشورهای منطقه به ویژه ایران و پاکستان پایگاه های آموزشی برای جنگجویان افغان و داوطلبان خارجی راه اندازی کردند. هم زمان عربستان سعودی و چند کشور حاشیه خلیج فارس نیز، با هزینه نمودن میلیارد ها دالر، از جریان های افراط گرایی اسلامی زیر عنوان احزاب جهادی کمک کردند. براساس آمارهای منتشر شده، تنها ایالات متحده برای مجاهدین افغانستان حدود سه میلیارد دلار کمک مالی کرد که شامل ارسال موشک‌های ضدهوایی استینگر نیز بود. اما برخی منابع دیگر مدعی شده‌اند که هزینه کلی ارائه شده به جهادیست‌های افغانستان از سوی ائتلاف ویرانگر، بیش از 10 میلیارد دلار در آن زمان بوده است. افغانستان در هیچ یک از دوره‌های تاریخی خود بدون آشوب نبوده است، اما بین سال‌های ۱۹۷۹ و ۱۹۸۹، جنگ، بنیاد افغانستان و شهروندانش را برباد داد. این جنگ، شهروندان کشور را به سراسر دنیا پراکنده و آواره کرد و سنگ بنای بنیاد‌گرایی، تهجر، تروریسم، جنگ و تجاوز کشورهای منطقه به افغانستان را گذاشت. حتی برخی تحلیل‌گران به این باورند که مادر تروریسم، طالب، داعش و سایر گروه‌های بنیادگرای اسلامی در در افغانستان، همین احزاب تندرو جهادی هستند. شماری از آگاهان معتقدند که حضور نظامی شوروی سبب برخی از پیشرفت‌های چشم‌گیر نیزدر کشور شد. آن‌ها رشد فرهنگ و هنر، توسعه شهری، ساخت‌وسازهای فراوان، کاهش فقر، تساوی حقوق زنان با مردان، نقش برجسته زنان در فعالیت‌های گوناگون اجتماعی و تقویت اردوی افغانستان را بر می‌شمارند. براساس برخی منابع، اتحاد جماهیر شوروی در طول حضور نظامی خود بیش از ۵۰ میلیارد دالربرای دولت‌سازی در افغانستان هزینه کرد. بخش بزرگی از این هزینه های هنگفت، به اردوی کشور اختصاص داده شد، اردوی که در عصر خود یکی از قدرتمندترین ارتش‌های منطقه به شمار می‌رفت. بسیاری از تحلیل‌گران نظامی معتقد اند که این قدرت اردو بود که دولت دکتر نجیب‌الله سه سال و نیم بدون حضور نظامی شوروی دوام آورد.برای اثبات این ادعا به جنگ جلال‌آباد اشاره می‌کنند و حتی ارتش پاکستان را متهم می‌کنند که در آن نبرد برای جهادیست‌ها نیرو و اسلحه ارسال کرده بود. تردیدی نیست که مسکو از دولت کمونیستی نوپای افغانستان، تمام قد حمایت می‌کرد، ولی تعدادی از مقامات حکومت وقت بعداً حضور نظامی ارتش سرخ در افغانستان را اشتباه دانستند. عبدالوکیل وزیر خارجه حکومت دکترنجیب‌الله در کتاب “از پادشاهی مطلقه الی سقوط جمهوری دموکراتیک افغانستان” حضور نظامی شوروی در کشور را اشتباه بزرگ خوانده است.” نویسنده در این کتاب به اشتباهات دولت وقت نیز اشاره می‌کند، از جمله به اصلاحات ارضی‌و می‌نویسد که این اصلاحات صرفاً بر روی کاغذ موفق بودند اما در عمل هیچ تغییری ایجاد نکرد. کما اینکه عملکرد ماموران و ولسوالان جوان و کم‌تجربه، احساسات مردم را برانگیخت و ناخواسته نیروهای مخالف دولت را تقویت کرد. با تشدید جنگ ها و قطع شاهراه های کشور که منجر به تضعیف حکومت مرکزی و محاصره شهرها شد، در نهایت، براساس توافق ژنو، آخرین سرباز شوروی در تاریخ ۱۵ فبروری۱۹۸۹ برابر با ۶ جدی سال ۱۳۶۸ از پل حیرتان بلخ عبور کرد و این خروج برای نیروهای مخالف دولت افغانستان یک پیروزی بزرگ بود. شوروی ها از افغانستان رفته بودند و دکتر نجیب‌الله که قبلاً قدرت را از سلف خود، ببرک کارمل، به ارث برده بود، یک تنه آستین را برای بازگرداندن آب رفته‌ برزد. او مشی مصالحه ملی را اعلام کرد و رهبران احزاب و تنظیم های جهادی را به گفتگو دعوت کرد. او حتی تا جایی پیش رفت که خواهان آغاز سریع و بی قید و شرط  گفتگوها شد. معروف است که گفته بود “حاضر است از چوکی بگذرد، اما گفتگوهای صلح نتیجه‌بخش باشند.” در این میان، مجاهدین که سرمست ازخروج شوروی بودند، گوش شان به این فراخوان دکترنجیب الله  بده‌کار نبود، زیرا رهبران جهادی با پول های ایالات متحده و ائتلاف بین المللی، طرح سرنگونی دولت او را می کشیدند. دولت دوکتور نجیب الله در نهایت توان مقاومت را از دست داد و یک بار دیگر پس از ۱۴ سال مردم افغانستان هر آنچه رشته بودند به یکبارگی پنبه شد و حالا دولت نو و روایت نو سر کار بود.افرادی که هیچ تجربه‌ای از دولت‌داری نداشتند، به قدرت آمده بودند و اینجا بود که هرج و مرج به اوج خود رسید و انارشیزم در افغانستان حاکم شد.  امیر اسماعیل‌خان در غرب کشور، ژنرال عبدالرشید دوستم در شمال، خانواده آخند

نتایج ابتدایی انتخابات در اندونزیا نشان می‌ دهد که پرابوو سوبیانتو، وزیر دفاع پیشین و ژنرال سابق ارتش اندونزیا، بیشترین آرا را به خود اختصاص داده است. بر اساس آخرین نتایج منتشرشده، سوبیانتو با ۶۰ درصد آرا نسبت به رقبایش پیشتاز است. بنا بر پیش‌بینی‌ها و نظرسنجی ‌ها در روزهای گذشته، او می‌ تواند در دور اول اکثریت مطلق آرا را کسب کند. پرابوو سوبیانتو، ۷۲ ساله که در زمان حضورش در ارتش، متهم به نقض حقوق بشر بوده است، اکنون با محبوبیتی که نسبت به رقبایش دارد، از شانس زیادی برای پیروزی در انتخابات برخوردار می‌ باشد. جوکو ویدودو، رئیس جمهوری فعلی اندونزیا که تا کنون در دو دوره این مقام را در اختیار داشته، نمی‌ توانست در این انتخابات شرکت کند. ویدودو که اکنون پسر بزرگش در سمت معاون سوبیانتو کاندید است، همواره به سنت دیرینه ‌اش در عدم تعهد در سیاست خارجی و سیاست‌ های درون‌گرا پایبند بوده است. طبق قانون اساسی اندونزیا، همزمان با انتخابات ریاست جمهوری، انتخابات نمایندگان پارلمان، شوراهای ولایتی و شوراهای محلی نیز برگزار می‌ شود. تا روزهای آینده، بر علاوه پست ریاست جمهوری، سرنوشت بیش از ۲۰ هزار پست و مقام دولتی دیگر نیز مشخص خواهد شد. اندونزیا که بزرگترین کشور مسلمان جهان به شمار می‌ رود، به عنوان سومین دموکراسی بزرگ دنیا، دیروز ۱۴ فبروری، بزرگترین انتخابات یک روزه و سراسری را برگزار کرد. دو نامزد دیگر، آنیس باسودان و گنجار پرانوو، هر دو فرماندار سابق، در نظرسنجی‌ ها از آقای پرابوو عقب‌ تر هستند و هر کدام به ترتیب حدود ۲۵ و ۱۷ درصد آرا را تا کنون به خود اختصاص داده‌اند. نتایج نهایی انتخابات تا چند هفته دیگر اعلام خواهد شد.

  صندوق حمایت از کودکان سازمان ملل «یونیسف» اعلام کرده است که برای ٥.٧ میلیون دانش‌آموز در مکاتب دولتی افغانستان طی سال گذشته کتاب درسی توزیع کرده است. این در حالیست که پس از فروپاشی نظام جمهوریت، معاش معلمین تمام مکاتب دولتی توسط این سازمان پرداخته می‌شود.صندوق حمایت از کودکان سازمان ملل متحد این موضوع را روز یک‌شنبه (٢٢ دلو) در شبکه اجتماعی اکس مطرح کرده است. این سازمان در ماه جدی سال روان اعلام کرده بود که در سال ٢٠٢٣ میلادی به ٧٣٧ هزار و ٤٠٠ دانش‌آموز مواد آموزشی توزیع کرده و در عین‌ حال برای بیش از 140 هزار تن زمنیه فرصت‌های آموزشی را فراهم نموده است. افغانستان تنها کشوری در جهان است که آموزش در مکاتب بالاتر از صنف شش و دانشگاه برای دختران و زنان در آن ممنوع است. بر اساس آمار سازمال ملل، در حال حاضر در افغانستان در حدود 5 میلیون کودک از رفتن به مکتب محروم هستند.

  بر بنیاد اعلامیه وزارت معادن و پترولیم طالبان، در استخراج و پروسس این معدن بیش از ۲۴۷ میلیون دالر سرمایه‌گذاری خواهد شد. همایون افغان سخن‌گوی وزارت معادن و پترولیم طالبان می‌گوید که سرمایه‌گذاران هندی نیز در دیدار با سرپرست این وزارت به سرمایه‌گذاری معادن آهن و ذغال‌سنگ کشور نیز علاقه‌مندی نشان داده‌اند. سخن‌گوی وزارت معادن و پترولیم افزود: «در این دیدار درباره اوضاع کنونی افغانستان و فرصت‌های سرمایه‌گذاری در افغانستان گفت‌وگو شده است و این سرمایه‌گذاران در بخش‌های مختلف به ویژه سرمایه‌گذاری در بخش ذغال‌سنگ و سرب و جست علاقه‌مندی نشان داده‌اند که از سوی وزیر معادن و پترولیم طالبان مورد استقبال قرار گرفته است. این در حالی‌ست که اتاق تجارت و سرمایه‌گذاری افغانستان با اشاره به منابع سرشار معادن مختلف در کشور از طالبان خواسته است تا برای سرمایه‌گذاران خارجی افزون بر ایجاد سهولت، تضمین‌هایی را نیز فراهم کند. بر بنیاد اطلاعات وزارت معادن و پترولیم، معادن مس‌عینک در لوگر، معادن آهن در حوزه هرات و استخراج نفت در بلاک قشقری حوزه آمو دریا از بزرگ‌ترین منابع زیرزمینی افغانستان به شمار می‌روند که قرارداد اکتشاف و استخراج آن‌ها با شرکت‌های خارجی امضا شده است.