نشست سوم دوحه که با هدف ادغام کامل افغانستان در جامعه بینالمللی برگزار شد، به جای تحقق این هدف، به صحنهای از دهنکجی و تهدیدات طالبان تبدیل گردید. ملا هبت الله، رهبر غایب طالبان، با ارسال هیأتی در سطح سخنگو، نه تنها به جامعه جهانی بیاحترامی کرد، بلکه اعتبار سازمان ملل را به عنوان نهاد اصلی و مسئول حل منازعات بین المللی نیز، زیر سوال برد.
ذبیحالله مجاهد، سخنگوی طالبان که رهبری هیأت را بر عهده داشت، در جریان نشست بهجای تعامل و همکاری، سازمان ملل و سایر کشورها را تهدید کرد. او با صراحت اعلام کرد که ادامه فشارها از سوی جامعه بینالمللی، تنها زنان افغان را در معرض خطر بیشتری قرار میدهد. این اظهارات صریح طالبان و سوء استفاده دیپلمات های امریکایی از این نشست برای تأمین منافع خود، نشست دوحه را از مسیری که باید به تعامل و راهحلهای سازنده منتهی میشد، به یک مجلس چانهزنی، تهدید و مذاکره در مورد آزادسازی اتباع آمریکایی از زندان طالبان تبدیل کرد.
فعالان حقوق بشر و حقوق زنان که از ابتدا نسبت به این نشست انتقاد داشتند، اکنون با ناامیدی بیشتری به آینده افغانستان مینگرند. جامعه بینالمللی که قرار بود از حقوق مردم افغانستان دفاع کند، اکنون خود درگیر بازیهای سیاسی طالبان شده است. زیرا رئیس هیأت طالبان، شرط پذیرفتن کنوانسیونهای بینالمللی را متضاد نبودن آنها با ارزشهای اسلامی عنوان کرد و تصریح کرد، تا زمانی که مفاد آنها خلاف ارزشهای دینی طالبان باشد، هرگز آنها را نخواهند پذیرفت. این موضعگیری طالبان نشاندهنده عدم تمایل آنها به پذیرش اصول و ارزشهای جهانی است.
تفاسیر بدوی و خشن طالبان از اسلام که در تضاد با ارزشهای انسانی و جهانی است، وضعیت را بیش از پیش پیچیده کرده است. این گروه با قرائتی سختگیرانه و انحصاری از دین، اصول اساسی حقوق بشر و آزادیهای مدنی را نادیده میگیرد. مردم افغانستان که تحت حاکمیت طالبان، روزهای دشواری را سپری میکنند، اکنون بیش از پیش به این نتیجه رسیدهاند که تا خود وارد صحنه نشوند، هیچ تغییر مثبتی حاصل نخواهد شد.
در نهایت، با توجه به این شرایط، احتمال تقویت حمایت از نیروهای آزادیبخش و افزایش ناآرامیهای آینده در افغانستان وجود دارد. زیرا وضعیت کنونی برای تمامی اقشار کشور غیرقابل تحمل شده و ایده ورود مستقیم مردم به صحنه، همه روزه تقویت میشود. اگر جامعه جهانی و سازمان ملل نتوانند در کوتاهمدت طالبان را به پذیرفتن حقوق اساسی شهروندان افغانستان و ارزش های انسانی جهان شمول وادار کنند، کشور به سمت آیندهای تاریکتر و غیر قابل پیش بینی حرکت خواهد کرد که آنگاه کنترل اوضاع در اختیار هیچ کسی نخواهد بود.